Chapter 7 : its payback time

30 0 0
                                    

Danica POV:

Aghhh nagising ako sa puro puting kisame.

So na sa hospital ako. Huli kong natatandaan bago ako mahimatay ay kasama ko si Dylan.

How dare them make me remember my past.

Kinuha ko ang bag ko sa katabing lamesa ng hospital bed.

At tinawagan ang family investigator namin para alamin kung sino ang nagkulong sakin.

Hello yes find them and their family back round I need them as soon as possible. Sabi ko sa kausap ko sa phone.

Yes ma'am Danica I'll just send it in your email. Sagot naman niya

Yeah at binabaan ko na siya

Its payback time bitches. I said to myself while holding a devilish grin.

Nang bumukas ang pinto.

Dylan POV:

Dinala ko siya sa hospital at nalaman ko na may lygophobia pala siya.

So kahit pala ang babaeng yelo na yun ay may weakness.

But ang pinagtataka ko lang ay bakit ni isang pamilya niya ay walang naghahanap.

Makapasok nalang sa room niya para matanong ko siya.

Nang makapasok ako.
Gising ka na pala. Sabi ko

Yeah halata naman diba? Gamit ang malamig niyang Boses

Hayss wala talaga tong utang na loob pagkatapos ko siyang tulungan.

Yeah your right I dont have that so called utang na loob dahil lahat naman ng tumutulong ay may kapalit diba? Sabi niya using her cold voice

Are you kind of a mind reader and just to remind you walang kapalit ang tulong ko simpleng thank you lang pwede na. Sabi ko naman sa kanya

No I'm no mind reader its just that your face is saying it that I don't have that utang na loob and I don't need to say thank you because in the first place I didn't ask any help from you sabi niya gamit ang malamig na boses at dirediretso na siyang lumabas.

Hays ano ba naman klaseng babae yan siya na nga tinulungan siya pa ang ayaw magthank you.

Makauwi na nga wala pa akong tulog ehh. Kakabantay sa babaeng yelo na un.

Good turns BadTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon