JUST MARRY HER (SEASON TWO)- (COMPLETED) || SB19_JOSH FANFICTION

ITINAKDA AT PLANADO

"Aside from that, mr. josh, here's you're envelope. Open it, para makita mo" saad pa ni Atty. "Ok atty" sagot agad ni Josh. Agaran niya itong binuksan at tinignan. "Atty. totoo po ba ito?" tanong agad niya. "Oo josh, pati ang pag di divorce niyo, inasikaso na din ni Trisha" nakangiting sagot ni Atty.

Grabe, trisha, ito na yung sinasabi mo palagi sakin na "MAKAKABAWI DIN AKO SAIYO". Bawing bawi ka na. Hindi ko aakalain na may mga regalo ka pala samin bago ka umalis. Salamat trisha.

"Teka, my letter sa loob" saad pa ni Josh at kinuha. "Para saiyo ito, mary-ann" saad pa ni Josh sabay iniabot sakin. "Read it" payo ni Atty. "Sige po" sagot ko agad. Sinimulan ko nang buklatin ang papel. Binasa ko ito ng ako lang ang nakakarinig. Hindi ko maiwasang mapaluha. Grabe ka trisha.

  Pinaka nagustuhan kong part sa sulat is yung "SALAMAT SA PAGPAPAHIRAN KAY JOSH, NGAYON BINABALIK KO NA. SORRY FOR DESTROYING ALL THINGS". Trisha, kung na saan ka man hindi ako galit sa mga nangyari before. Masaya akong napagbigyan kita hanggang sa huling sandali ng buhay mo.

"Josh, alam mo, pakiramdam ko tinakdang mangyari ito" emosyonal kong saad nung makapasok na kami sa loob ng kotse. "Kase sa mga nangyari, planadong planado" saad ko pa. "Kaya nga, mary-ann" sagot niya. "Josh, bilisan na nating umuwi para maibalita natin kay Joshua ito" saad ko. "Oum, for sure, matutuwa siya ng sobra" sagot ni Josh.

Natupad na ang hiniling sa akin ni Joshua. Legal Mom na niya ako. Nakakatuwa lang. Kase nakasettle na ang lahat.

"Joshua, nandito na si mommy" saad ko. "Tita?" gulat niyang sagot. "Joshua, hindi mo ba yayakapin si mommy?" tanong ko. "Tita, ibigsabihin po ba nito?" emosyonal niyang tanong. "Oo joshua, legal mom mo na ako" sagot ko. Bigla siyang napayakap sakin habang sinasambit ang mga katagang.

"Mommy, salamat po" umiiyak niyang sagot. "Joshua, baby boy ko, wag ka nang umiyak" sagot ko. "Nandito na lagi si mommy" saad ko pa. Hindi kami nagkamali ni Josh. Sobrang natuwa talaga siya. Walang minuto na hindi ako pinasalamatan ni Joshua. Sobrang worth it maging anak si Joshua.

  Sa tingin ko, ito na ang simula ng lahat. Happily ever after na ata ito.

"Daddy, pwede po bang samahan niyo kami ni mommy dito?" tanong ni Joshua. Nagkatinginan lang kaming dalawa. "Dito ka na po, matulog daddy. Please?" saad pa ni Joshua. "Kung papayag si mommy mo" sagot naman ni Josh. "Mommy, pumayag ka na po" saad pa ni Joshua. "Sige, joshua, baby boy ko" sagot ko.

  Wala naman sigurong mali sa gagawin namin. Magtatabi na ulit kami matulog ni Josh. Kasama si Joshua. Bakit nakaramdam ako ng kilig?

  Lumipas pa ang mga linggo, masasabi ko at ramdam kong parang bumalik kami ni Josh sa simula. Dahil narin siguro sa magkasama kami sa iisang bahay. Kaya isang bagay ang napagdesisyunan ko.

"Josh? Babe? Pwede ba tayong mag-usap?" tanong ko. Bakas sa mukha niya ang matinding pagkagulat. Dahil sa tinawag ko siyang "babe". "Mary-ann, tinawag mo ba akong babe?" tanong niya. "Oo babe" sagot ko. Ilang saglit pa ay naging emosyonal na siya.

"Mary-ann, babe, ibigsabihin ba nito?" putol niyang tanong. "Oo josh, narealize ko, bakit hindi natin subukan ulit. Settle na naman lahat ng bagay. Maayos na lahat" sagot ko. "Sana mag worth pa ito" saad ko pa. "Siyempre naman babe, wala namang nagbago ei. Mahal na mahal parin kita" sagot niya sabay yakap sakin.

  Nakaramdam ako ng matinding saya at kilig sa mga oras na ito. Grabe!

"Mahal na mahal din kita, babe" sagot ko. "Sobrang na miss kita" saad ko pa. "Na miss din kita babe" sagot naman niya. "Pangako, ito na ang tamang panahon para sa atin" bulong niya pa. "Aasahan ko yan josh" sagot ko. Sa wakas ito na ata talaga ang tamang panahon para sa aming dalawa.

[♡JOSH POV♡]
   Hindi ko alam na dito parin pala babagsak ang lahat. Kami parin ni Mary-ann. Nakakaiyak. Kase sa sobrang daming nangyari. Nagwagi parin ang pagmamahal namin ni Mary-ann.

   Panahon na rin siguro para matuloy na ang kasal na matagal nang pinapangarap ni Mary-ann at pangarap ko rin. Magpo propose ulit ako sa kaniya. Pero bago yun paghahandaan ko muna.

TO BE CONTINUE...