Verliefd (Completed)

16. "Date"

Na school gingen Sam en ik naar zijn brommer. Het park was 5 kilometer verder, met zijn brommer zouden we er dus snel geraken. Ik had naar mama een sms'je gestuurd om te zeggen dat ik later thuis zou zijn. Sam gaf me zijn helm. 'Moet jij er dan geen dragen?', vroeg ik.
'Hm, normaal wel maar ik kon er geen twee meenemen. En daarbij wist ik niet of je wel mee ging komen.', zei hij.
'Ah, oké.', ik voelde me nogal ongemakkelijk. Ik bedoel, ik ga zo bij Sam achterop zitten. Hoewel ik nu 'vrij' ben. Ik mag doen wat ik wil want ik ben namelijk single. Maar toch, dit voelt zo verkeerd.
Sam startte zijn motor, ik keek nog even om in de hoop dat Björn me niet zag. En gelukkig was hij er nog niet. Sam reed door en Björn had me niet gezien. 

Na zo'n 10 minuten kwamen we aan in het park. Sam had sneller gereden dan toegelaten. Dat had hij waarschijnlijk expres gedaan want ik had me aan hem vastgeklampt. Ik stapte af zijn motor en deed de helm af. Ik draaide me om, om de helm aan Sam te geven en hij staarde naar me. Ik wilde vragen wat er was maar durfde niet. Hij staarde lang en het werd met de minuut genanter. Ik keek weg.
'Sorry.', zei Sam.
'Het is oké.', wuifde ik zijn verontschuldigin weg.
'Dus waar wil je gaan zitten?', vroeg hij. Ik keek rond en vond een mooi plekje in de zon onder een prachtige boom met bloesems. We gingen zitten op het deken dat Sam bij had. 'Je was er toch wel zeker van dat ik mee zou komen.', zei ik terwijl ik kninkte naar het deken een de grote brooddoos vol lekkers.
'Misschien een beetje.', zei hij en hij knipoogde. Ik moest lachen.
'En wat had je gedaan met al dit als ik niet meekwam?', vroeg ik.
'Ach, dan had ik iemand anders gevraagd, een mooier iemand.', zei hij en ik keek hem boos en vreemdachtig aan. 'Grapje, ik zou trouwens niemand vinden die mooier is dan jij.'
'Ah,', wist ik uit te brengen en ik keek rond - om maar niet naar hem te kijken.
'S...'
'Waag het niet om sorry te zeggen en heb geen medelijden met me. Er is niets aan de hand. Waarom zeg je constant sorry?!', riep ik uit en ik zag dat hij geschrokken was. 'Denk maar niet dat ik sorry ga zeggen.' Zei ik nadat ik zijn geschrokken gezicht had gezien.
'Ik wil niets zeggen maar je hebt net sorry gezegd.', zei hij en hij moest zijn lach inhouden toen hij mijn gezicht zag.
'Probeer je soms de flauwe plezante te zijn ofzo.', zei ik en Sam greep me vast en zoende me. Ik wist even niet wat me overkwam maar na een tijd gaf ik eraan toe en ik beantwoordde zijn zoen. Ik dacht helemaal niet meer aan Björn. Screw you Björn, dacht ik. Ik sloeg mijn arm om Sams nek heen en drukte me dichter tegen hem aan. Het was alsof Sam me hypnotiseerde en ik plots wakker werd. Ik duwde Sam weg. 'Eh ik eh moet gaan.', zei ik, ik pakte m'n tas en liep snel weg.

Ik liep meteen naar mijn kamer, pakte m'n gsm en zette me op mijn bed. Ik drukte op de sneltoets, Alissa's nummer. Hey, Alex. Zo snel al terug.
'Eh ja, er is iets gebeurd.'
Wat dan? Is het erg?
'Ja en nee. Ik eh, Sam zoende me en ik... eh je kunt zeggen dat ik hem terugzoende.'
Wat?! Het klonk geschokt. Heel terecht.
'Ik wilde niet maar ik, ik kon het niet laten.'
Maar? Björn dan. Je dacht toch niet aan Björn toen je hem zoende, hè?
'Nee, ik dacht screw you Björn.'
Maar? Maar je was toch nog verliefd op hem.
'Ja, nee, oh ik weet het niet meer.'
Wat zei je toen je vertrok?
'Niets, ik duwde hem van me af en liep toen weg.'
Ai, wat ga je zeggen als je hem morgen op school ziet?
'Ik ga hem ontwijken. Ik ga niet met hem praten.'
Ach, Sam verdient het wel om te weten dat je nog op Björn bent.
'Ja...'
Ah, dus je bent nog wel verliefd op Björn.
'Ja.'
Ik moet gaan. Tot morgen?
'Ja, tot morgen.' Ik drukte af en ik zag dat ik een sms'je had binnengekregen. Oh God, laat dat niet van Sam zijn, bad ik. Maar ik had pech. Ik smeet mijn gsm weg zonder het sms'je te lezen.

'En hoe was je dag?', vroeg mam tijdens het avondeten. Papa was naar een drink en kwam dus later thuis. 'Is er iets?'
Nu ik alleen was met mam kon ik het eindelijk zeggen. 'Het is uit met Björn en ik ben met Sam naar het park gegaan en toen hebben we gezoend. Daarna duwde ik hem weg en liep ik ervandoor.' Ik had het in één adem gezegd.
'Hoe komt het dat het uit is?', vroeg mama.
'Omdat Björn denkt dat ik gevoelens heb voor Sam.', zei ik.
'En heb je die? Je hebt met hem gezoend dus er moet iets zijn niet.'
'Nee, ik weet niet wat het was. Kon ik het maar ongedaan maken.', zei ik.
'Je moet leren uit je fouten. Dit is misschien een moeilijke fase in je leven maar je mag deze jongens hun gevoelens spelen. Je moet tegen beide de waarheid zeggen.'
'Ik ben verliefd op Björn maar hoe moet ik dat tegen Sam zeggen? Ik bedoel, we hebben godverdomme gezoend.'
'Rustig. Denk er even over na maar je moet wel eerlijk zijn en ik begrijp dat het niet leuk is om iemand pijn te doen. Maar door hem aan het lijntje te houden doe je hem alleen maar meer pijn.', zei mam.
'Ja.', zei ik. Voor de rest van het avondeten was het stil. Op het geluid van de radio na. We keken nog even tv en dan ging ik naar boven.
Ik pakte mijn gsm en opende dan toch de sms van Sam: Ik weet niet goed wat ik moet typen. Wat was er daarstraks? Voel je dan niets voor me? Is het Björn? Leg het alsjeblieft uit. Ik begrijp het als je wat meer tijd nodig hebt om over Björn heen te geraken. Kan ik je morgen spreken? Stuur ja als dat kan. Stuur nee als het niet kan. En stuur niks als je niets meer met me te maken wil hebben.

Wat moet ik nu doen?, denk ik.