Yeniden Doğmak

Bir Bakan Gibi

Sallanarak yürüdüm. İnsanın birazcık ekmeği olsa! Sokaklarda ısıra ısıra

gidebileceği, bir küçük nefis çavdar ekmeği! Hem yürüyor, hem de bu en

iyisinden çavdar ekmeğim hayal ediyordum; şimdi yemesi ne hoş olurdu! Açlık

iflahımı kesiyordu; ölmeyi, yok olmayı özledim, duygulandım, ağladım.

Sefaletim bir türlü tükenmek bilmiyordu! Ansızın sokağın ortasında durdum,

vurdum ayağımı yere, bastım küfrü. Ne demişti bana o? Sersem ha? Bana sersem

demek nasılmış, gösterirdim ben o polise! Dönüp, gerisin geri koşmaya

başladım. Öfkemden ateş püskürüyordum. Caddenin aşağısında ayağım takıldı,

yere düştüm, ama aldırmadım buna, hemen kalkıp yine koştum. Fakat istasyon

meydanının orada, artık o derece yorulmuştum ki, daha aşağılara, limana

gitmeye takat bulamadım kendimde; koşarken kızgınlığım da geçmişti zaten.

Sonunda soluk soluğa durdum, derin nefes aldım. Öylesine bir polisin sözünün

ne kıymeti vardı sanki? Evet ama. her şeyi de sineye çekecek değilim ya! -

Şüphesiz, diye kendim, kendi sözümü kestim. Eh işte, onun da anlayışı o

kadar! Bu mazur göstermeyi tatminkar buldum; onun anlayışını da; eh işte o

kadar olduğunu, kendime bir daha tekrar ettim. Sonra da geri döndüm.

Yağmurlarla ıslanmış bu caddelerde, gece yarıları, bir deli gibi koş, işin

yoksa! Açlığın kemirişleri dayanılmaz bir hal alıyor, bende rahat huzur

bırakmıyordu. Karnımı hiç değilse böyle doyurayım diye, tekrar tekrar

tükürüğümü yutuyor, faydasını göreceğe de benziyordum. İş bu noktaya gelene

kadar son haftalarda yiyecekten yana günlerim pek nasipsiz geçmiş, şu son

zamanlarda enikonu kuvvetten düşmüştüm. Şansım yaver gitse de, şu veya bu

manevra sayesinde elime beş kron geçirsem bile, bu para, yeni bir açlık

devresi üzerime çullanmadan tamamen kendime gelebilmeme kadar, dayanmazdı

bana. Asıl ne oluyorsa sırtımla omuzlarıma oluyordu; katı katı öksürecek

yahut öne fazla eğilmiş yürüyecek olsam göğsüme saplanan burgunun acısına

yine de bir an dayanabiliyor, ama sırtımla omuzlarımın sancısına aciz

kalıyordum. Bahtınım hep kapalı oluşuna sebep neydi acaba? Yaşamak, başkaları

kadar benim de hakkım değil miydi? Eski kitapçı Pascha, sevkiyatçı Hennechen

kadar? Yoksa omuzlarım mı yoktu bir devin omuzlan gibi; iki kuvvetli kolum mu

yoktu çalışmak için? Günlük ekmeğimi kazanmak için, Möller caddesinde odun

yarıcılık bile aramamış mıydım? Tembel miydim? İş bulmak için didinmemiş,

üniversite derslerine devam etmemiş, gazete makaleleri yazmamış, gece gündüz

deli gibi okuyup çalışmamış mıydım? Bir cimri gibi yaşamamış, param fazlaca