HSL PS: FOURTEEN
(Maebelle pov)
O akala ninyo patay na ako.
Ppinalabas lang yun ni mama kasi nung nalaman nila na positive ang tumor sa baga ko.
Ang akala ng doctor eh nasa tiyan ko.
Naku ang doctor na yun talaga matanda na.
Nagpositive yun nung nakapanganak na ako at agad pinalabas ky ethan na patay na ako pero hindi ko alam na dadlhin nila ako sa ibang bansa para magpagamot at matheraphy.
Labang man sa kalooban ko pumayag ako.
Hindi ko na nakita na lumaki ang mga bata sa aking tabi.
Nagkulang ako sa aking mga anak.
Sana ako ay mapatawad nila Nandito ako sa simbahan malapit sa bahay namin sa pnas at nagpapsalamat sa pangalawag buhay na binigay niya sa akin. Pero hindi ko akalin na ang anak kong si Yves ay nakita ko mangiyakngiyak na ako nung makita ko siya. Nilapitan ko ang mga batang ito at binati.
"Magandang umaga mga bata, mukhang nagsisimba din kayo kada linggo?" Diyos ko pigilan ninyo kong yakapin ang anak ko...
"Ah opo, nagsisimba po kmi lagi."
"Kuya singkit kamukha niya si mama" sabi nung isa.
Alam ko sa sarili ko anak ko itong mga batang ito.
"Oo nga kuya, pero wala na si mama di ba?" Sabi nung isa Wala na nandito pa ako mga anak nandito pa ako.
"Sige mga bata may bibisitahin akong kaibigan".sabi ko sa kanila.
"Tita taga dito ka ba?" Tanong sa akin ni isang kambal.
"Ah oo jan lang ako sa kabilang kanto."
"Ah ganun po ba kami din po, baka gusto po ninyo bumisita sa amin kasi birthday po naming tatlo eh" sabi sa akin ni Yves
Pwedeng pwede ako.
"Sige pupunta ako san ba yun" tanong ko sa kaniya
Tinuro naman ni yves ito sa akin.
Pagkatapos kong ayusin lahat ng gamit ko sa bahay namin. Nandun na kasi siya sa mama niya nakatira kasama si manang.
Maya maya pa ay pumunta na ako sa bahay nila. Nagdoor bell ako at inuluwa ng gate ay si Yves.
"Kayo po pala pasok po kayo" sabi ni Yves sa akin.
"Sige." Sabi ko
"Sakto po ang dating ninyo nandito po si papa"
Si Ethan nandito naku natatakot akong humarap sa kanya.
"Tita ipapakilala ko po kayo kay papa" sabi ni Yves
"Naku nakakahiya naman"sabi ko.
Nagulat ako dahil nabigla ako nung tumayo siya at lumapit sa akin.
"Kamusta ka?" Tanong ko sa kanya
"Ayos lang. Kay tagal mong nawala? Anong nangyari" tanong niya sa akin mukhang hindi niya ako kinalimutan.
"Dinala nila ako sa Hospital sa u.s para duon magpatheraphy nagpositive ang tumor sa baga ko.ngayon wala na mabilis ako naoperahan agad .pero matagal din akong nawala noong kaya natakot na akong humarap sayo. Baka hindi mo na ako kayang alagaan, sinabi na lamang nila na wala na ako pero ang katotohanan ay dinala ako ni Mama sa ibang bansa pagkalipas ng ilang araw pagkatapos kong manganak."
"Papa teka kilala mo siya?" Tanong ni Yves
"Kain po tita tas punta tayo kay mama" sabi nung isang kambal
Hindi ko pa sila kilala ang kambal ko?
Hindi ko nga alam kung lumaki sila ng ayos?
"Oo nga pakelala ka namin ke mama" sabi nung isa
Alam ko madali lang sila kilalanin sa pagkakaiba ng damit kasi yung isa pink at yung isa ay red.
"Eh kaninong abo yun?" tanong niya
nakakatawa man pero yung abo yun ay kay cutie yung aso ko kina mama dati.namatay na kasi siya.
"Sa namatay kong aso sa bahay nina mama."
"Papa sino ba siya?" Tanong ni Yves
"Teka lang , Ms. Pwede ba kitang mayakap?" Request niya
Alam mo bang gustong gusto talaga kita yakapin.
"Sige,"sagot ko.
agad niya akong niyakap ng pagkahigppit hindi ko akalain na mayayakap ko ulit siya ng sobrang higpit.
"Papa ano po ba kilala mo po ba siya." Tanong pa rin ni Yves
"Papa bakit yakap mo siya?"sabi ni Mai-mai
"Papa sumbong kita ke mama" sabi ni mei-mei
"Yves alam ko matalino ka at ikaw ang mas may kilala sa kanya" sabi ni ethan
"Ako bakit ako?"tanong niya.
"Pwede ba kitang makausap Yves?" Sabi ko kay Yves
"sige po" sabi sa akin ni Yves
"gaano mo kakilala si mama mo?" tanong ko sa kanya.
"dati kasi lagi niya ako inaalagaan at higit sa lahat eh lagi niya kami inaalala dalawa ni papa." Sabi niya sa akin.
"mayroon ka bang mga naaalala pa sa kanya?" tanong ko sa kanya
"wala na po masyado sobrang bat ako nap o noon eh? Teka nga po pala bakit ninyo po tinatanong?" sabi niya sa akin.
"wala naman naitanong ko lang" sabi ko
Mukhang hindi pa niya ako nakikilala.
Naiiyak tuloy ako.
"tita tara na po kumain." Sabi niya sa akin
Pumunta naman ako sa hapagkainan at nakita ako ni manang.
"mahabaging lagit kayo po ba yan?" tanong sa akin ni manang
Nginitian ko lang si manang.
"manang natulala kayo ano, kamukha kasi niya si mama" sabi ni Yves.
Kumain na kami at nakipag kwentuhan sa kanila. Naramdaman ko ang mga anak kong sabik sa pagmamahal ng ina.
"tita meron ba kayong baby?" tanong sa akin ni mei-mei.
"mei-mei oo kambal din sila pero hindi ko na sila nakita pa simula nung ako ay umalis papuntang ibang bansa upang magpagamot."
"teka ano pong sakit ninyo?," tanong sa akin ni yves.
"yun ba tumor hindi na rin ako nakapag-paalam pa sa panganay ko alam ko galit siya sa akin dahil iniwan ko siya ng may masamang nakaraan." Sabi ko sa kanya.
Mukhang natulala si yves sa sinabi ko.
"gusto po ba ninyo tulungan naming kayo?, dib a kuya singkit" sabi ni mai-mai.
"ayoko hindi ako maniniwala sa mga kasinungalingan mo." Sabi sa akin ni Yves.
"kuya singkit anu ka ba.ang bad mo talaga." Sabi ni mai-mai
"kuya wala akong paki kung ng sisinungaling siya dahil magaan ang pakiramdam ko sa kanya, at parang gusto ko siya maging mama" sabi ni mei-mei
Anak ko Yves alam ko nakakahalata ka na paniwalaan ko ako pakiusap.
"pakiusap paniwalaan ninyo ako dahil gustong gusto ko na mayakap ang mga anak ko!"
