Şiddetli bölümler içere bilir+18İlk tacizim... Altı yaşımdaydı. Çocuktum sevgiyi hissemediğim bir dünyada sevgiyi hissetme umuduyla önüme gelen her dala tutunmaya çalışan minik bir çocuktum daha.
O gün herşey daha fazla ileri gitmeden annem görmüştü. İki ergen çocuk utandıkları için değil de. Yiyicekleri azardan dolayı koşarak odadan çıkmıştı. Bense pembe rengin hakim olduğu o odada annem tarafından ilk tacizim yüzünden yediğim tokatdan dolayı kızarmış yanağım ve göz yaşlarımla ona bakıyordum. Annemin sadece bir kere sarılışına mahkümken o beni tokatla ödüllendirmişti. İlk tokatım değildi,ilk bağırışı, kızışı, aşağılaması değildi. Ama o gün diğer günlere kıyasla daha ağır gelmişti yaptıkları, söyledikleri. Oysa ne yaşadığımı neyin içinde olduğumun bile farkında değildim. Azarlamasının yeterli olduğunu düşündükten sonra son bir kez daha omuzumdan tutup sirkelemişti "İçerdekiler gitsin görüceksin" arkasından kapıyı çarpıp saygı değer beş kuruş bile etmiycek misafirlerinin yanına gitmişti.
Küçük çocuk kocaman pembe odasında minik bedeniyle ayakta durup düşündü "ben değil... Hayır ben bir şey yapmadım. Neden kızdı bana? Neden tokat attı ki? O çocuklara kızıp annelerine söyleyicekti... Değil mi anne? Kızıcaktın onlarada onlar bana dokundu. Ben istemedim" çocuk sustu. Yere çöktü minik ellerini açtı, dua etti... O gün hiç inanmadığı kadar daha çok inandı Tanrıya. O gün hiç güvenmediği kadar güvendi. O gün çok emindi. Yukardaki ona yardım edicekti. En azından buna inanmıştı. "Lütfen.." ağlamayı sevmiyordu küçük kız. Direnmişti ve başarılı da olamamıştı. Gözlerindeki yaşları tuttukça daha çok dolmuştu. Bir damla süzüldü yanaklarından, bir damla daha ve bir damla daha. Göz yaşları arasında dua etmeye devam etti. Nasıl dua edilir onu da bilmiyordu. Ama masumdu. Masumdu değil mi? Duası kabul olurdu. "Lütfen Allah'ım ne olursun yardım et. Annem bana tokat attı. Neden bilmiyorum. Ama şimdi onları annelerine şikayet etmeye gitti. Allah'ım lütfen bir kaç saat öncesine geri döndür herşeyi. " gözlerini kapatmış zamanın geri akmasını ümit ediyordu. Bilmiyordu ki gözlerini açtığı zaman değişen hiç birşey olmıycaktı. Bilmiyordu ki minik kız oda da tek başınaydı. Duası bitince daha çok ağladı. Herşey aynıydı.
O gün yıldızlar acı çığlıklar attı. Ay mümkünmüş gibi daha çok saklandı bulutların arkasına. Bulutlar da ağladı küçük kızla. O gece gökyüzü isyan etti. Ne olursa olsun değişmedi hiçbirşey.
Misafirler gitti. Annesi pembe odaya girdi. Uykusuna rağmen bile yapıcaklarından vaz geçmedi. Ağlamaktan yorgun düşmüş kızı halıdan kaldırdı "Demek kendini ellettirirsin" "terbiyesiz biz sana bunu mu öğrettik? Ha! Söyle.. Söyle çabuk" "Baban birazdan gelicek ama görürsün sen söyliycem ona ne bok yediğini" Uykusundan büyük bir korkuyla uyandırılmış annesinin ardı ardına attığı tokatları idrak etmeye çalışıyordu.
Yarın okulu vardı. Umarım yüzüne çok vurmazdı. Morarınca okulda utanıyordu. Çekiniyordu arkadaşlarının yanında yinede her şeye rağmen gülümseyip kahkalarla anlaşmaya çalışıyordu arkadaşlarıyla. Ne kadar da eğleniyordu orda. Şekerden ressimler yapıp oyunlar oynuyordu. Keşke hiç gitmeseydi eve. Hep orda kalsaydı. Rengarenk okulunda. Çok düşünmüştü bunu.
"Kime diyorum ya ben" sırtına vurulan yumrukla çıkmıştı şekerli hayallerinden. "Anne dur lütfen neden vuruyorsun bana? " Daha çok sinirlendi yakasından tutup yatağına fırlattı. Tek kelime söylemeden ışıkları kapattı kapıyıda üstüne kitledi gitti.
"Anne"
Karanlık....
Çok karanlıktı.. Hareket edemiyordu. Vücudu titremeye başlamıştı. Gözleri dolmuştu. Ne ağlaya biliyor ne de gözlerini kırpa biliyordu. Tek duyabildiği kesik kesik aldığı şiddetli nefesleri ve kalp sesiydi. Her karanlıkta kalışı gibi o günde yaşadığı dehşetle uyuya kalmıştı.
Tanrısına olan güveni kırılmış, hiç bir inancı kalmamıştı...
𓆙𓆙𓆙𓆙𓆙𓆙𓆙
*Gerçek olaylardan alıntıdır*
Bazı insanların geçmişteki izleri ne yaparsa yapsın geçmez lanet gibi üstüne yapışır.
O küçük kız bir daha asla temiz olmıyacaktı.
Biliyorum kitabın bölümü kısa fakat bunu sadece tanıtım olarak düşünürseniz sevinirim
Kitabımın bu bölümünü beğenirseniz lütfen oylayıp yorum yapın benim için çok değerli
İyi okumalar<33
ŞİMDİ OKUDUĞUN
DERİN İZLER
Teen FictionBelki de ilk kez gerçekten haklı olduğum gün haksızlığa uğrayışımdı. Bir daha haklı olma çabasına girmedim. Uğraşmadım. Nefes aldım. Ne yaşadım ne de öldüm. Geçmişimin izleri her gün benimle birlikte büyüdü. Masum olmak için çabalamadım. Çünki biliy...