SongBookFilm

Necip Fazıl Kısakürek

Benim inandığım sistemde sabah bir masum öldürüldüğünü duyarsanız, akşam darağacında sallanan birini görürsünüz.

[Şunu söylemeliyim ki Türkiye'de insanlar içlerinde biriken o stresi birden patlayan olaylarda klavye kahramanlığı yaparak atıyorlar. Sosyal medyada, başkalarının başlarına gelen şeyler insanların ilgisini çeker. Birkaç gün bu gündemde tutulur ve sonradan başkaları unutularak yaşama devam edilir. Belki de yapılması gereken bu olmalıdır, bilemiyorum. Fakat sahip olduğum ve sonuna kadar haklı olduğumu düşündüğüm bir fikir aklımın sınırlarını aşarak birilerine ulaşmak istiyor. Şu anda kimler hatırlıyor ÖzgeCanAslan'ı? Soma'daki maden kazasından sonra şehit olan işçilerin aileleri kimlerin umrunda? Birkaç gün heyecana gelip, instagramda, twitterda veya facebookta profilinizi dolduran yas tutan güncellemelerinizden sonra şu an hatırlıyor musunuz? İşte, Türk toplumunda tam olarak bu var. Yaşanılan olaylar üzerinde bir hafta tartışılıyor. Bir ay sonra 'hiçbir ders alınmamış' olarak hayata devam ediliyor. Elbette insanlar hayatlarına kaldıkları yerden devam edecekler fakat eleştirdiğim taraf şu: Birden parlayan acı ve öfke geldiği hızda geri gitmemeli. Meydana gelen hadiseler üzerinden ders çıkarılmalı ve devam edilmeli hayata kalındığı yerden. Yoksa sürekli bir olay yaşanır, birkaç gün herkes bunu konuşur, bir ay sonra hatırlayan bile olmaz. Ve bu bir kısır döngü haline girer. Umarım ki bir anda patlayan stresi dışa vurma duygusundan kurtulur ve olaylardan ders çıkarmamız gerektiğini anlayabiliriz. Okuduğunuz için gerçekten minnettarım. Teşekkürler.]