Το κάστρο στην μέση του δάσους

Το μαγευτικο τοπιο στα ματια της

Η Αναστασία κοιτούσε στον εαυτό της στον καθρέφτη του μεγάλου πριγκιπικού δωματίου της.
Το πρώτο πράγμα που παρατηρούσε κάποιος όταν την κοιτούσε ήταν τα κατακόκκινα μαλλιά της που της έφταναν μέχρι την λεκάνη της.Έπειτα η προσοχή έπεφτε πάντα πάνω στα πράσινα μάτια της που θύμιζαν ένα μαγευτικό τοπίο γεμάτο δέντρα.
Απορροφήθηκε κοιτάζοντας τον εαυτό της και άρχισε να ενοχλείται που η υπηρέτρια της αργούσε να φανεί.
Εκείνη την στιγμή χτύπησε η πόρτα.
-«Εμπρός;»ρώτησε.
Μέσα μπήκε η Χρυσάνθη η καινούργια υπηρέτρια της.Ήταν για κάποιο ανεξήγητο λόγο αναψοκοκκινισμένη και ανέπνεε βαριά.
-«Γιατί άργησες ;»
Η έκφραση της κοπέλας πήρε το χρώμα ενός κατακόκκινου μήλου,μα δεν της απάντησε.
-«Έλα να μου χτενίσεις τα μαλλιά».
-«Μάλιστα κυρία»είπε ήσυχα,πήρε την ξύλινη βούρτσα και άρχισε να χτενίζει τα μακριά μαλλιά της πριγκίπισσας.
Η Αναστασία απορροφήθηκε ξανά.Αυτή τη φορά ο νους της δεν έλεγε να ξεκολλήσει από το γεγονός ότι σύντομα θα έπρεπε να παντρευτεί.
Δεν ήθελε να παντρευτεί χωρίς αγάπη.Τουλάχιστον ο αδελφός της γνώρισε τον έρωτα και ας μην ξέρει αν θα πάρει ανταπόκριση ποτέ.Δεν κατάλαβε πως αποκοιμήθηκε και είδε ένα όνειρο.Να βρίσκεται σε μια γέφυρα και να την τραβάνε η γονείς της να πέσει κάτω μαζί τους στο ποτάμι που βρισκόταν από κάτω .Από την άλλη βρισκόταν ένας άνδρας το βλέμμα του οποίου ήξερε από κάπου.Την τραβούσε προς την στεριά και της έλεγε « Ψηλό πεύκο»
Ξύπνησε απότομα και κατάλαβε ότι βρισκόταν στο κρεβάτι της με την υπηρέτρια κοντά της.
-«Είστε καλά;»ρώτησε με ανησυχία η κοπέλα.
Από το μυαλό της Αναστασιας δεν ξεκόλλησε η φράση «Ψηλό πεύκο».
Θα έβρισκε πάσα θυσία τι σήμαινε και κυρίως ποιος ήταν εκείνος που την μάγεψε στο όνειρο της. Η σχέση που είχε η Αναστασία με τον αδερφό της ήτανε πολύ δυνατή,γι' αυτό αποφάσισε να του μιλήσει. Η υπηρέτρια της μάζεψε τα μαλλιά σε μία χαλαρή κοτσίδα με μια κορδέλα να την στολίζει. Κατέβηκε κάτω στη βεράντα για να τον βρει.Εκεί σύχναζε όταν ήθελε την ησυχία του.
Τον βρήκε να διαβάζει ένα βιβλίο με προσηλωμένο ύφος.
Το βιβλίο ήταν δερμάτινο που έδειχνε ποσό ακριβό ήταν και τα γράμματα μέσα ήταν καλλιγραφικα και δυσκολοδιαβαστα.
-«Ρομπερτο μπορώ να σου μιλήσω»
Σαν από λήθαργο ξύπνησε ο Ρομπερτο και γύρισε το βλέμμα του στην αδελφή του.Πρώτα όμως είδε την νέα υπηρέτρια και κοκκίνισε σαν το παντζάρι.
Η Αναστασία άρχισε να εκνευρίζεται επειδή δεν της απαντούσε στην ερώτηση της.
-«Μπορείς να πηγαίνεις είπε η Αναστασία στην υπηρέτρια που έφυγε με κατεβασμένο ύφος.
Η έκφραση του αδελφού της πήγε από αμήχανη σε θλιμμένη και ξαναπήρε το βιβλίο στα χέρια του.
Η Αναστασία έκατσε κοντά του και τον ρώτησε πως ήταν η κοπέλα την οποία ερωτεύτηκε εξωτερικά.
Ο Ρομπερτο αμέσως κοίταξε την κοπέλα που απομακρυνόταν.
-« Είναι μελαχρινή με κάστανα μάτια και κατάλευκη επιδερμίδα»
-«Και πως την λένε;»τον ρώτησε με περιέργεια.
Τα χείλια του Ρομπερτο σχημάτισαν ένα μικρό,κρυφό χαμόγελο.
-«Αυτό δεν μπορώ να σου το πω ακόμη».
Σηκώθηκε πήρε το βιβλίο του και απομακρύνθηκε προς το δάσος.
Ξαφνικά η Βιολεττα εμφανίστηκε από το πουθενά και έκατσε απέναντι από την Αναστασία.
-«Δεν ξέρεις τι έγινε»της είπε με βουρκωμένα μάτια.
-« Τι έγινε Βιολεττα γιατί είσαι έτσι,Μήπως φταίει ο Ρομπερτο;»
Η Βιολεττα πήρε μια βαθιά ανάσα και απάντησε.
-«Τον έπιασα να φιλάει άλλη.»
Η Αναστασία έπεσε από τα σύννεφα.
Ποια ήταν εκείνη που μπόρεσε να τραβήξει το ενδιαφέρον του αδελφού του γιατί συνήθως ήταν πολύ ψυχρός με τις κοπέλες.
Ποτέ επιτέλους θα μάθαινε ποια ήταν εκείνη που του πήρε τα μυαλά.
Σηκώθηκε και άρχισε να περπατάει στο δάσος.Ήξερε ότι ήταν επικίνδυνο μα δεν την ένοιαζε.
Έφτασε στα ψηλά πεύκα εκεί που ήταν σημείο ηρεμίας και σκέψης.
Μια στιγμη άκουσε ένα κρακ πίσω της.
Γύρισε πίσω και δεν μπορούσε να πιστέψει αυτό που αντίκριζε.

Γειαα τι κανετεεε;🥰
Έρχονται ενδιαφέρον κεφαλαία με λεπτομέρειες.
Βάλτε μου μια ψήφο αν σας άρεσε 😌