Το κάστρο στην μέση του δάσους

Τα ματια που μιλουν

Ο Ρομπερτο δεν το πίστευε πως την έβλεπε μπροστά του ζωντανή και όχι ένα όραμα.Αυτά τα καταπράσινα μάτια της τον δαιμονίζαν.Κανένας από τους δυο δεν χαλούσε αυτή την μαγική συνομιλία που ανταλλάζαν τα μάτια τους.Ήταν και οι δυο πολύ ερωτευμένοι.
Τελικά μετά από περίπου είκοσι λεπτά ο Ρομπερτο μίλησε:
-«Τι κάνετε εσείς εδώ;»
Αισθητή ήταν η ταραχή που την έλουσε.
-«Έρχομαι συχνά εδώ.Με έφερνε η μητέρα μου από παιδί.Αλλά δεν μπορώ να καταλάβω τον λόγο που μου ζητάτε εξηγήσεις ,είστε άγνωστος για μένα.»
Ο Ρομπερτο μονολόγησε από μέσα του:
(Τέλεια!τα έκανες τώρα δεν θα σε συμπαθήσει ποτέ.)
-«Δεν ήθελα να φανώ αγενής.Αν φάνηκα με συγχωρείτε.Δεν θα μπορούσα ποτέ να μιλήσω άσχημα σε μια δεσποινίς σαν και εσάς».
Την παρατήρησε που φωτίστηκε από το κοπλιμέντο του.Γρήγορα όμως ξανα έβγαλε στην επιφάνεια τον αδιάφορο εαυτό της.
-«Γιατί; Τι συγκεκριμένο έχω εγώ;»
-«Τα μάτια σας δεν λένε ποτέ ψέματα.»
Αυτή δεν συγκρατήθηκε και χαμογέλασε.Ο Ρομπερτο ήξερε ότι ήταν μοναδική.
-«Θα μπορούσα να σας συνοδεύσω μέχρι έξω;»
-«Δεν είναι ανάγκη αλλά αν το επιθυμείτε.»
Σε όλη την διαδρομή μέχρι την έξοδο δεν έπαψαν να κοιτάζονται.Φλόγες έβγαιναν από τα μάτια τους.Μόλις βγήκαν έξω από την προσήλωση τος δεν πρόσεξαν ένα μέρος του καταρράκτη που τους κατά έβρεξε.Αλλά δεν τους ένοιαξε.Δύσκολος ήταν ο αποχωρισμός που αν και ήταν αισθητός δεν εκδηλωνόταν από καμία από τις δυο πλευρές.Πριν προλάβει να φύγει ο Ρομπερτο την ρωτησε πως την λέγανε.
-«Με λένε Χρυσανθη»του απάντησε.
Στον δρομο του γυρισμού ο Ρομπερτο έπλεε σε πελάγη ευτυχίας.Επιτέλους έμαθε πως την λένε.Μπήκε στο παλάτι και έπειτα στο δωμάτιο του όπου ακόμη βρισκόταν η Βιολεττα.
-«Τι κανείς εδώ;.Νομίζω σου είχα πει να φύγεις.»
-«Δεν σου είπα τα ευχάριστα καλε μου.Ο πατέρας σου επέμενε να μείνω εδώ μέχρι τον γάμο μας.»
Εκείνος σάστισε.Τι θα έκανε τώρα;Πως θα ερχόταν πιο κοντά με την Χρυσανθη που έμενε στο χωριό με την Βιολεττα μέσα στα πόδια του;Γιατί η μοίρα έπαιζε τέτοια παιχνίδια μαζί του;Ήταν τόσο απορροφημένος που όταν συνήλθε η Βιολεττα δεν βρισκόταν πια στο δωμάτιο.Αυτό δεν τον ένοιαξε και μετά από πέντε λεπτά ξανα βυθίστηκε στις σκέψεις του.
Τις σκέψεις του διέκοψε το άνοιγμα της πόρτας του δωματίου του.
Ήταν ο πατέρας του γεμάτος οργή στο πρόσωπο του
Τι να του είχε πει άραγε η Βιολεττα;