Yeniden Doğmak

Az Da Olsa Bir Umut

Şahane ve mesut bir hafta geçti.

Tehlikeyi bu sefer de atlatmış, her güne yiyecek bir şeyler bulmuştum;

cesaretim artmıştı, peş peşe demirler sürüyordum ateşe. Tezgahımda üç dört

yazım vardı; fakir beynimde tek kıvılcım bırakmayan, beliren her düşünceye

sahip çıkan yazılardı bunlar ve ben durumu her zamankinden daha iyi

buluyordum. Uğruna o kadar taban teptiğim, bunca ümidimi bağladığım son

yazımı müdür geri göndermişti. Öfkeli, hakarete uğramış, bir daha

okumaksızın, bu yazıyı derhal imha etmiştim. İlerisi için başka bir gazetede

teşebbüse geçmek istiyor, açık kapılarımı çoğaltmayı düşünüyordum. Bu da bir

işe yaramazsa, daha da sıkıştım mı gemiler vardı sığınacak! Denize açılmaya

hazır, rıhtımda bekliyordu. Rahibe, Çalışmam karşılığında beni de Archangel'e

yahut nereye gidiyorsa oraya iletirdi ihtimal. Çeşitli yönlerden ümitlerim

yok değildi şu halde!

Sonuncu kriz, bana fena tesir etmişti. Tutam tutam saçlarım dökülmüştü; hele

sabahları dayanılmaz baş ağrılarından gözümü açamamış, stresten

kurtulamamıştım. Gün boyu oturmuş yazmıştım; ellerimin üstünde soluklarımı

duymaya tahammül edemediğim için ellerimi bezlere sarmıştım. Jens Olai,

alkımda ahır kapısını biraz hızlıca kapasa, yahut arka avluya bir köpek gelip

havlamaya başlasa iliklerime kadar ürperiyor, her tarafınım kesildiğim

hissediyordum, çökmüştüm...

Her gün işim üzerinde didiniyor, kendime karnımı doyuracak vakti bile çok

görüyor, lokmalarımı yutar yutmaz tekrar yazmaya oturuyordum. Bu müddet

zarfında gerek yatak, gerekse ayağı sakat küçük masa, üzerinde değişik olarak

çalıştığım notlar, yazılı kağıtlarla dolmuştu. Gün boyunca aklıma gelen yeni

şeyleri bunlara ekiliyor, baştan başa çiziyor, yer yer ölü noktaları parlak

bir kelime ile diriltiyor, olanca gayretimle cümle cümle ilerliyordum.

Yazılarımdan biri bir ikindi üstü nihayet tamamlandı, memnun mesut cebime

soktum. Komutana gittim. Tekrar biraz para bulmak için kaybedilecek vakit

kalmamıştı; cebimde birkaç öre vardı olup olacağı.

Komutan, biraz oturmamı rica etti. Şimdi... Ve tekrar yazışma daldı.

Küçük büroda etrafıma bakındım: büstler, tas basması, resimler, gazete

kesikleri, bir adamı nesi var nesi yok yutacağa benzeyen muazzam bir kağıt

sepeti! Reddedilen yeni yeni yazıları, paramparça olan yeni yeni ümitleri

kabule daima hazır, daima açık bu dev boğaz, bu ejderha ağzı karşısında içime