Kalopsia

1

"Enayiler" kitabımdan gelen herkese selamlar. Öncelikle o kitapta en büyük destekçilerimden biri olduğunu düşündüğüm @9Jungse7 'ye teşekkür ediyorum. Hikayeye yaptığı yorumlar cidden çok hoşuma gitti ve sık okuyucum olması beni mutlu etti. Bu bölümü ona ve severek okuyan okuyucularıma armağan ediyorum. Umarım beğenirsiniz 💕💕💕

"Anne-"

Yatağın altında annesinin katledilmesini izlemişti küçük çocuk. Babası onu öldürmüştü, onun canını almıştı.

Küçük çocuk annesiyle daha çok gezmeye gidecekti, beraber marketten en sevdikleri dondurmayı alacaklardı, lunaparkta çarpışan arabalara bineceklerdi, bir sürü şey yapacaklardı.

Akıllıydı, babası kadının öldüğünü fark ettikten sonra odadan koşarak çıkmıştı. Yaptığını yeni idrak ediyordu ve kaçmaktan başka bir şey yapamazdı.

Çocuk yatağın altından çıktı ve komodinin üstünde duran telefonla ambulansı aradı, titreyen sesiyle evin yolunu tarif etti. Kapattıktan sonra annesinin yanına çöktü.

"Anne-"

Bir hıçkırık koptu boş odada. Sesi duvarlardan çarpıp kendi zihnine yeniden doldu, canı yanıyordu.

"Anne! Gözlerini aç!"

Göz yaşları akıyor, vücuduna düşen yerlerde kendini belli ediyor ve titremesini sağlıyordu.

"Beni bırakma"

Artık çok geçti, küçük çocuk annesinin yanına uzandı, soğuk bedenini küçücük kollarıyla ısıtmaya çalıştı. Annesi üşüyordu, çok ama çok üşüyordu.

"Seni ısıtırsam tekrar gözlerini açar mısın?"

Cevap yoktu ve olmayacaktı.

Siren seslerini duydu küçük çocuk, annesinin gitme vaktiydi. Ona daha da sıkı sarıldı, hiçbir zaman bırakmayacakmış gibi.