Begin Again - Kim Taehyung

20. Bölüm

"Güzelim hadi bir şeyler ye."

Yanıma gelen Taehyung'la kafamı iki yana salladım.

"Canım istemiyor."

Derin bir nefes aldı ve "Yemen lazım güzelim. Bebeğimiz için." dedi.

Elimi karnıma koydum ve ona döndüm. Haklıydı. Bebeğimiz için yemem gerekiyordu.

Onu onayladım ve elinden sandviçi alıp ısırdım. Diğer elinde tuttuğu meyve suyunu bana uzatınca bir yudum da ondan aldım.

"Bir haber yok değil mi hâlâ?"

"Malesef güzelim. Çevredeki kamera kayıtlarına bakılıyor. En kısa zamanda bulunacak oğlumuz."

Yan tarafımda oturan kadın ağlamaya başladığında ona döndüm.

Geldiğimizde polisler onlara durumu anlatmışlardı. Jaemin'in kaybolmasından sonra birde bunu duyunca kadın bayılmıştı.

Taehyung ayağa kalktı ve başımın üstüne bir öpücük bırakıp "Bunları bitir güzelim." dedi.

Onu onaylamamla polislerin yanına ilerledi.

"Hamile misiniz?"

Kadına döndüm ve "Evet." dedim.

Gözlerinden yaşlar süzülürken gülümsedi ve "Kaç çocuğunuz var?" dedi.

"Üç."

"Benim çocuğum olmuyor. Çok çabaladık olması için ama hiçbir şey işe yaramadı. En sonunda bir çocuğu evlat edinmeye, ona aile olmaya karar verdik. İçeri girdiğimizde dikkatimi ilk Jaebin çekmişti. Masumca pencere kenarında oturmuş dışarıyı izliyordu. Tüm çocuklarla tanıştık, onlarla oyun oynadık ama Jaebin hiç yanımıza gelmemişti. Arada başını çevirip bize bakıyordu sadece. Ben o öyle masumca durunca... içimde bir şeyler oldu. Onu öyle görmek tuhaf hissettirdi beni. Eşinle eve geldiğimizde ona aile olmak istediğimi söyledim. Oda farketmişti zaten Jaebin'in üzgünlüğünü. Bizimle olursa belki mutlu olur dedik. Onu aldığımız ilk günlerde çok ağlıyordu. Biz arkadaşlarından ayrı kaldı diye böyle davranıyor sanıyordum ama şimdi anlıyorum ki ailesini istiyormuş. O pencereden dışarı bakarken sizin gelmenizi bekliyormuş. İlk birkaç hafta bize alışamadı ama sonra sevmeye başladı bizi. Ona çok iyi baktık. Kendi çocuğummuş gibi davrandım ona. Jun'da aynı şekilde. Asla kötü davranmadık. Buna emin olabilirsiniz."

Gözlerimden akan yaşları sildim ve "Teşekkür ederim. Oğluma iyi baktığınız için, onu yalnız bırakmadığınız için çok teşekkür ederim size. Belki başka bir aile alsaydı onu sizin gibi iyi olmayan insanlar o şuan daha kötü bir durumda olabilirdi." dedim.

"O bulunduktan sonra... görmeme izin-"

"Elbette. Tabii ki istediğiniz zaman görebileceksiniz onu. Siz ona üç yıldır bakıyorsunuz. Ona annelik ettiniz. Kendi evladınızmış gibi davrandınız. Ben size bu kötülüğü yapamam ki. İstediğiniz zaman görebilirsiniz." dememle gülümsedi ve teşekkür etti.

Telefonum çalınca cebimden çıkardım. Hina'nın aradığını görünce hızla açtım. Mi Cha onların yanındaydı. Kötü bir şey olmuş olması beni korkutmuştu.

"Hina? Kötü bir şey mi oldu?" dedim telaşla.

"Yok unni. Telaşlanma. Mi Cha seninle konuşmak istedi. Ben olmaz dedim ama ısrarcı biraz." dediğinde kaşlarımı çattım.