දැනෙනා තුරු...

දැනෙනා තුරු.....26

දැනෙනා තුරු...26

ඇත්තටම දයිවය හරිම පුදුමාකාර දෙයක්... වෙලාවකට දයිවය අපිට ඕනම කරන දේවල් අපි ලගට ගෙනල්ල දෙනව.. ඒ වගේම අපේ ලග තියන දේවල් උදුර ගන්නව..
ඒ ඔක්කොටම වඩා අපි පැනල යන්න හදන දේවල් අපිට ලන් කරනව..අනික් මිනිස්සු ගැන කියල ඒ ගැන මට උදාහරන දෙන්න බැරි උනත් මට මගේ ජීවිතයම ඒකට උදාහරනයක් වගේ පෙන්නන පුලුවන්...

ලන්කාවෙන් මන් මීට අවුරුදු තුනකට කලින් එන්න ආවෙ ආයිනම් කවමදාවත් ලන්කාවට පය තියන්නෙ නෑ කියල හිතන ගමන්.. ඒත් මේ උදාවෙලා තියන තත්වය උඩ මට ආයි අකමැත්තෙන් උනත් ලන්කාවට යන්න වෙනව වගේ..

මන් දැන් මේ කරන ජොබ් එකට ගොඩක් කැමතී.මොකද මට අවශ්‍ය නිදහස මට මේකෙදි ලැබෙනව.. අනික මන් ආසයි මේ වගේ පැත්තක ජොබ් එකක් කරන්න අනික් එක මේ සැලරි එක ගොඩාක් හොදයි.. ඒ ඔක්කොටම වඩා මන් තව අවුරුද්දක් මේ ජොබ් එක කරගෙන ඉදියොත් මට අනිවාර්යයෙන් මේ රටේ පුරවැසිබාවය ගන්න ඉල්ලුම් කරන්න පුලුවන් ඒක නිසා මන් කැමති නෑ මේ ජොබ් එක නැති කරගන්න..
ඒ වගේම මට ආයි ලන්කාවට යන්න ඕනිත් නෑ...

.................................................

"සදුන්..."

කල්ප මට  කතා කරද්දි මන් ඉදියෙ ලොකු කල්පනාවක..වෙනද එන වෙලාවටම මන් ගෙදර ආවත් මේ වෙන්න යන දේ නිසා මට හිත එකලාසයක් කරගන්න බෑ.. ඔක්කොටම වඩා මට හිතාගන්න බෑ මොකද කරන්නෙ කියල.. ඒ ගැන හිත හිතම ඉදිය මිසක් මන් වෙන මොකුත් කරේ නෑ.. වෙනදටනම් මන් මේ වෙද්වි උයල කරල ඉවරයි අද මොකුත්ම කරල නෑ...

" සදුන්..මොකද බන් උනේ.."

කල්ප දෙවනි පාරටත් අහද්දි තමා මන් එයා දිහා බැලුවෙ..

" ආහ්..මොකුත් නෑ බන්..."

"නැති වෙන්න බෑ කියපන් මොකද උනේ ඔෆිස් එකේ අවුලක්ද.."

"ම්ම්... අවුලක් මත් නෙවෙයි බන්..."

" එහෙනම්..."

කල්ප ආයි අහද්දි මන් උදේ ඉදන් උන දේවල් හැම දෙයක්ම කල්පට කිව්ව...

...........................................................
" දැන් උබ මොකද් කරන්න ඉන්නෙ...සදුනා..."