Zgy
Till the day ;.... 9
မနက္ခင္းတစ္ခုရဲ့ ထမင္းဝိုင္းေလးတစ္ခုေဘးမွာ ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးထိုင္ေနတဲ့ ဘတ္ဟြၽန္းရယ္ တံခါးဝနားကေန ေပေစာင္းေစာင္းၾကည့္ေနတဲ့ အရပ္ရွည္ရွည္နဲ႔သူရယ္ စကားေတြေရပက္မဝင္ေအာင္ေျပာရင္း ဘတ္ဟြၽန္းေရ႔ွက ထမငိးပန္းကန္လံုးေလးထဲ ဟင္းေတြ တစ္မ်ိဳးၿပီးတစ္မ်ိဳးထည့္ေပးေနတဲ့ အျဖဴေရာင္အမ်ိဳးသမီးႀကီးရယ္။
တို႔ႏွံ႔ႏွံ့ယူစားေနေပမယ့္ ကိုယ့္ကိုပဲ မ်က္ေထာင့္နီႀကီးနဲ႔ ျပဴးၾကည့္ေနတဲ့သူေၾကာင့္ ထမင္းကစားေနရေပမယ့္ ေနာက္ေက်ာမလံုသလို ျဖစ္ေနရသည္။ အဲ့လိုဆိုၿပီး မစားလို႔လဲ မျဖစ္။ ဘတ္ဟြၽန္းေရ႔ွကအမ်ိဳးသမီးက ကရုတစိုက္နဲ႔ကို ေစာင့္ၿပီး စားခိုင္းေနတာျဖစ္သည္။
"ေယာလ္လီေလး စားေလ
ဘာလို႔လဲ အေမခ်က္ထားတာ အရသာမရိွလို႔လား
သားငယ္ငယ္က ၾကက္ရင္အံုႀကိဳက္တယ္မလား.."
စသျဖင့္ အရိပ္တၾကည့္ၾကည့္နဲ႔ ဘတ္ဟြၽန္းေကာ္လိုက္တဲ့ ထမငိးဇြန္းေပၚ ဟင္းေတြကို တူေလးနဲ႔ၫွပ္လို႔ တင္ေပးေနတာျဖစ္သည္။
ဘတ္ဟြၽန္းကေတာ့ ဒီလိုကရုစိုက္မႈမ်ိဳး မရတာ အခ်ိန္အေတာ္ကိုၾကာၿပီျဖစ္သလို ထမင္းကို ထမင္းနဲ႔တူေအာင္ မစားျဖစ္တာလဲ ၾကာၿပီျဖစ္တာေၾကာင့္ ခံစားခ်က္က အနည္းငယ္ထူးဆန္းေနသည္။ ရင္ဘတ္ထဲတင္းက်ပ္ေနတာက ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိသလို က်ိမ္းစပ္စပ္ျဖစ္ေနတဲ့ မ်က္ခန္းစပ္ေတြရဲ့ အေၾကာင္းအရင္းကိုလဲ မသိဘူး။ လည္ေခ်ာင္းတစ္ေလ်ာက္ ေခ်ာက္ကပ္ကပ္ျဖစ္လာတာက ခံစားရခက္လြန္းေနတာေတာ့ ေသခ်ာသည္။ ဒါေၾကာင့္ သူဟင္းရည္ပူပူကိုႀကီး ခဏခဏ ယူေသာက္ေနမိေတာ့တာ။
ဘတ္ဟြၽန္းက ခံစားခ်က္ေတြနဲ႔ေတာင္ အသားမက်ေလာက္ေအာင္ ေလာကႀကီးနဲ႔ အဆကိအသြယ္ပ်က္ေနခဲ့တာမွန္း အခုမွ ပိုသေဘာေပါက္လာသလိုပဲ။
"အေမ့
ကြၽန္ေတာ္ကက်ေတာ့ေရာ
ဘာစားရမွာလဲ.."
တံခါးဝကေန ေပေစာင္းေစာင္းၾကည့္ရငိး ဘတ္ဟြၽန္းေရ႔ွက အမ်ိဳးသမီးကို သူက ဆူပုတ္ပုတ္လွမ္းေမးတယ္။
"နင့္ဟာနင္ စားခ်င္တာစားေပါ့
ဒါေတြကိုေတာ့ မ်က္ေစာင္းေတာင္ မထိုးနဲ႔.
ဒါေတြက ငါ့သား ေယာလ္လီေလးအတြက္ပဲ .."
YOU ARE READING
Till The Day;...(completed)
Fanfictionကိုယ်စောင့်နေမှာပေါ့ မင်းမျက်ဝန်းက တိမ်စိုင်တွေ ငွေ့ရည်ဖွဲ့ဖို့ မင်းနှလုံးသားက ဒဏ်ရါတွေ နွေးထွေးစေဖို့ မင်းလက်ဖဝါးလေး အေးစက်မနေစေဖို့ သံသရာဆုံးရင်တောင် မင်းက ပြန်လာမယ်ဆိုရင် ကိုယ်ကရပ်စောင့်နေမှာပေါ့... အဲ့ဒီနေ့အထိပေါ့....
