Verliefd (Completed)

20. Bonfire

'Alissa ben je eindelijk klaar?', riep ik. Ze zat nu al zeker een uur in de douche. 'Ja ja, zeg geef me eens wat tijd.', riep ze terug. Ik was al klaar. Ik had een kort blauw jurkje aangetrokken en mijn korte zwarte laarzen met hakjes aan. Ik had vlug wat mascara en eyeliner aangebracht en zit nu al een uur op Alissa te wachten. 'Alissa,', riep ik nog eens.
'Zég, schoonheid heeft tijd nodig.', riep ze nu boos terug. 'En trouwens ik ben bijna klaar.'
Na nog zo'n vijf minuten ging de badkamerdeur eindelijk open. Alissa zag er natuurlijk prachtig uit in haar rode jurkje. Ze had haar haar opgestoken met een speld en haar make up zag er natuurlijk weer adembenemend uit. 'Nu weet ik wat je bedoeld.', lachte ik.
'Nog even mijn schoenen.' Ze liep naar haar rode pumps. 'Oké, klaar om te gaan.'
We namen allebei nog een jasje mee. Toen we naar buiten wilden gaan, kwam Chris nog binnen. 'Oh, hey. Vertrekken jullie naar het feest?'
'Ja, moeten we nog wachten?', zei Alissa.
'Oh, nee. Ik kom direct, ik moet gewoon nog even wat anders aandoen.'

Alissa en ik liepen naar beneden, we hoorden de feestende studenten al van boven. Toen we naar buiten liepen zagen we een vuur van minstens 4 meter hoog. 'Kom, we gaan wat bier halen.', riep Alissa. Het was zo druk, er was luide muziek en overal waren er luidruchtige studenten.
Alissa en ik liepen naar het bierkraampje en we namen er allebei een rood plastic bekertje gevuld met bier. Daarna gingen we terug naar de deur om op Chris te wachten. We waren even niet aan het opletten toen we iemand 'Hé Christina' riep. We draaiden ons om en zagen Chris naar buiten lopen. Eerst zag ze ons staan en zwaaide ze. Toen keek ze achter ons en dat deden Alissa en ik ook. Het was het meisje van daarstraks. Zij en Chris kwamen naar ons. 'Alissa, Alex dit is Samantha. Samantha dit zijn Alissa en Alex, mijn kamergenoten.'
'Hallo, Chris was daarstraks al over jullie bezig.', zei Samantha. 'Oh, je mag me gerust Sam noemen hoor.'
'Oh ja hallo Sam, leuk je te ontmoeten.', zei ik en Alissa knikte met een glimlach.
'Zijn jullie hier al oude bekenden tegengekomen?', vroeg Samantha.
'Ha, ja dat kun je wel zeggen.', zei Alissa. Ik wilde haar tegen haar arm stoten maar dat zou te hard opvallen.
'Vertel,', zeiden Chris en Samantha tegelijkertijd. Die waren opeens heel nieuwsgierig.
'Moet ik het vertellen? Of vertel jij het?', vroeg Alissa.
'Doe jij maar,', zei ik. Ik wilde er niet over praten.
'Oké dus in 't middelbaar was er een jongen.', begon Alissa, ik keek haar aan om te zeggen dat ze niet het hele verhaal moest doen. 'Het komt er dus op neer dat die jongen nu haar ex is en hij was naar een andere school gegaan en nu zit hij hier.'
'Oe, pijnlijk.', zei Chris tegen me.
'Ja, dat kun je wel zeggen.', antwoorde ik. 'Oh nee.'
'Wat?', vroeg Chris die zich omdraaide.
'Alex?' Maar ik liep al weg en sleurde Alissa mee. 'Ik overleef deze jaren hier niet.', zei ik.
'Kom op zeg. Doe eens even normaal, het is Björn maar.', zei Alissa. 'Je moet hem echt vergeten. Hij was een HSB, en dat is nu voorbij.'
'Een wat?', vroeg ik. Waarschijnlijk weer een van haar afkortingen, dacht ik vermoeid.
'Een High School Boyfriend, duh.', zei Alissa alsof iedereen dat wist. Misschien was dat ook wel zo.
'Ik denk dat ik gewoon naar boven ga.', zei ik. 'Daar zijn Chris en Samantha al.'
'Alex...', zei Alissa maar toen ze mijn blik zag zei ze: 'Oké dan. Maar morgen niet zagen dat je alles gemist hebt.'
'Ja en jij morgenochtend niet zagen dat je te weinig hebt geslapen. Morgen is het al les, vergeet dat niet.' Nadat ik dat gezegt had liep ik naar de deur. Maar toen ik binnen wilde lopen zag ik Björn in de gang. Shit, dacht ik. Dit kun je nu toch niet menen hè? Ik liep toch naar binnen en negeerde hem in de hoop dat hij me niet zou zien. Ik wilde net de trap op gaan toen Björn me zag. Komaan! Kon hij nu niet een seconde later kijken?!, dacht ik boos. Ik liep gewoon door, ik hoorde Björn achter me aan lopen maar ik negeerde hem. 'Alex, kunnen we even praten?', vroeg hij.
'Waarover dan?', vroeg ik botter dan bedoeld. Ondertussen stonden we al aan mijn kamerdeur.
'Ik eh... geen idee,', zei hij dan.
'Nou, als je het niet erg vindt zou ik nu graag gaan slapen.', zei ik.
'Heb je daarstraks gehoord wat ik in je oor fluisterde?', vroeg hij.
Ja natuurlijk, en ik heb jou ook gemist en ik hou nog steeds van je, dat waren allemaal dingen die ik wilde zeggen. 'Euh, nee. Wat had je dan gezegd?'
'Oh, niks bijzonders.', zei Björn teleurgesteld. Kom op, zeg het dan opnieuw. Ik wil het opnieuw horen, dacht ik. 'Vertel het me maar.', zei ik hoopvol.
'Oh gewoon, dat het eh leuk was je nog eens te zien.', loog hij. Waarom lieg je nu?, dacht ik. Oké, ik weet dat ik ook loog maar dan nog.
'Echt?', vroeg ik.
'Nee,', zei Björn die nu naar zijn voeten staarde. 'Ik had gezegd eh gefluisterd dat ik je gemist had. Maar natuurlijk was het ook leuk je te zien.'
Komaan, nu moet je zeggen dat je hem ook gemist hebt, dacht ik. Als hij het durfde moet jij het ook durven.
'Ik zal je dan maar laten.', zei Björn en hij had een geforceerde glimlach op zijn gezicht. 'Tot eh morgen of zo.'
Hij draaide zich om en liep verder. 'Björn!', riep ik en hij draaide zich om. 'Het eh was ook leuk om jou nog eens te zien.' Hij knikte en liep terug verder. Ik liep mijn kamer binnen, deed vlug de make up van mijn gezicht en deed mijn pyjama aan en stortte in tranen uit op mijn bed. Wat was dat nu? "Het was ook leuk om jou nog eens te zien"?! Hij moet nu vast denken dat ik een of andere gestoorde idioot ben!, dacht ik boos en gefrustreerd.
Ik viel maar niet in slaap door het lawaai van buiten. Na ongeveer 3 uur kwamen Alissa en Chris de kamer binnen. Zo te horen waren ze een beetje zat. 'Sst, Alex s-slaapt al.', giegelde Chris en Alissa giegelde ook. Ja, die waren duidelijk zat. Was ik maar zat, dan zou ik me misschien niet zo rot voelen, dacht ik. Na nog zo'n halfuur lagen Alissa en Chris te snurken in hun bed.
Uiteindelijk viel ik dan toch nog in slaap. Ik droomde over ons. Björn en ik. We waren oudjes en onze kinderen en kleinkinderen waren er. We zaten op een terras in de zon. Plotseling verschenen er allemaal donkere wolken en onze kinderen en kleinkinderen verdwenen. Björn en ik waren terug jong. 'Dit heb je allemaal weggegooid.', lachte Björn gemeen. 'Nu zul je nooit meer liefde vinden!' Toen verdween Björn ook en bleef ik achter alleen in de storm. Ik schrok wakker van mijn wekker die afliep. Ik was kapot. Hoe zou ik deze dag ooit overleven?
De kamer stonk naar bieradem dus ik liep naar de raam om die open te zetten. Alissa en Chris sliepen nog dus ik klapte luid in mijn handen en riep: 'Rise and Shine,'
Ik hoorde Chris iets mompelen wat leek op: 'I can rise and shine, just not at the same time.' Daarvan moest ik lachen.