Brother's Code - Denial 4: Zeus' Possessive Bedslave

THIRTY-THREE

"Hindi pa rin ba siya ok?" Dane asked habang hinahanda ko ang gamit pauwi.

"Hindi ko masabi. She acted ok, but I know she's not. Hindi lang ako sanay na makita siyang ganoon. Malayo na siya sa Yara na makulit, maldita, at possessive," I answered.

"She'll be okay. She just needs time so give it to her. Intindihin mo na lang siya dahil isa rin 'yon sa kailangan niya, Zeus."

"I know. I believe she'll be ok. I need to go, Dane. Una na ako sa inyong lahat at kailangan ni Yara ng kasama."

"Ingat."

While on my way home ay tinatawagan ko si Yara. She did not answer my call. Instead, she sent me a message telling me to go home quickly.

It's almost two month now, but she's still in pain. Hindi na rin niya ako kinakausap at madalas pa rin siyang umiiyak. Iba'ng iba na ang Yara na kasama ko pero hindi ako susuko. I still believe that everything will gonna be alright. We can still have a child. Naniniwala akong mangyayari yon. Not now, but soon. At patutunayan ko rin sa kanya na hindi na ako mawawala sa tabi niya kahit anong mangyari.

I miss her...the old her. Everything in her. The woman that I want to spend my life. Though I still believe that everything will be ok I am still hurting. I admit na ayaw ko noon na mabuntis siya, but God knows how happy I am nang malaman kong talaga ako ang ama ng dinadala niya.

Ang dami ko nang gustong gawin para sa kanila. Ang dami ko nang pangarap. Pero alam kong walang naman dapat sisihin sa nangyari. Even Yara doesn't want this to happen. I am hurt, but she's more hurt.

"Yara?" I did not see her in our room kaya nagtaka ako. "Baby?"

"Hi!"

My forehead frowned when I saw her wearing nighties. Hindi na ako nahakbang at nanatili na lang sa likod ng pinto. Kakalabas lang niya ng banyo at nakangiti siya sa akin.

"Yara, what are you doing, baby?" takang tanong ko.

She approached me and kissed me torridly. Though, I am in shock ay ginantihan ko siya. I pulled her closer and kissed her. We both moaned in pleasure when I remembered something.

"Baby, wait..."

"Make love with me, Zeus. Make me pregnant."

She became aggressive so I held her hand. Hindi siya pwedeng galawin sabi ng doctor. Kailangan maghintay ng tatlong buwan o kung bago siya galawin ay dapat magpakunsulta muna kami.

"Baby, what's wrong?"

"Make me pregnant. Anakan mo ako." I could see the sadness in her eyes.

"The doctor said we should wait until three months before we have sex."

"Anakan mo ako." May galit ngayon sa mata niyang sabihin niya iyon.

"Baby, please, calm down." I tried to make her calm pero mas lalo lang sumama ang tingin niya sa akin.

"Buntisin mo ako!" she screamed, na nagpagulat sa akin. Nakikita ko na rin ngayon ang inis at galit sa mata niya na may kasamang sakit.

"Yara, please, relax."

"Why? Dahil wala akong kwentang ina? Dahil hindi ako marunong magpahalaga?!" She kept on screaming. Nilapitan ko siya pero umatras siya. "Wag mo akong hawakan! Wag kang lumapit!"

"Yara, baby, relax. What's wrong?"

"Ito naman talaga ang gusto mo 'di ba? Masaya ka na dahil wala ka ng obligasyon sa akin?! Dahil wala akong kapasidad na maging ina ng anak mo dahil hindi ko kayang alagaaan ang sarili ko!"