မနက်ဝေလီဝေလင်းစောစောအချိန်တွင်ချစ်သူလေးရဲ့အသံက နားထဲကိုပျားရည်လောင်းချသလိုချိုမြလို့နေသည် သာယာလှတဲ့တေးသံသာကျေးငှက်တေပင်မလိုပဲ ချစ်ရသူလေးရှိနေရုံဖြင့်ကျတ်သရေအလွန်ရှိလှပြီ
"မောင်ထတော့လေ ခရီးသွားဖို့မပြင်ဆင်ရသေးဘူးမလား"
"အားဘေဘီကလဲကွာအိပ်ချင်သေးတယ်"
"ဟောအိပ်ပုတ်မနေနဲ့လေကွာ ကလေးလေးကျနေတာပဲ
မထရင်ထယ်သွားတော့မယ်"
"ဟာဘေဘီရာထပြီဟုတ်ပြီလား "
စူပုတ်ပုတ်နဲ့ထထိုင်ပြီးမျက်လုံးကမပွင့်သေး
ထယ်ကပါးကိုဆွဲပီးတော့
"သွားရေသွားချိုးတော့"
"ဘေဘီနဲ့တူတူချိုးချင်တာ"
"ဟာ မောင်"
ရှက်သွားတဲ့ကလေးလေး
"မောနင်းKissပေးဒါဆိုထမယ်"
ထယ်ကနှုတ်ခမ်းလေးကိုထိရုံထိပြီး
"သွားထတော့မနက်စာပြင်ထားလိုက်မယ်''
"ဟုကဲ့ပါဗျာ"
မျက်လုံးပွတ်ပြီးရေချိုးခန်းကိုစမ်းတဝါးဝါးနဲ့ လမ်းလျှောက်သွားတဲ့ ဂျောင်ကုကို ထယ်သဘောကျစွာ ရယ်မိတယ်
"ဒိလိုကျတော့လဲ ကလေးလေးကျနေတာပဲ မောင်ရယ်"
ထယ်လဲမနက်စာအတွက်ပေါင်မုန့်စတော်ဘယ်ရီယိုသုတ်လေးနဲ့နွားနို့ပူပူလေးပြင်ဆင်ပြီးစောင့်နေတယ်
ဟော လာပါပြီ မောင်မင်းကြီးသားက ရှိုးအပြည့်နဲ့...
"ဘေဘီအဝတ်အစားတွေထည့်ပီးပီလား"
"အင်းညထဲက မောင်ကရော"
"မောင်လဲပြီးပြီ စားပြီးရင်သွားကြမယ်လေ"
"အင်း...ရော့ မောင်"
"ဘေဘီပြင်ပေးတဲ့မနက်စာမို့လား မသိဘူးအရမ်းစားလို့ကောင်းတာပဲ"
"စားကောင်းမှာပေါ့ ထယ်အချစ်တွေနဲ့ရောပြီး လုပ်ပေးထားတာလေ..မောင့်အတွက်သီးသန့်"
"အမယ် ဘေဘီ က စကားတွေတက်နေပါလား"
နှစ်ယောက်သားပြိုင်တူရယ်လိုက်တယ်
ချစ်ရသူရဲ့မျက်နှာကိုကြည့်ပြီး မနက်စာတူတူထိုင်စားရတဲ့အရာကဘယ်အရာနဲ့မှမလဲနိုင်ဘူး သေချာပါတယ်ဒီနေ့တနေကုန်စိတ်ကြည်လင်နေတော့မှာ....
