The Bleeding Heart Of A Frozen Love - One Direction

O42 End Of Australia

het spijt me dat ik zo lang niet heb geschreven :s 

---------------------------------

Als je plezier hebt gaan twee weken snel voorbij. Ik had een hoop aardig fans ontmoet en had besloten ze allemaal te volgen op Twitter. De meiden die ik op het vliegveld had ontmoet, hadden mij zelfs uitgenodigd om uit eten met ze te gaan. Dat aanbod had ik aangenomen en het was een super gezellige avond. Ze vroegen in het begin veel over de jongens, maar ik vertelde niets persoonlijks. Maar al snel was het gesprek overgegaan in meidenpraat.

Verder had ik het erg gezellig gehad met mijn ouders. Mijn vader kon dan af en toe een beetje mopperen, maar dat deed hij ook tegen mijn moeder en daar konden we dan wel om lachen.

Ik had ook contact gehad via Skype met Louis, maar ik had een slechte verbinding dus we hadden elkaar maar twee keer gezien. Het was een geluk dat de telefoonverbinding het wel deed en waarschijnlijk had Louis nu een hele hoge rekening, omdat hij mij iedere avond opbelde. Dan vertelde hij hoe zijn dag was geweest en dan zei hij duizend keer dat hij me miste en van me hield en dan wenste hij mij welterusten. Die jongen was gewoon te goed voor mij.

Van Liam had ik niets meer gehoord. Hij vond het waarschijnlijk ook ingewikkeld. Misschien moest ik het er ooit eens met hem over hebben, maar nu was niet het juiste moment.

Nu zat ik in het vliegtuig naar huis. De vliegreis bedroeg vele uren en na het eerste uur verveelde ik mij al. Inmiddels had ik zes uur aan een stuk door geslapen en daarna een aantal films bekeken. Nu waren we niet ver meer van London. Ik schrok van de stem van de kapitein in de cockpit die meldde dat hij de landing in ging zetten. Gelukkig beschermden de oordopjes mijn oren tegen die enorme druk. Dan krijg je als je uit het vliegtuig bent altijd een piep in je oor, die dan soms wel dagen blijft.

Langzaam kwam het land dichterbij en werden de wegen, auto’s en gebouwen zichtbaar. De landingsbaan zag ik in de verte en toen we laag genoeg waren en de baan raakten, was ik blij dat ook deze reis voorbij was. Vliegen is nou eenmaal niet mijn grootste hobby. Het taxiën duurde lang en uiteindelijk waren we bij de gate. Zo vlug als ik kon stormde ik het vliegtuig uit, wetende dat ik hoe dan ook moest wachten bij de bagageband. Ik bekeek de borden wanneer er werd verwacht dat de bagage er was. Tien minuten. Dan had ik precies de tijd om even naar de Starbucks te lopen. Ik bestelde een Latte Macciato Caramel, mijn favoriet. De dame gaf het mij aan en ik betaalde. Terug bij de band, zag ik dat de bagage langzaam binnenkwam. Hopelijk zag ik mijn koffer snel. Hij was toch niet te missen. Blauw met witte strepen..

Met mijn koffer meerollend, liep ik in versnelde pas naar de aankomsthal. Ik zou worden opgehaald door Louis. Toen ik de deuren zag, liep ik nog sneller. Ze gingen automatisch open en ik keek mijn ogen uit naar de mensenmassa. Blijkbaar werd ik opgehaald door Louis en alle Directioners. Iemand kwam naar mij toe en gelukkig was dat Louis. Ik liet mijn koffer los en sprong in zijn armen. Hij draaide mij rond en gaf mij toen een kus. ‘Hi babe,’ murmelde hij tegen mijn lippen. Ik trok mijn koffer mee en we poseerden nog even voor wat foto’s. Daarna liepen we gauw weg en lieten de meeste fans ons met rust. Er liepen nog een paar met ons mee en ik begroette ze maar besteedde verder alleen aandacht aan Louis. Hand in hand stapten we naar zijn Mini Cooper en waren we alleen. Hij gaf mij weer een kus en startte toen de auto, op weg naar het appartement van de jongens, waar ik ook geconfronteerd zou worden met Liam.

‘Is het album al af?’ vroeg ik nieuwsgierig.

Louis lachte trots: ‘Alleen de puntjes nog op de i zetten. Maar het goede nieuws is dat ik niet meer naar het buitenland hoef voor het opnemen.’

Hier was ik blij mee, dan zou ik ze niet missen. Het autoritje was niet lang en toen we aankwamen in de o zo bekende straat, stapte ik uit. Ik snoof de heerlijke herfstgeur op en zag dat Oktober ervoor had gezorgd dat de blaadjes van de bomen waren. Ondanks dat Australië mooi was, was ik heel blij om terug te zijn in Engeland. Lekker met een kop thee binnen zitten en naar de regen buiten kijken. Daar hield ik het meeste van. En dan was het helemaal top als je dan tegen een lieve jongen aan kon gaan zitten.