Το κάστρο στην μέση του δάσους

Το καφε της ητιας

Ο Ογκαστους καθόταν δίπλα από την λίμνη και προβάρει τον λόγο του.Είχαν δώσει ραντεβού με την Χρυσανθη στην λίμνη και εκείνος προετοιμαζόταν.Από χρόνια ήθελε να της πει ότι αισθανόταν για εκείνη.Όταν εκείνη είχε μιλήσει με τόσο θαυμασμό για το πριγκιπόπουλο είχε ζηλέψει πολύ.
Η λίμνη ήταν πολύ ήσυχη.Είχε το χρώμα του ουρανού και πάνω της επέπλεαν πανέμορφα νούφαρα.Σε μια γωνία της μερικά βατραχάκια κοιμόντουσαν και αλλά βουτούσαν μέσα στην λίμνη δροσίζοντας το μικρό πρασινωπό σωματάκι τους.
Επιτέλους η Χρυσανθη έφτασε.Φορούσε ένα απλό μαυρο φόρεμα με λίγες κορδέλες και καφέ παπούτσια.Τα μαλλιά της έπεφταν στους ώμους της και τα πράσινα μάτια της ηταν σκυθρωπά και θλιμμένα .Είχε περάσει ένας μήνας από τον θάνατο της μητέρας της και ηταν αισθητό ότι δεν μπορούσε να το ξεπεράσει.
-«Τι κανείς φίλε μου»τον ρώτησε.
-«Είμαι Συντετριμμένος με αυτό που συνέβη στην κυρία Ευαγγελία.Δεν της άξιζε να πεθάνει τόσο νέα»Η Χρυσανθη δεν απάντησε.Ατένιζε την λίμνη και το υπερπέραν.
-«Χρυσανθη με ακούς;»
-«Ναι πες μου»
-«Ήθελα να σου κάνω μια πρόταση.»
-«Σε ακούω»
-«Να έλεγα ότι είσαι τώρα ολομόναχη χωρίς κανένα συγγενή και χρειάζεσαι κάποιον δίπλα σου για σε στηρίζει».Η Χρυσανθη πάλι είχε αφαιρεθεί.Ήταν τόσο μόνη.
-« Και έλεγα να παντρευτούμε τι λες;»
Ξαφνικά η Χρυσανθη πετάχτηκε σαν ελατήριο από αυτή την ήρεμη στάση που είχε .Στο πρόσωπο της διακρινόταν ταραχή και ανυσηχια.
-«Ογκαστους είσαι φίλος μου ο καλύτερος μου φίλος.Δεν θέλω να αλλάξει η σχέση μας.Έτσι και αλλιώς η καρδιά μου μάλλον χτυπάει για άλλο»
Ο Ογκαστους με το ζόρι κρατιόταν να μην δείξει την οργή του.
-«Με συγχωρείς αλλά πρέπει να φύγω και αυτό που μου ζήτησες ξεχνά το.»
Πριν προλάβει να φύγει της έπιασε το χέρι και το τράβηξε δυνατά
Εκείνη πόνεσε αλλά δεν το έδειξε.
-«Άσε με αν θέλεις να θεωρείσαι φίλος μου.»
Πριν την αφήσει της ψυθίρισε στο αυτί:
-«Κάποια μέρα θα με παντρευτείς να το ξέρεις.»
Μόλις την άφησε εκείνη έτρεξε μακριά με δάκρυα στα μάτια της.Μάλλον είχε χάσει την εμπιστοσύνη της.
Μετά από αρκετή ώρα ο Ογκαστους σκεφτόταν την περίεργη συμπεριφορά της Χρυσάνθης την μέρα που πέθανε η μητέρα της.Θυμήθηκε που την άφησε στο σπίτι της.Το μικρό ξύλινο καλυβακι που έμενε με την μητέρα της.Είχε ξεκινήσει να φεύγει όταν ακούστηκε μια φωνή που φαινόταν με πένθιμη κραυγή.Το επόμενο πράγμα που θυμήθηκε ήταν η Χρυσανθη να βγαίνει έξω τρέχοντας με ένα χαρτί στο χέρι της.Γιατί δεν του είχε αναφέρει τίποτα;θα ήταν κάτι που δεν ήθελε να μάθει εκείνος αλλά θα το μάθαινε.
Είχε ψυλλιαστεί ότι αφορούσε το πριγκιπόπουλο δηλαδή το παιδί του βουτύρου.Τώρα κατευθυνόταν προς την κατεύθυνση που έτρεχε η Χρυσανθη εκείνη την ημέρα.Περπατώντας για αρκετή ώρα έφτασε σε ένα καταρράκτη.Είχε μεγάλη περιέργεια να μάθει πως σχετιζόταν ο καταρράκτης με την Χρυσανθη.Μετά από πολλές μάταιες προσπάθειες να μπει μέσα τα παράτησε.Το δευτερόλεπτο που γύρισε για να φύγει με την ακτή του ματιού του είδε μια είσοδο από μια άκρη του καταρράκτη.Μπήκε μέσα με δυσκολία και εισχώρησε στο βάθος της σπηλιάς που ήταν γεμάτη κρυστάλλους.Διέκρινε ένα κρεβάτι σε μια άκρη της σπηλιάς.Πως να είχε βρεθεί αυτό εδώ;.Βαθύτερα βρισκόταν ένα άνοιγμα που οδηγούσε σε μια λίμνη.Τιποτα ενδιαφέρον εκτός από κάτι μέσα στην λίμνη που έλαμπε πιο φωτεινά και από τον ίδιο τον ήλιο.Γρήγορα κατέβηκε από τα οδοντωτά βράχια και μπαίνοντας σην λίμνη έπιασε το αντικείμενο που του τράβηξε το ενδιαφέρον.Ήταν ένα μενταγιόν με μια καρδιά.Διαμάντι θα ήταν σίγουρα αφού έλαμπε τόσο φωτεινά.Τόση ήταν η λάμψη του που φοβόταν μην τυφλωθεί.Ξαφνικά ακούστηκε ένας ήχος από την είσοδο της σπηλιάς.Ήταν τόσο απότομος που έτσι βρεγμένο που ήταν το μενταγιόν που του ξεγλίστρησε από τα χέρια και με ένα πλουφ ξαναβρέθηκε στον πάτο της λίμνης.Βλασφήμησε από μέσα του αλλά μόλις που πρόλαβε να ξεφύγει από μια πισινή έξοδο στενή αλλά αρκετή ώστε να αποδράσει.Άλλο ένα σχέδιο για την κατάκτηση της Χρυσάνθης είχε αποτύχει.Το μενταγιόν μάλλον δεν ήθελε να φύγει από την σπηλιά ακόμη.

Ηελοοο αναγνώστες μου🥺
Ελπίζω να σας αρέσουν τα κεφαλαία μου.
Είναι το πρώτο μου βιβλίο όποτε ακόμη πειραματίζομαι
Αν σας αρεσει βάλτε ένα vote💗
Ευχαριστώ για την ανάγνωση σας😊