Juicy Fruit - 17 ( Little Warning )
Zawgyi
ေရွာင္းက်န့္ အျပဳအမူတစ္ခ်က္စီတိုင္းကို လိုက္ႀကည့္ေနႀကသည့္ ရိေပၚနဲ့ဝမ္က တံေတြးအခါခါခ်လို့ အသက္ကို ဝဝလင္လင္ရွဴေနရတယ္။
ေရွာင္းက်န့္က ေဆးစြမ္းတစ္ခုေႀကာင့္ တစ္စံုတစ္ရာျဖစ္ဖို့ကို အေသြးအသားထဲက လိုလိုလားလားပင္ ေတာင္းတေနတယ္။
ျဖစ္ပ်က္လာတဲ့ စိတ္ခံစားမွဳကို မထိန္းခ်ဳပ္နိုင္ဘူး။
သဲသဲကြဲကြဲ မျမင္ရေတာ့တဲ့ သူ ့ေရွ့မွာ ရွိေနေသာ ေယာက်ာ္းနွစ္ေယာက္စီမွ သူ ့အသားအား ထိေတြ ့ေစခ်င္လာတယ္။ရိေပၚက တည္ျငိမ္ေနတယ္။ေရွာင္းက်န့္ကို ဒီအတိုင္းသာ ႀကည့္ေနေလတယ္။ဝမ္ကေတာ့ မတည္ျငိမ္ဘူး။သူ ့ဂုဏ္ပုဒ္နဲ့ ဆန့္က်င္စြာပဲ သူ စိတ္ေတြ အရမ္းကို လွဳပ္ရွားေနေလတယ္။
ေရွာင္းက်န့္က သူ ့အက်ၤ ီကို ဆြဲခ်ြတ္လိုက္တယ္။
သြယ္လ်သည့္ ခႏၶာကိုယ္ေလးက ေခ်ာေမာတဲ့ မ်က္နွာေလးနဲ့ သိပ္လိုက္တယ္။လွလြန္းလို့…တကယ့္ကို လွလြန္းလို့…။လက္သြယ္သြယ္ေလးေတြက ရင္ဘတ္ေပၚမွာ ေျပးလႊားလွဳပ္ရွားေနတယ္။ေခါင္းတစ္ခ်က္ခါရမ္းလိုက္တိုင္း နားကပ္ေလးက အေရာင္ေတာက္တယ္။နွဳတ္ခမ္းေအာက္က မွဲ့နက္ေလးကလည္း ထင္းကနဲ ေပၚလာတယ္။
ရိေပၚနဲ့ဝမ္ ထိုျမင္ကြင္းကို သေဘာက်စြာပင္ ႀကည့္ေနတယ္။
အသက္မရွိေတာ့တဲ့ လူေတြလိုမ်ိဳး ေတာင့္ေတာင့္ႀကီးရပ္လို့…။အနီေရာင္သန္းေနေသာ အသီးေလးေတြကို လက္မနဲေခ်တယ္။အသီးေလးေတြက သာယာမွဳေႀကာင့္ ေထာင္မတ္လာတယ္။
ေရွာင္းက်န့္က မ်က္ဝန္းသြယ္သြယ္ေလးေတြ မွိတ္က်သည့္အထိ သာယာမွဳေတြကို ခံစားရင္း ပြတ္သပ္ေနရွာတယ္။
အနမ္းေတြကို လက္ခံရရွိဖို့အတြက္ လည္တိုင္ကိုလည္း ေမာ့ထားတယ္။ဒါေပမယ့္ နွစ္ေယာက္ကေတာ့ နစ္ေျမာမွဳႀကားထဲ ရုန္းမထြက္နိုင္ေသးရွာဘူး။
"သိပ္လွတယ္ဗ်ာ"
"ျမင္ကြင္းက အရမ္းႀကည့္ေကာင္းတယ္"
ေရွာင္းက်န့္က မ်က္လံုးေတြ ျပန္လည္ ပြင့္လာတယ္။
လက္လွဳပ္ရွားမွဳေတြ ရပ္တန့္သြားတယ္။
ခ်ြတ္ရန္ႀကံေသးသည့္ ေဘာင္းဘီကို ခပ္ျမန္ျမန္ပင္ ဆြဲခ်ြတ္လိုက္တယ္။