လွမ်းရပါတယ်သမီးငယ် // လြမ္းရပါတယ္သမီးငယ္ [ Completed ] { Unicode+Zawgyi }

part(12) { Zawgyi }

တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕သြားေနတဲ့ ကားေလးထဲ၌ ရင္ႏွင့္မဆံ့ေအာင္ျပည့္ႏွက္ေနေသာဒဏ္ရာတို႔ျဖင့္ တစ္စုံတစ္ရာကိုတမ္းတေနမိေနေသာ ပန္း
"အန္တီ ခ်စ္တယ္..."
သူမဝတ္ဆင္ေပးခဲ့တဲ့ လက္စြပ္ကေလးကို နမ္းရႈိက္မိရင္း တစ္စုံတစ္ေယာက္အားတမ္းတစြာဆိုလိုက္ေလသည္....
"မေဝးခ်င္ဘူးအန္တီရယ္...အန္တီသာ မာမီ့ကိုမခ်စ္ခဲ့ရင္သိပ္ေကာင္းမွာပဲေနာ္...အာ့ဆို အန္တီ့ကိုသမီးတစ္ေယာက္ထဲပိုင္ဆိုင္ရမွာေနာ္..."

ေတြ႕ဆုံခ်င္းရဲ႕ေနာက္ကြယ္မွ ခြဲခြာျခင္းသာမရွိခဲ့ရင္ လူသားတိုင္းဘယ္ေလာက္ၿငိမ္းခ်မ္းၾကမလည္းေနာ္...
"အန္တီနဲ႔ ခြဲရၿပီဆိုတဲ့အသိက သမီးကိုတကယ္ႏွိပ္စက္တာပဲ..ရင္ဘတ္ႀကီးတစ္ခုလုံးနာက်င္လိုက္တာ..."ငယ္႐ြယ္ေသးတဲ့အသက္ႏွင့္မမွ်ေအာင္ခံစားရတဲ့ ဒဏ္ရာဟာ..ဘယ္ေလာက္ေတာင္နာက်င္လိုက္ေလမလည္း....

"အန္တီလည္း တစ္ခ်ိန္တုံးက အရမ္းနာက်င္ခဲ့လိမ့္မည္ထင္သည္...."

"သမီး အန္တီ့ကိုထားမသြားရဘူးေနာ္.."ဆိုတဲ့ သူမရဲ႕အသံခပ္သဲ့သဲ့သည္ ပန္းနားထဲ၌ သံရည္ပူႏွင့္ေလာင္းေနသည့္တမွ် ထင္ဟပ္လွပါသည္...

"ဦးေအာင္ႀကီး...ကားကိုရပ္ေပးပါ..."ပန္း တစ္ေယာက္တုန႔္ကနဲရပ္သြားတဲ့ ကားေပၚမွအေျပးဆင္းလာခဲ့သည္...ပန္း ေခါင္းထဲ၌ "အန္တီနဲ႔မခြဲႏိုင္ဘူး"ဆိုတဲ့အသိတစ္ခုမွလြဲ၍ ဘယ္အရာမွမရွိေတာ့ေပ....

တုန႔္ကနဲရပ္သြားေသာကားေလးကိုျမင္ရေတာ့..မူ အနည္းငယ္စိတ္လႈပ္ရွားသြားေလသည္.. "သမီးငယ္သာ ျပန္လာခဲ့ရင္ဆိုတဲ့ "အေတြးေလးကိုေတာ့မစြန႔္လႊတ္ခဲ့မိပါ...

မူ႔ ဆီကိုေျပးလာေနေသာ ထိုသမီးငယ္မွလြဲ၍ မ်က္ဝန္းထဲ၌ဘယ္အရာမွမျမင္ေတာ့ပါ...ပတ္ဝန္းက်င္လည္းဂ႐ုမစိုက္ႏိုင္ေတာ့ပဲ ထိုသမီးငယ္အား..ရင္ခြင္ထဲ၌ က်စ္က်စ္ပါေအာင္ဖက္ထားမိေလသည္...

"အန္တီ...ဟင့္...ဟင့္..သမီး အန္တီ့နဲ႔ မခြဲႏိုင္ဘူး...သမီး တို႔မခြဲပဲေနရေအာင္ေနာ္...ေနာ္..."

မူ႔ ထံမွ ရႈိက္သံတို႔ထက္ အသံတိတ္စြာ က်ဆင္းလာေသာ မ်က္ရည္ပူတို႔မွ လြဲ၍ ပန္း ကို ဖက္ထားတဲ့လက္တို႔ကိုမလႊတ္ျဖစ္ခဲ့ပါ...