Langs de lijn

H O O F D S T U K 9

-pov Amy-

De volgende ochtend kon ik gelukkig iets later opstaan.

Iets voor tienen kwam ik aan op De Toekomst en ik ging naar Maarten zijn kamertje.

"Goeiemorgen." begroette hij mij vrolijk en ik deed hetzelfde.
"Wat staat er vandaag op de planning?" vroeg ik.
"Uhmm, is eventjes kijken." hij pakte zijn planning erbij. "Ik heb vandaag blessure training met een paar jongens van het eerste en Jong Ajax" begon hij. "En jouw opdracht van vandaag is om een revalidatie- en trainingschema te maken met Matthijs."
"Is goed."

Ik en Maarten liepen samen naar het veld waar het eerste aan het warmlopen was.
Maarten liep naar Erik en ik liep naar Matthijs die langs de lijn stond te kijken. Hij had een zwarte trainingsbroek aan met een grijze hoodie erop en hij had een pet op.
"Jouw heb ik nodig!" zei ik tegen Matthijs en hij schrok een beetje.
"Tering je moet me niet zo laten schrikken." zegt hij opgelucht en ik geef hem een knuffel als begroeting. "Waar heb je me voor nodig?"
"Ik moest van Maarten met jou een revalidatie- en trainingschema maken." zei ik met een beetje deftige stem en hij lachte zachtjes.
"Nou let's go.". Matthijs volgt me naar mijn kamertje.

Als hij gaat zitten, doet hij zijn pet af.
"Beetje laat geworden gisteren?" vraag ik als ik zijn wallen en warrige haar zie.
"Ja, ik kon niet slapen door mijn enkel." antwoordt hij en hij fatsoeneert zijn haar een beetje.
"Heb je een paracetemol genomen?"
"Ja, maar het hielp niet echt."
"Laat eens zien.". Ik rolde met mijn bureaustoel naar zijn stoel en hij rolde zijn broekspijp op. Zijn enkel was nog blauwer en dikker dan gisteren.
"Ai, dat ziet er niet goed uit." Ik kijk er een beetje bezorgd naar. "Heb je nog gekoeld?"
"Nee, best wel dom eigenlijk."
"Fijn dat je het zelf al zegt." Ik lach zachtjes. "We hebben opzich de hele dat de tijd, dus als je wilt kan je wel even langs Niels gaan, want die heeft net iets meer kennis dan ik."
"Ja is goed hoor."

We stonden op en gingen naar de kamer van de sportarts.
"Binnen." hoorden we nadat Matthijs had aangeklopt en ik ging achter Matthijs aan naar binnen.
"Ha, Matthijs!" begroette Niels hem. Matthijs ging op de behandeltafel zitten en ik op een stoel in de hoek van de kamer. "Vertel het eens."
"Uhm mijn enkel wordt steeds dikker en blauwer en ik wist niet helemaal zeker of dat klopte."
"Laat eens zien.".
Niels rolde zijn bureaustoel naar Matthijs toe en hij rolde zijn broekspijp weer op.
"Ja, dat ziet er niet heel veel beter uit dan 2 dagen geleden, maar het is niet iets om je zorgen over te maken." begon Niels. "Ik breng een drukverband aan, zodat de zwelling sneller weg gaat, maar het is ook belangrijk dat je je voet hoog houdt."
"Prima, komt goed."

Een kwartier later zaten ik en Matthijs weer in mijn kamertje. Ik had in de kantine weer een icepack voor Matthijs gehaald.
"Ik word bijna jouw slaafje man." zeg ik zuchtend en ik klap mijn laptop open. Ik zie Matthijs dat me een beetje grijnzend aankijkt.
"Wat zit jij te lachen?" vraag ik lachend aan hem.
"Niks hoor.". Ik schud lachend mijn hoofd.
"Laten we maar beginnen."

Een kleine drie kwartier later waren we klaar. Ik zou er later nog even de puntjes op de i zetten.
Ik en Matthijs kunnen eigenlijk best goed samenwerken gelukkig en het is ook niet alleen maar grappen maken enzo, maar ook gewoon serieus.

Nadat we klaar waren, gingen we nog even bij de training van het eerste kijken.

Toen de training afgelopen was, kwamen Frenkie en Carel op ons afgelopen en ze begroeten ons.
"Waar is Don?" vraagt Matthijs aan de jongens.
"Die was ziek vanmorgen." antwoordt Frenkie en Matthijs knikt.
"Als jullie vanmiddag niks te doen hebben, kunnen we misschien wel effe bij mij thuis chillen, want m'n ouders zijn toch niet thuis." stelt Matthijs voor en we stemmen ermee in.
"Ik ga nog even langs Maarten, maar ik zie jullie vanzelf wel verschijnen." zeg ik en ik loop naar het kamertje van Maarten.