მზიანი ამინდია გარეთ, მაგრამ რატომღაც იუნგისთვის - არა. ღრუბელი დასტრიალებს თავზე და ვეღარც ხვდება უკვე, რაზე იფიქროს. თეჰიონი კი, სამწუხაროდ, ამოსუნთქვის საშუალებას არ აძლევს.
- არ ფიქრობ, რომ ცოტათი საშიშია?- ესმის თეჰიონის ხმა და ისიც ადგილზე შეშდება,- ანუ... ხო, ცოტათი, სულ ცოტა.
შეჭმუხნული სახით ეუბნება და მინიც ცდილობს გაარკვიოს რას გულისხმობს.
- აბა ამიხსენი ნორმალურად,- წარბაწეული მიიწევს წინ.
- ანუ... ჰოსოკი... ხომ ხვდები არა..
- მითხარი, რომ გეცოდება და უმტკივნეულოდ შემოგარტყამ,- ყალბად უღიმის და გვერდით უჯდება.
- და თუ არ გეტყვი?- ინტერესით აჩერდება და ომეგაც ფიქრს იწყებს იმაზე, თუ როდის გასულელდა თეჰიონი ასე ძალიან.
- კედელს აგაფხეკინებ მაგ ლამაზი სახით,- თითებს ნაზად უსვამს და ხვდება როგორ აჟრიალებს.
- კარგი, არ გვინდა. იცი, უნდა წავიდე, ჯონგუკი მელოდება,- ფეხზე ხტება და დივანზე მიგდებულ მოსაცმელს იღებს,- დამირეკე რამეს თუ მოიფიქრებ.
- აუცილებლად,- გასვლამდე თვალს უკრავს და ისიც მალევე უჩინარდება. ჯანდაბა, ჰოსოკი. ისევ ეს იდიოტი.
იუნგი ტელეფონს იღებს და მის ნომერს ეძებს, ზარი გადის, მაგრამ რატომღაც არ პასუხობს.
- იცოდე თუ ძალით აკეთებ ამას და არ მპასუხობს, სადაც გნახავ იქვე გაგატყავებ, გესმის შე...
- რომ არ ამეღო კიდევ დიდხანს გააგრძელებდი ჩემ ლანძღვას?- ბუზღუნებს ალფა მეორე ხაზიდან.
- რომ გირეკავ იმას იშნავს, რომ უნდა აიღო ხოლმე,- იღრინება გაბრაზებული.
- იუნგი, დავშორდით. ეს იმას მიშნავს, რომ აღარ უნდა დამირეკო,- წიკვინებს ალფა.
- მე არ დაგშორებივარ, თავად დამშორდი. გამოდის რომ შენ არ უნდა დამირეკო, ეგ ჩემზე არ მოქმედებს,- ფრუტუნებს ომეგა და ფრჩხილებს აწვალებს.
YOU ARE READING
We F*cked Up
Action- რა? რა ხდება? ღმერთო, რა დავაშავე?- ყვირის შეშინებული, თან გატრუნული ზის ადგილზე. - ენა გააჩუმე, მალე მივალთ,- და ზუსტდ ათ წუთში მიწაზე ეცემა, თავზე ჩამოცმულ ნაჭერს ხდიან და ფეხზე აყენებენ. - ჯანდაბა, ღმერთო, არ მითხრათ, რომ ისევ ომეგამ მომიტაცა...
