Unicode;
ဒီနေ့ဟာကျောင်းဖွင့်ရက်ဖြစ်တာကြောင့် ဆော့ဂျင်တစ်ယောက် Kooကိုတွေ့ရတော့မယ်ဆိုတဲ့စိတ်နဲ့အိပ်ရာအစောကြီးနိုးနေခဲ့သည်~
တွေ့တဲ့စာအုပ်တွေကိုလွယ်အိတ်ထဲထည့်၍ ကားသော့လေးကိုညာဘက်လက်ညိုးမှာ ဝေ့ရမ်းရင်းအောက်ထပ်ကိုဆင်းလာခဲ့သည်~
အောက်ထပ်အရောက် Dinning Roomထဲမှ ထွက်လာဟန်ရှိတဲ့ ငယ်ငယ်ထဲက ကျွန်တော့်မျက်နှာကိုတစ်ချက်အညှိုးမခံတဲ့ Mommy~
Seokjin's Omma;“သားလေးအစောကြီးဘယ်သွားမလို့လဲ?”
Seokjin;“ကျောင်းသွားတော့မလို့Mommy”
Seokjin's Omma;“တစ်ခုခုစားသွားအုံးလေ သား..”
Seokjin;“တော်ပြီ Mommy ကျွန်တော် ကျောင်းCanteenမှာပဲစားလိုက်တော့မယ်”
“မုန့်ဖိုးရှိသေးလား?”
Seokjin;“ရှိသေးတယ် နက်ဖြန်မှပဲယူတော့မယ် သွားတော့မယ်နော် တာ့တာMommy”
Seokjin တစ်ယောက် Mrs Kim ရဲ့ပါးပြင်လေးကိုတစ်ချက်နမ်းပြီး သူ့ရဲ့ပြိုင်ကားလှလှလေးဆီကိုထွက်ခွာသွားခဲ့သည်~
~~~~
ကျောင်းဝန်းထဲအရောက် ခြေလှမ်းတို့က Canteen ဆီဦးတည်လာခဲ့တယ်~
Canteen ရောက်တော့ Kooကိုတွေ့တာနဲ့အားရဝမ်းသာဖြင့် Kooထိုင်နေတဲ့ဝိုင်းကိုဝင်ထိုင်လိုက်သည်~
Seokjin;“Koo ဒီနေ့စောတယ်နော် လက်ညိုးလေးကနာနာလေးရောပျောက်သွားပြီလား?”
“.......”
သူရောက်နေတာကိုမသိဟန်ဆောင်ပြီး သူပြောနေတဲ့စကားများကိုလည်းလျစ်လျူရှုထားတဲ့ Koo ကြောင့် သူ Koo အပေါ်ဘာများအမှားလုပ်မိလို့လဲဆိုပြီး ကိုယ့်ကိုယ်ကိုပြန်သုံးသပ်နေမိသည်~
Seokjin;“Koo ကိုယ့်ကိုစိတ်ဆိုးနေတာလားဟင်...”
“....”
Jungkookပုံမှန်အတိုင်းဆို သူ့ဖုန်းကိုမကိုင်တဲ့ သူ့ကမ္ဘာငယ်လေးကို နောက်ဒီလိုမဖြစ်အောင်မှတ်လောက်သားလောက်အောင် အပြစ်ပေးပစ်မှာ~အခုကတော့ကိုယ်ကသူ့ကိုပြန်ပြီး မကြွေကြွေရအောင်ဖန်းတီးနေရတာမို့ မူယာမာယာတွေသုံးပြီး စိတ်ဆိုးနေတာကနေစိတ်ကောက်နေတဲ့ မောင်အဖြစ်ဟန်ဆောင်ရပြန်သည်~
YOU ARE READING
𝚆𝚒𝚗𝚗𝚎𝚛 𝙾𝚏 𝙻𝚘𝚟𝚎♡︎(Complete)
Fanfictionငါတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ပြိုင်ပွဲမှာအနိုင်ရသူကငါပဲ...🏆