كبريائي يتحدى غرورك

(9)

جاء شادى و قال : ايه النكد دا ... انتو فى فرح وﻻ فى عزاء

الام : اسكت ياض يا لمض انت

كانت يارا سترد عليه و لكن رن جرس الباب

الام : يلا يا يارا ادخلى الاوضة

يارا : حاضر

دخلت يارا الى غرفتها

فتح شاى و ام يارا (سامية ) الباب

سامية ببتسامة : اتفضلى يا نادية يا حبيبتى .. منورة البيت

نادية ببتسامة : بنور اصحابه يا سامية ... ابنى رامز .. و ابنى الصغير رضا .. جوزى عبد الحميد

سامية ببتسامة : منورين يا جماعة ... شادى ابنى

نادية : ازيك يا حبيبى ... امال فين عروستنا الحلوة

سامية : اتفضلوا عقبال ما اناديها

دخلوا و جلسوا ... دخلت سامية و قالت : تعالى يلا يا حبيبتى

قامت يارا و حملت الصنية و دخلت هى و امها

نادية ببتسامة : بسم الله ما شاء الله يا يارا قمر

نظرت لها يارا ببتسامة و قالت : ميرسى يا طنط

وزعت عليهم العصير ثم جلست على كرسى بجانب شادى

سامية لتلطف الجو : ازيك يا رامز يا بنى عامل ايه ؟!

رامز : الحمد لله يا طنط

عندما كانوا يتحدثون .. لم يكن شادى او يارا منتبهين للحوار فقد كانوا يهمسون ببعض الكلمات

شادى و هو يصتنع الابتسامة : يارا افردى بوزك دا .. الله يحرقك العريس هيتفش

يارا : انت مش شايف اخوه عامل ازاى !! يالهووووى على منظره .. دا البنطلون اللى لبسه اديق من البنطلونات بتاعى

شادى و هو ينظر لهم و يبتسم ثم يقول ليارا بصوت منخفض : يعنى انتى معترضة على ان البنطلون ضيق .. و مش معترضة على ان لونه نبيتى

يارا بدهشة : يا نهار .. دا ﻻبس سلسلة زى البنات .. كتك وكسة توكسك اكتر ما انت موكوس

شادى و هو يمنع نفسه من الضحك ثم قال : اسمه رضا .. يعنى يجوز بنات ووﻻد

يارا بضيق : يا اخى دا رضا ان ابوه لسه سايبة عايش .. بعد اللى عمله فى نفسه دا

حاول شادى منع نفسه من الضحك بأعجوبة ثم قال : انتى هتتجوزى اخوه .. مش هتتجوزيه هو

و بعد حوار طويل بين الامهات من الترحيب و الكﻻم

نادية : اعدتك الحلوة نستنا يا سامية احنا جاين ليه

سامية : انتى منورانى والله يا نادية

عبد الحميد : احنا جاين نطلب ايد الانسة يارا