Forever - Bajifuyu <3

7. Bölüm

Selaaam !
Tekrardan selamlar.
Oncelikle size sunu soylemek istiyorum.
Bu yazdigim bajifuyu fanfiction gercekten hic beklemedigim sekilde okundu.
179 kisi cidden benim icin cok onemli.
Hepinize ayri ayri tesekkur ederim !
2. Olarak, hafta ici okul nedeniyle bölümler biraz gecicebilir.
Elimden geldigince atmaya calisacagim.
Ozellikle hafta sonu bol bol bölüm atmaya özen gostericemmm.

Btw- çok cringedir !
Btw2- birazcık dram.

Gece uzun süre baji'nin bizi eklediği grupta takılmıştık.
Gerçektende kafa insanlardı, gece gece kahkahalara boğulmuştum açıkçası.
Neredeyse tek arkadaşım takemichi'ydi,
Genelde arkadaş gruplarında tercih edilen insan olmazdım.
Benimle arkadaş olsalar bile kısa sürede dışlanırdım.
Eskiden annemle babamın kavgaları yüzünden sürekli taşınmak zorunda kalırdım. Davadan davaya koşturur, velayetim bir babama bir anneme verilip durulurdu.
Fakat bu çekişmeli hayat uzun sürmemişti,
Annemle babamın kavgaları sade evli çiftlerin kavgaları değildi.
Çok kez kan görmüştüm yerde...
Şimdi mutlu mu olsam yoksa mutsuz mu olsam bilemiyordum.

Babam ölmüş annem akıl hastanesine kaldırılmıştı.
Annemin akli dengesi yerinde değildi.

Biraz eski zamanlara gidelim...
Mesela o kanlı kavgalar ?

haruto ( chifuyu'nun babası)
Akemi (chifuyu'nun annesi)

"KES SESİNİ HARUTO , BİRDAHA BU EVE BÖYLE SAÇMALIKLAR GETİRMEYECEKSİN !"

"NE DEMEK İSTİYORSUN AKEMİ ? SEN GETİRİNCE HAVA HOŞ AMA"

"NE DEMEYE ÇALIŞIYORSUN HARUTO BEN DE Mİ TÜM SUÇ ŞİMDİ. DOĞRU DÜZGÜN ÇOCUĞUNA BİLE BAKAMIYORSUN SEN !"

"AKEMİ BAĞIRMA ARTIK EĞER SEN ÇOK DÜZGÜN BİR ANNEYSEN SESİNİ KES !"

Babam bu cümleleri kurarken  bir yandan elinde çatal sallıyordu. Bir çeşit tehtit gibiydi bu sallama.
Annem gözlerini büyütmüş babamın eline odaklanmıştı. Sinirlendiği heryerinden belli oluyordu. Gözü dönmüştü,

"Haruto ? S..sen bana çatal mı sallıyorsun ?"

Annem sinirli gözüküyordu, titremesinin tek sebebi içinde olan nefret duygusuydu.

"GEBER, HARUTO ! "

Annem masanın üstünde duran bıçağı alıp babamın üstüne doğru yürüyordu.
Ben ise kapının kenarında durmuş ağlayarak olanları izliyordum.
Annemin eli kan olmuştu yerde oturuyor babamın başında sırıtıyordu.
Bağırtılarımızı duyan komşularımız alışık oldukları için polise haber vermişti.
Uzaktan gelen siren sesleri başımı buğulandırıyordu.

Annem ile babamın bir araya gelmemesi gerekiyordu...

Onları bir araya getiren ise bendim.
Oysa ki doğum günümde ikisinide yanımda görmek istemiştim.
Fakat artık ikiside olmayacaktı.

İkiside düzgün bir ebeveyin olmayı becerememişlerdi.
Oysa ki birbirlerine diyorlardı bunu.

"Düzgün bir baba olamadın, haruto."

"Düzgün bir anne olamadın, akemi."

"Düzgün bir aile olamadınız, anne ve baba."

Ordan oraya sürüklenmeli hayatım o gün sona ermişti.
Teyzemlerin yanında kalarak part time iş yapıyordum. Tek amacım bir an önce reşit olup tek başıma kendi ayaklarımın üstünde bir hayat kurmaktı.
Ve başarmıştım.

Annem hala akıl hastanesinde tedavi görüyordu fakat durumu iyi değildi. Artık beni bile hatırlamıyordu, ilaçlar ona ağır gelmişti. Yaşadıklarını kaldıramayıp ilaçların etkisiyle bitkisel hayata geçmişti.
Ne konuşuyor ne de hareket ediyordu annem.
O bir bitkiydi.
O hep bir bitkiydi.

Bu nedenle arkadaşım olamamıştı hiç.
Asla birinden hoşlanamamış bu duyguları yaşayamamıştım.
Teyzemlerin yanına geçtiğimde takemichi ile tanışmıştım.
İlk arkadaşımdı, gerçekten değerliydi.
Hala da öyle.

Ama şimdi eskileri unutup önüme bakmalıydım. Yepyeni arkadaşlar ve ayrıca yepyeni bir insan...

...

Kisa bir bölümdü gercekten cok ozur dilerim. Fakat konuya biraz daha yön verebilmek icin biraz chifuyu'nun hayatini eklemeliydim.
Yakinda daha uzun bolumler gelecek emin olun <3

Yorum yapmayı unutmayin sizi seviyorum !

Instagram-
fallxnkeimi