Το κάστρο στην μέση του δάσους

Το καστρο στην μεση του δασους

Στο παλάτι του Νοτρνταμ μια βροχερή μέρα του 1948 γεννήθηκαν δυο παιδιά.Το ένα αγοράκι τυλιγμένο σε μια μάλλινη γαλάζια κουβέρτα και με τα ματάκια του που άνοιξαν για πρώτη φορά με το γαλάζιο χρωμα τους να λάμπουν.Κοίταζε με περιέργεια τον χώρο τον οποίο βρισκόταν μέσα από το μεγαλοπρεπές κρεβατάκι του δίπλα από την εξαντλημένη μητέρα του που κοιμόταν. Την ίδια στιγμή σε ένα μικρό καλυβάκι στην άκρη της πόλης γεννήθηκε ένα κοριτσάκι που δεν σταματούσε να κλαίει ,αυτά τα πράσινα μάτια του δεν σταματούσαν να βγάζουν δάκρυα . Βρισκόταν μέσα σε μια ξύλινη κούνια που με το ζόρι στεκόταν αλλά με μια μαμά που δεν έπαιρνε τα μάτια της από πάνω του. Ήταν η πρώτη επιτυχημένη γέννα της εξάλλου .Αυτό το παιδί ήταν το πιο πολύτιμο πράγμα που είχε και δεν σκόπευε να το χάσει .
Δυο χρόνια αργότερα τα παιδιά βαφτίστηκαν στην καθολική εκκλησία του Αγίου Λουκά.Το αγοράκι ονομάστηκε Ρόμπερτος ενώ το κοριτσάκι Χρυσάνθη επειδή ήταν το χρυσό λουλουδάκι της μαμάς της. Η Ευαγγελία δεν έκανε αλλά παιδιά καμάρι της ήταν η κόρη της που αν και ζωηρή ήταν η χαρά του σπιτιού της. Από την άλλη η Λούκια η μητέρα του Ρομπερτου μετά από 9 μήνες γέννησε την Αναστασία ένα πολύ ήσυχο παιδί όπως και ο αδελφός της αλλά και πολύ απόμακρη.Στα 14 του ο Ρομπερτος θύμιζε πριγκιπόπουλο με τα όλα του . Ψηλός ξανθός γαλανομάτης.
Η Χρυσανθη στα 17 της είχε ωριμάσει πολύ . Ήταν πια γόνιμη και πολύ όμορφη σε τέτοιο βαθμό που όλα τα αγόρια της γειτονιάς την ζητούσαν σε γάμο .Αυτή παρόλα αυτά δεν ήθελε να παντρευτεί ακόμη γιατί δεν ερωτεύτηκε κανέναν . Μια ανοιξιάτικη Παρασκευή του Ιουλίου αποφάσισε η μοίρα να συναντηθούν τα δυο αυτά παιδιά .Γινόταν πανηγύρι και όλα τα παιδιά της γειτονιάς αποφάσισαν να παίξουν την προξενήτρα ,με σκοπό να φιλήσουν κάποια κοπέλα.Τα περισσότερα αγόρια ονειρεύονταν να γευτούν τα χείλη της Χρυσάνθης παρόλο που εκείνη δεν ήθελε να παίξει.
- «Άντε βρε Χρυσανθη μου παίξε μαζί μας δεν βλέπεις ότι όλοι για σενα θέλουν να παίξουν;»
.«Εγώ δεν αναζητώ φιλία και βλακείες εγώ θέλω να ερωτευτώ πραγματικά και από ότι βλέπω δεν θα γίνει σύντομα».Τελικά δέχτηκε να παίξει για μια γύρα .Ξαφνικά ακούστηκαν από κάπου τρομπέτες και ένας τελάλης φώναζε
«Έρχονται οι επίσημοι υποκλιθήτε»!!!. Όλοι αμέσως υπάκουσαν ,η Χρυσανθη σήκωσε το κεφάλι της για 2 δευτερόλεπτα και έπιασε το βλέμμα του . Ένα πανέμορφο αλλά παγερό γαλάζιο βλέμμα που μόλις την αντιλήφθηκε κόλλησε πάνω της .Το όμορφο πριγκιπόπουλο δεν έπαιρνε το βλέμμα του και εκείνη αποχαυνώθηκε να τον κοιτάζει.
-«Χρυσανθη που κοιτάς»την ρώτησε ο καλύτερος της φίλος ο Ογκαστους . Εκείνη δεν απάντησε.
-«Χρυσανθη με ακούς;»
-«Ε ναι ναι ακούω»
-«Λοιπόν έλα να σε πάω σπίτι σου θέλω να σου πω και κάτι».Ο Ογκαστους σκεφτόταν επιτέλους να της αποκαλύψει τα συναισθήματα του και να την ζητήσει σε γάμο.
-«Αλήθεια;και εγώ έχω αν σου πω κάτι πολύ σημαντικό.
-«Για πες πρώτη».
-«Νομίζω πως είμαι ερωτευμένη Ογκαστους έχω ένα αίσθημα πρωτόγνωρο.Η καρδιά μου χτυπάει πολύ γρήγορα και νιώθω πεταλούδες στο στομάχι ».
-«Και ποιον ερωτεύτηκες »ρώτησε ο Ογκαστους με ελπίδα να ακούσει το όνομα του .
- «Το πριγκιπόπουλο!!!.»Ο Ογκαστους κατσουφιασε και ένιωσε όλα τα σχέδια του να καταρρέουν .
-«Πως μπορεί να σου αρέσει το πριγκιπόπουλο αυτός είναι άλλης πάστας δεν θα σου δώσει ποτέ σημασία και γιατί να σου αρέσει αυτός και να μην σου αρέσει κάποιος που ξέρεις».
-«Όλοι αυτοί που ξέρω η είναι φίλοι μου η δεν μου αρέσουν εσύ σε ποιον αναφέρεσαι ;»
- «Σε κανέναν άντε να σε πάω σπίτι σου η μαμά σου θα σε περιμένει με ανυπομονησία.»