Karneval

Karneval-12

   Oraya vardıklarında etrafta çökmüş binanın parçalarından başka bir şey yoktu. Binanın içindeki her şey toz olmuş, Mine'nin kopmuş ve bir kayanın altına sıkışmış kolu dışında orada önceden yaşayan birileri olduğunu gösteren bir şey kalmamıştı.

   -Ah ah...

   Ellerini başına dayamış sakinleşmeye çalışıyordu. Sonra etrafına bakınırken konuşmaya başladı.

   -Görünüşe göre burası kapanmış. Gerçekten hızlı bir iş doğrusu! Ve üstelik kanıtı bulmaya çok yakındık, şu Mine denen kadına.

   Sonra telefonu çaldı. Tsukumo etrafa bakınırken o da telefonda birisiyle konuşuyordu.

   -Evet... Hmmm? Ah... Anlaşıldı.
.
.
.
   Nai nefes nefese kalmıştı. Bir adım daha atacak hali kalmamıştı. Ara sokaklardan birine girmişti ve böylece izini kaybettirmişti. Bir duvara dayanmış ayakta durmaya çalışıyordu. Çok yorulmuştu ama bu pek umrunda değildi. O Karoku'yu düşünüyordu.

   "Karoku'nun orada olup olmadığını bile öğrenemedim... Eğer oraya geri dönersem o korkunç adam yine orada olacak mı? Ama belki..."

   O sırada bir kol onu yakasından tutup hızla bir aralıktan içeri çekti.

   -Hey! Ben sana hareket etmemeni söylememiş miydim?

   Gareki sinirli bir şekilde konuşmasına devam etti.(evet o kişi Gareki)

   -Seni kurtaranın kim olduğunu unuttun mu? Sana yiyecek bir şeyler almak için dışarı çıktığımı söylememiş miydim? Sana yardım eden birine nasıl davranman gerektiğini unutmanın kötü bir davranış olduğunu düşünmüyor musun? ... Hey bir şey söyle!

   -...Ah

   Nai iyice duvarın dibine sinmişti. Gareki biraz yumuşadı.

   "Sanırım biraz fazla üstüne gittim"

   -Neyse bu aranıyor ilanı da neyin nesi? Bir polis memurunu mu öldürdün?

   Nai dönüp ona bakmaya başladı.

   -?
.
.
.
   -Ne?! Bileklik çalındı mı?...*facepalm*

   -Ben... Ben Karoku'yu aramak istemiştim. Onu görmek istedim. Düşündüm ki eğer Circus'a gidersem...

   "Ben... Ben onu görmeyi çok istiyorum... Özür dilerim Gareki..."

   Nai bir anda susup böyle düşünmeye başlayınca Gareki onu anlamış olmalı ki hemen konuşmaya başladı.

   -Haberin olsun diye sölüyorum... Sen çabuk ölen tiplerdensin.

   -Huh?

   Nai elinde sandviçle öylece Gareki'ye bakıyordu.

   -Sen çok kolay kandırılıyorsun. Hiçbir şey bilmiyorsun. Kendi açgözlülükleri için seni ezecek bir sürü insan var. Sadece aptal biri gördüğü herkese güvenir. Kendini koruyabilmen için hep insanları en kötü şekilde düşünmelisin. Bu kadar saf ve temiz olmamalısın.

   Gareki sustu ve sandviçinden bir ısırık aldı.

   "Neden ben bu çocuğa bunları anlatıyorum ki? Bu çocuk belki sadece bana yaralı olur diye düşünmüştüm. Şimdi niye onu korumak için bu kadar çabalıyorum...?"

   Nai heyecanla konuşmaya başladı.

   -Tamam! Anladım! Ben de Gareki gibi kirli gözükeceğim!

   Gareki kalkıp Nai ile boğuşmaya başladı.

   -Biraz daha uyanık ve bilgili olmalısın demek istemiştim!

   Gareki boğuşmayı bırakıp Nai'ye birkaç kıyafet fırlattı.

   -Bu kıyafetleri giy!! Onu geri alıyoruz.

   -?

   Gareki sıcak bir gülümsemeyle devam etti.

   -Senin hazineni.