Chasing The CEO ✔

CHAPTER 32

Chapter 32

Theon's POV.

"You're so ugly" sinimangutan ako ni Kate. Ngumiti lang ako habang nagmamaneho.

I was currently eating breakfast when I received a call from Grandpa Von.
But I didn't expect the woman to be on the other line.

"Good Morning, Are you related to Mr.Hayes?" Kumunot ang noo ko habang kumakain.

"He's a friend of mine" yun nalang ang sinabi ko.

"It's sad to say but he's gone, he had an accident while driving, please pick up the corpse" Parang hindi nagproproseso ang utak ko pagkatapos kong marinig ang sinabi ng babae.

Sinabi niya kung saang ospital ang kinaroroonan nung bangkay ni Lolo Von.

"No..... what the fuck?!" I brushed my hair with my fingers.

Iniwan ko ang pagkain na nasa lamesa tsaka ako tumakbo papuntang kwarto.
Kinuha ko ang susi ng aking sasakyan bago ako lumabas ng bahay.

"Hoy, where are you going?!" Napalingon ako sa sumigaw.
Parang hindi ko kayang sabihin sa kaniya.

She look so happy right now.
She's wearing her yellow dress.

"Ahm, may bibilhin lang ako" I smiled.

Pinaharurot ang aking sasakyan patungo sa ospital.

Nagmamadali akong bumaba tsaka ako pumasok sa ospital.
Ang mga nakakasalubong kong nurse ay napapatingin sa akin.

I Don't Care.

"Theon Tolentino" Nanlaki ang mata nung nurse nung banggitin ko ang aking pangalan.

"Come with me, Sir" nauna siyang naglakad kesa sa akin kaya sumunod nalang ako.

Parang nangingining ako habang papalapit kami sa morgue.
Opening the door I saw another corpse, I stared at a body there.

"Ito po ang bangkay ni Mr.Hayes, maiiwan ko muna kayo Sir." magalang na sabi ng nurse.

I lowered the cover of her body to her stomach. I can't believe what I see, he doesn't have his other arm, he doesn't have one ear

I don't know how I feel because of what I see now

Tumawag ako sa isang funeral homes para mapick-up na ang katawan niya.

Naaalala ko si Kate habang nakatingin kay Lolo Von. Hindi ko kayang sabihin sa kaniya. Nakakapanghina.

* * *

"Gusto ko ng buko juice, pleaseee!" Rinig kong sabi ni Kate mula sa kabilang linya.

"Hmm okay, ipapahatid ko nalang mamaya" sabi ko habang nakatingin kay Lolo Von.
Kasalukuyan na siyang inaayusan ngayon.

"Bakit? Nasan ka? Hapon na pero wala pang tawag sa akin si Lolo, araw-araw siyang tumatawag eh" napapikit ako nung makaramdam ako ng kakaiba.

"Uhhh,about Lolo Von..." tumigil ako sa pagsasalita.

"H-he's gone, Kate..... N-naaksident si Lolo Von" gumaralgal ang boses ko sa dulo.
Natahimik ang kabilang linya.

"Hindi nakakatuwa yang joke mo Theon, baka gusto mong sakalin kita pagbalik mo dito" sabi nito.

"I'm.... I'm not joking, ipapasundo kita kay Kuya Rik" sabi ko.

"Theon please lang" sabi nito tsaka niya ibinaba ang tawag.

* * *

Nakatulala lang ako habang tinitignan ang kabaong ni Lolo Von.
May litrato siya sa ibabaw ng kaniyang kabaong, he's smiling from ear to ear.

"Lolo...." napatingin ako sa nagsalita.

Lumapit sa kabaong si Kate, tumayo ako para alalayan siya, buntis pa naman siya.

Humagulgol siya ng iyak habang nakahawak sa kabaong ni Lolo Von.
She wiped her tears before she looked at me.

"Hindi ko kakayanin to" Mahinang sabi niya. I hugged her.

"You can do this, i'm here for you" sabi ko. Tumulo ang luha ko habang yakap ko siya.

"H-he's gone..... My Lolo Von is gone" humagulgol ito.

I will take care of her, no matter what happen.

* * *

Sa mga nagdaang araw ay walang gana si Kate, I need to convince her to eat her food, dahil pareho silang magugutom nung baby.

Tumulo ako sa pag-asikaso sa mga bisita. Halos mga kaibigan ni Lolo Von ang dumalo sa lamay.

"You should eat your dinner and you need to sleep" tumabi ako kay Kate.

"Bat lahat nalang nawawala sa akin? Siguro lagi rin akong iniiwan nung past life ko" sabi nito.
She smiled at me.

"I need to be strong for this little boy inside my tummy" hinaplos niya ang kaniyang tiyan.

Tumango ako at nginitian siya.

"Let's go" I held her hand.

Nahagip ng paningin ko sina Chiara.
Nakatitig sila kay Kate.

Hindi sila pinansin ni Kate.
Kumain na siya bago ko siya inihatid sa bahay niya.

"Stay here with me" hinawakan niya ang kamay ko.
Napalunok ako habang nakatingin sa kanya.

"Please" pagmamakaawa niya.

Umupo ako sa tabi niya.

"Ang malas malas ko naman" tumulo ang luha niya, hinawakan ko ang magkabilang pisngi niya tsaka ko iniharap sa akin ang mukha niya.

"No, you're not" sabi ko.

"Ikaw ba ang sinasabi nila na minahal ko noon bago si Lev?" Nagulat ako dahil sa tanong niya.

"They said first love never dies, but I think that's wrong, your love for me died already, and here's mine..... still on the process of forgetting about you" I smiled.

"But... I'm slowly accepting the fact that you will never be mine again" I stared at her beautiful face.

"Nasaktan na kita nang sobra, hindi hihilom ang sugat kahit mahalin pa kita habang buhay" bulong ko.

"Hmmm, I love someone else now, sabihin mo sa puso mo na dapat na niya akong kalimutan" She tapped my chest.

"Hindi yun ganun kadali Kate, but Im doing my best " I sighed.

Hinintay ko siyang makatulog bago ako tumayo.

Bumalik na ako sa lamay.

__________

THANK YOU FOR READING!!