Verliefd (Completed)

8. School

Het was nog maar kwart na acht maar Amelie was er al. Ik ging bij haar zitten. Ik wilde haar alles vertellen maar ik hield me in, misschien wilde Björn het nog niet aan de grote klok hangen. Ik keek wat om me heen om te zien of Björn er al zou zijn maar ik werd teleurgesteld. 'Is er iets? Voel je je wel goed?' vroeg Amelie, natuurlijk was ze bezorgd ik denk dat dat een normale reactie is van een vriendin die hoort dat een van haar beste vriendinnen twee weken eerder aangereden is.
'Ja hoor, niks aan de hand, ik gewoon even wat rond.' zei ik. OOOH, ik kan echt niet wachten om hem te zien!!!, dacht ik de hele tijd en ik moest me echt inhouden om niet te zitten trappelen. Op dat moment kwam hij om de hoek gelopen, ik lachte naar hem maar hij keek niet eens naar me om. Heb ik iets verkeerds gedaan? vroeg ik mezelf af, oh nee, misschien wil-ie het uitmaken. Nee! Denk daar niet aan! beveelde ik aan mezelf. Ik bleef nog even kijken in de hoop dat hij zich nog naar me zou wenden maar nee. Ik kreeg het gevoel van tranen. 'Ik eh ik moet even naar de wc.' zei ik tegen Amelie en Alissa die ondertussen aankwam.
'Moet ik meegaan?' vroeg Alissa nog maar ik weigerde dat. Ik deed mijn best om niet te rennen naar de toiletten. Tegen de tijd dat ik aankwam en net de meisjestoiletten binnen wilde stappen, tikte er iemand op mijn schouder en ik schrok me dood. Ik draaide me - nee sprong zowat - om en zag Björn staan. 'Wat is er? Heb je nog pijn?' vroeg hij.
'Wat?' vroeg ik en weeral voelde ik me een debiel.
'Ik vroeg ...' begon hij maar ik onderbreekte hem: 'Ik weet wat je vroeg! Ik begrijp niet dat je ineens weer tegen me praat.'
'Wat bedoel je?' vroeg hij en ik zag - en hoorde - dat hij boos was.
'Ik keek naar je en lachte even toen je voorbij liep en jìj keek niet eens om.' zei ik. 'Vind je me soms niet goed genoeg of zou je je schamen als je tegen je vrienden zegt dat we iets hebben? Hebben we eigenlijk wel iets?'
'Wat ratel je nu? Natuurlijk vind ik je goed genoeg en nee ik zou me niet schamen als ik mijn vrienden zeg dat we iets hebben. En ja wìj hebben iets.' zei hij en net toen ik mijn mond opende om iets te zeggen keek hij me strak aan en ik deed hem weer dicht: 'Of wil jij helemaal niks met mij?' vroeg hij.
'Wat? Natuurlijk, ik ... waarom denk je dat ik niks wil hebben, jìj keek niet naar mìj hoor en niet omgekeerd.' zei ik boos en ik zat op het randje van woedend.
'En daarom maak jij zo'n drama?' vroeg hij en ik wilde weer iets zeggen maar nu was hij me voor: 'Bewijs dan maar dat we iets hebben.'
'Wat? Nu moet ik het bewijzen terwijl dat jij niet naar me om keek.' zei ik verbaasd en nu ook woedend.
'Ja, omdat jij dacht dat ik niets wilde en ik me zodu schamen en omdat jij twijfelde aan het feit dat wij iets hebben.' zei hij en daar kon ik eerlijk gezegd niets op inbrengen.
'Oké dan, laat me eventjes denken.' zei ik en voor hij iets kon zeggen deed ik teken dat hij moest zwijgen. 'Ik heb het.' was het enige wat ik zei. Hij trok een vragend gezicht maar ik zei niks. Ik pakte zijn hand en trok hem mee naar buiten.
We liepen naar de bank over zijn vrienden en die van mij. Ik deed teken dat hij moest gaan zitten en dat deed hij, ondertussen zag ik dat Kimberlie, An en Daniela er ook al waren en ze keken me ook vragend aan. Ik zei met mijn gezicht dat ze het direct zouden zien. Ik overwoog even om op zijn schoot te gaan zitten maar deed dat toch maar niet.
Ik ging naast hem zitten en fluisterde in zijn oor dat hij zijn arme om me heen moest slaan. Gelukkig luisterde hij en ik sloeg ook mijn armen om hem heen. Ik had het gevoel dat iedereen keek maar dat kon me niets schelen en ik trok zijn gezicht dicht naar de mijne met mijn goede arm. Ik zoende hem vluchtig maar toen ik me terug wilde trekken, deed hij zijn handen om mijn gezicht en hij zoende me maar deze keer niet zo vluchtig. Eigenlijk wilde ik niet zo zoenen op school maar hij hield me te stevig vast.

De bel ging en eerlijk gezegd was ik daar blij om, niet gemeen bedoelt maar ik voelde me toch niet zo veilig. Ik weet niet wat het was. Maar ik dacht er niet meer aan.
Toen ik het klaslokaal binnenliep - met Björn in de hand - zag ik dat het lokaal versierd was en er een tekst op het bord was geschreven: Welkom terug! We missed you! Nu ja niet zo'n lange tekst maar toch, ik vrolijkte er van op.
Maar er was - tot mijn grote spijt - geen welkomterug-feest, we begonnen direct met de les. De leerkracht gaf me heel wat kopieën van de cursus, alles wat ik heb gemist. Hmpff, dat wordt inhalen, dacht ik.

De rest van de twee lesuren voor de speeltijd gingen - voor mij toch - traag voorbij. De helft ervan had ik niet gezien dus kon ik zo goed als niet opletten. Tijdens de speeltijd ging ik weer bij m'n vriendinnen zitten en ze gaven me een hele overhoring van hoe het zit tussen mij en Björn dus ik vertelde hen het hele verhaal dan maar.
Voor de rest gebeurde er niks speciaals meer die dag. Toen ik thuis was - mama had me natuurlijk gebracht en gehaalt - maakte ik dan maar wat inhalingsopdrachten en ik sms'te wat met Björn en m'n andere vrienden.

De daarop volgende dagen gebeurde er niks, behalve dan dat ik heel veel in moest halen.