İNTİKAM

7 bölüm

Alparslan kadının Gülen gözlerinde takılı kalmıştı belli bir süre içi gözlerinin içi öyle bir parlamış tiki Alparslan O parıltıyı gördüğünü yemin edebilirdi Genç Kadını ilk defa böylesine kendisine Gülümserken görüyordu bu durum anlamsızca hoşuna gitmişti kadına her ne kadar gıcık olsa da gözlerinin içinin parlamasının sebebinin kendisini olduğunu bilmesi adamın gururunu okşamıştı.

Oysaki Alparslan genelde kadınların gözyaşı sebep olurdu ya da bunu gayet güzel bir şekilde deneyimlemiş ti adamın başka bir şey söylemesine fırsat vermeden" Teşekkür ederim Alparslan Bey" dedi.

Alparslan'ın burnu yere düşse eğilip almaya aciz bir adamdı kimsenin teşekkürüne ihtiyacı yoktu En azından Kendisi böyle düşünüyordu anında suratını asarak" ben bu çabayı Sen bana teşekkür edersin diye göstermiyorum Ben bir avukatım işimin gereği bu senin için yaptığımı düşünme. "

Asya'nın gözlerindeki Parıltı anında sönerken karşındaki adamın neden bu kadar gaddar olduğunu düşündüğünü içinden alt taraf teşekkür etmişti Her ne olursa olsun Asya'nın ailesi ile ilgiliydi ve kendini mahcup hissetmemek istemişti insanlar birbirlerine teşekkür ederdi Bu gayet normal de Asya'ya göre karşısındaki adam küçük Dağları kendisinin yarattığını düşündüğü için böyle şeylere izin vermiyordu.

Derin bir nefes aldı içinden Asya bu adamla bugün bir kere tartışılmıştı ikinciye ne gücü ne de sabrı vardı sonu ne olursa olsun bu sefer Asya bu adama karşılık verip işinden olurdu mesela onun için işinden olmak değildi zaten ömrü boyunca garsonluk yapmaya da razıydı hem de yıllarını tek saniyede çöpe atardı Ama artık işin içine dava girmişti Asya'da Her ne olursa olsun Ailesi için susup katlanmaya razıydı

" Peki o zaman Alparslan Bey teşekkürümü geri alıyorum ve Lütfen sizden tek ricam Saat kaç olursa olsun bir haber aldığınızda bana da haber verin köşede biblo olarak kalmak istemiyorum Ayrıca o gece o yangının içinde ben de vardım ters bir durum olduğunda size Hayır öyle değildi böyleydi diyebilirim."

Alparslan ne olursa olsun laflarından ödün vermeyerek karşısında pat pat konuşan kadına baktı ne zannediyordu bu kadın kendini yine de haklı olduğunu düşünerek cevap vermemeyi tercih etti.

" Başka bir diyeceğin yoksa çıkabilirsin Asya çalışmam gereken dosyalar var." Dedi elindeki mavi kapaklı dosyaya bakarken.

Asya karşısındaki adama baktı Bazen o kadar çok çocuklaşa biliyordu ki kafasını sallayarak çıktı odadan masasına oturduğunda derin bir nefes verdi hissediyordu sonu ne olursa olsun Bu davanın sonu istediği gibi bitecekti Asya masada otururken birden Asansörün kapısı açılmış içeriye 60 yaşlarının başındaki saçları hafif kırlaşmış lacivert takım elbisesi ile bastığı yeri titrete bilecek heybette ki bir adam girmişti anlamadı önce Asya bu kadar neden geldiğini bu adamın Çünkü bu kat tamamen Alparslan Bey aitti.

Adamın Kendisine doğru yürüdüğünü gördüğünde plan çizelgesini hatırladı önce bugün Alparslan Bey'in bilmediği bir görüşmesi yoktu ve adamın randevusuz görüşmeleri istemediğini biliyordu yine de nezaketen gülümseyerek

" Hoş geldiniz efendim Nasıl yardımcı olabilirim?"

Diye sordu karşısındaki adam Asya'yı tepeden tırnağa süzmüştü. Asya adamın bakışlarından her ne kadar rahatsız olsa da yüzündeki gülümsemesini eksiltmedi. " Alparslan ile görüşeceğim haber ver."

Asya Adamın her ne kadar Emir vermesine gıcık kapsa da sesini çıkarmadan randevu defterini kontrol etti. " gördüğüm kadarıyla randevunuz Yok efendim Kim geldi diyeyim."

Asım bey Kaşlarını çatmış karşısındaki kadının ciddi olup olmadığını anlamaya çalışıyordu olduğu nereden buluyordu böyle iş bilmeyen insanları.