The Bleeding Heart Of A Frozen Love - One Direction

O25 Going Back

nog een stukje :) bijna vakantie !! yeah 

----------------------------

Maddie, kijk me eens aan en beantwoordt deze vraag eerlijk,' zei Louis na enige tijd.

Ik slikte en vreeste voor de vraag die hij zou gaan stellen.

'Waarom zorg je niet voor jezelf?' vroeg hij. Ik zuchtte toen hij verder praatte: 'de gordijnen zijn dicht, je bent niet eens aangekleed en waarom ben je zo vermagerd?' Hij stond op en keek in de keukenkastjes. Ze waren allemaal helemaal leeg. Ik was geen dag in die hele maand naar buiten geweest. Ik had alleen gegeten van de dingen die in huis stonden. Ik wilde gewoon niet naar buiten. Dan zou ik nog meer beseffen dat ik alleen was. Overal in de straten liepen mensen samen, behalve ik. Ik miste de afgelopen maand mijn ouders ontzettend veel en dan was Louis er ook nog eens niet. Hij was nog steeds tegen me aan het praten. Ik keek hem aan en gaf hem een knuffel. Ik had hem zo gemist: 'Het spijt me,' kwam er kleintjes uit mijn mond. Ik kon hem niet vertellen hoe ik me voelde. Ik kon het gewoon niet. 'Kunnen we alsjeblieft wat leuks gaan doen?' smeekte ik hem. Ik wilde het hier niet over hebben en ik was al blij genoeg dat hij eindelijk weer terug was.

Even zweeg hij en gaf me een zoen: 'wat wil je doen?' was zijn vraag. 'Laten we naar Londen gaan, naar de rest, ik, ik mis ze,' concludeerde ik. Louis keek me verbaasd aan: 'weet je dat zeker? Ruby is er ook. Ik weet dat jullie niet zo goed liggen. En Liam is ook niet bepaald te genieten.' Ik haalde mijn schouders op. Ik wilde juist hem zien.

Nadat ik mijn tas had gepakt en Louis zijn tas weer in de auto had gehesen en daar mijne bij deed gingen we op weg naar Londen. Onderweg stopte Louis bij de MacDonalds om door de McDrive te gaan. Hij vond dat ik moest eten. Ik besloot een McChicken, patatjes en een milkshake te bestellen. Na de patatjes zat ik al vol. Ik was het niet meer gewend om veel te eten. Mijn burger gaf ik aan Louis en met moeite dronk ik mijn milkshake op. Halverwege onze weg legde ik mijn hand op Louis knie. Hij keek me glunderend aan: 'niet de bestuurder afleiden he!' knipoogde hij naar mij. Ik lachte en keek hoe hij gemakkelijk met één hand de auto bestuurde.

'Kijk eens!' lachte Liam vrolijk, 'zonder handen!'

'Dat kan ik ook,' gilde ik. Ik haalde mijn handen van mijn stuur en wiebelde van links naar rechts. Na tien meter ging het mis. Er zat een hobbel in de weg en ik viel ongelukkig op de grond. Een pijnscheut ging door mijn been. Liam kwam aangerend en keek bezorgd naar mijn been. 

Het was die keer dat ik mijn been had gebroken. Liam had om hulp geroepen en was de hele tijd bij mij gebleven. Zelfs toen ik met de ambulance werd weggevoerd. Hij kwam dagelijks langs op bezoek tot ik het ziekenhuis uit was en toen ik thuis was hielp hij mij met alles en bleef super vaak logeren.

Een glimlach verscheen op mijn gezicht. Ja, ik wil Liam weer terug. Niet als mijn vriendje. Nee, als mijn beste vriend. Mijn beste vriend die ik terug wilde.