The Bleeding Heart Of A Frozen Love - One Direction

O12 Chocolate

Ruby keek me met een zachte glimlach op haar gezicht aan: ‘Gaat het een beetje, Maddison?’

Ik knikte en was nog steeds in schok dat nou juist zij naar mij toe was gekomen. Waarom uitgerekend Ruby? Langzaam dronk ik het water op uit het glas en daarna poetste ik nog even mijn tanden en veegde de mascarastrepen uit mijn gezicht. Toen ik weer vertoonbaar was, gingen we samen weer naar beneden. De jongens waren nog steeds FiFa aan het spelen, dus ik hervatte mijn leesmoment. Toen ik honger kreeg, liep ik naar de keuken op zoek naar iets lekkers. Ik vond een reep chocolade en brak een stuk af. Daarna kookte ik water en zette ik thee voor iedereen. Voorzichtig en zorgvuldig zette ik alles op een dienblad en bracht deze naar de woonkamer.

‘Jongens, thee!’ gilde ik boven het geluid van het voetbalspel uit. Ze draaiden zich geen van allen om en Ruby wel. Ze stond op en drukte het beeldscherm uit. Meteen begonnen de jongens luid te protesteren. Ze negeerde ze totaal en nam plaats naast mij op de bank: ‘Zo moet je ze aanpakken,’ lachte ze.

Uch, ‘zo moet je ze aanpakken,’ imiteerde ik haar hoge, mooie stem in mijn hoofd. Ik wilde niet met haar in gesprek raken, dus begon in mijn boek te lezen bij pagina negenhonderdveertig.

‘Wat lees je?’ onderbrak Ruby mijn leesmoment. ‘Kan je niet lezen ofzo?’ wilde ik zeggen, maar ik had Louis belooft om aardig te blijven.

‘The Witching Hour, het is een heel erg spannend boek,’ zei ik zo vrolijk mogelijk.

‘Oohh, die ken ik niet,’ antwoordde ze alsof ze al honderden boeken had gelezen. Ik durfde te wedden dat ze nog geen acht boeken had gelezen. Misschien niet eens Dare To Dream of Forever Young. Ik glimlachte nog even breed en las toen weer een regel. Weer werd ik onderbroken door dezelfde stem: ‘Lees je veel?’

‘Ja, ik vind het wel ontspannend.’

‘Ooh, net als dat ik yoga ontspannend vind.’

‘Zoiets ja,’ gaf ik antwoord op haar domme opmerking. De jongens hadden FiFa alweer aangezet en ik keek weer in mijn boek. Ik begon weer opnieuw met pagina negenhonderdveertig. Ik had nog geen twee woorden gelezen of Ruby’s stem klonk alweer. Ongemerkt geïrriteerd legde ik het boek aan de kant en keek haar aan: ‘Wat zei je?’

‘Ik vroeg hoe het met het schrijven gaat,’ zei ze vriendelijk en met een grote glimlach.

‘Heel erg goed,’ loog ik. Ik had echt geen zin in dit gesprek.

‘Jongens! De thee wordt koud,’ gilde ik door de kamer. Ze schrokken nu wel op van hun spel en draaiden zich met zijn vijven om. ‘En nou blijft hij de komende avond uit,’ voegde Ruby eraan toe. Ik pakte mijn thee en keek Louis aan. Mijn ogen rolden 360 graden en alleen boobear had dat gezien.