ԵՐԿԵՐԵՍԱՆԻՆԵՐԸ

•{1/?}•

-Հյոն,այսօր նա նոր լուսանկար էր հրապարակել,-մանկական հայացքով էկրանին նայելով ասեց Չոնը:
-Չոնգուկ,աչքերդ արդեն կարմրել են,հերիք է նրա էջը փորփրես,ամբողջ սենյակդ միայն նրա լուսանկարներն են…..-Նամջունը չհասցրեց խոսքը ավարտել,քանի որ Չնը ընդհատեց նրան.
-Ոչ,ես պետք է այսօր նրա ուղիղ եթերը նայեմ,իսկ վաղը նա պետք է մոտակա ռեստորաններից մեկում ընթրելու գնար….
Դրանից հետո Նամջունը արդեն չէր լսում,արդեն երեք տարի է,ինչ նրա մոտ ընկերը սիրահարվել էր հայտնի երգիչ Քիմ Թեհյոնին,եթե իհարկե դա կարելի էր սեր համարել:Չոնգուկը  ուղիղ իմաստով կախվածություն ուներ Թեհյոնից,նա ամբողջ օրը լսում էր Թեհյոնի երգերը,նայում ուղիղ եթերները,քնում նրա նկարով բարձերի հետ,նրա ամբողջ ննջասենյակը զարդարված էր Թեի լուսանկարներվ,նա անգամ նրան նվիրված դաջվածք ուներ,որի վրա գրված էր “I purple you”:Չոնգուկը հաց ուտելիս անգամ նրա երաժշտական տեսահոլովակներն էր դիտում:Ամբողջ օրը  մտնում էր նրա ինստագրամյան էջ և ստուգում էր նոր նկարների առկայությունը:Թեհյոնը շատ էր ճամփորդում,այնպես որ հարազատ Կորեայում նրա գտնվելը մեծ հազվադեպություն էր:Սակայն նա մեկ անգամ ֆան հանդիպում էր կազմակերպել,որին ներկա էր նաև Չոնը,այդ օրվանից Թեհյոնի ստրագրած պաստառը կախված է նրա ննջասենյակում,ապակե պատյանի մեջ,որպեսզի ոչ ոք չդիպչի դրան:
Նամջունը նախ կարծում էր,որ Չոնը ուղղակի իր իդեալին է գտել,մարդու,ում օրինակին փորձում է հետևել,սակայն ժամանակը ցույց տվեց,որ Թեհյոնը ավելին էր,քան ուղղակի իդեալ:Չոնը երազում էր նրա մասին,ասես Թեհյոնը ամենաանհասանելի աստղը լիներ գիշերային երկնքում,նրա անձնական աստղը:Նամջունը հասկանում էր,որ Չոնի պահվածքը նորմայից դուրս է,սակայն ոչինչ փոխել չէր կարողանում:
Այդ օրը երեկոյան Թեհյոնը ևս մեկ հրապարակում արեց,որտեղ ուղիղ միացումից առաջ ասում էր,որ շատ հաճելի լուր է հայտնելու:Չոնգուկը համակարգչի բոլոր էկրաններով հետևում էր Թեհյոնին ուղիղ միացման ժամանակ,սակայն մեկնաբանություններ չէր հրապարակում,նա միայն հետևում էր Թեհյոնի միմիկային,հանգիստ դիմագծերին,սնվելու ձևին,քառակուսի ժպիտին և չէր կարողանում աչքը կտրել:Դա կարծես իր ուժերից վեր էր,ավելի կատարյալ ոչինչ նա դեռ չէր տեսել:Այդ խորը թափանցող աչքերը կարծես նայեին մարդու հոգու մեջ,այլ ոչ տեսախցիկի օբյեկտիվին:
Սակայն Թեհյոնի վերջին նախադասությունը ստիպեց շոկի մեջ ընկնել:
-Ես խոսել եմ մենեջերիս հետ,նա ինձ խստացավ,որ ֆան հանդիպում կունենամ այս ամիս Կորեայում….
Չոնգուկը դուրս ընկավ իրականությւնից,սիրտը կարծես դուրս էր թռչում կրծքավանդակից,մատները չէին ենթարկվում:Նա ապշած նայում էր Թեհյոնին մտովի կրկնելով,որ սա երազ չի,այլ իրականություն,իրականություն,որին նա այդքան սպասել էր:Նա առանց գիտակցելու մատները դրեց ստեղնաշարին,և դողացող ձեռքերով հավաքեց միակ,կարճ,բայց ի սրտե  ու լի նախադասությունը՝ <Ես այնքան եմ սպասել>:Ու թե ինչին էր նա սպասել գիտի միայն նա:
Թեհյոնը սակայն մինչ եթերը անջատելը նկատեց այդ տողը,ու չնայած այն պետք է ուրախացներ նրան,մեկ է  սրտի խորքում այն նրան դուր չեկավ:
"ՀԱՋՈՐԴ ՕՐԸ"
Չոնգուկը այս գիշեր դժվար քնեց,քանի որ ամբողջ գիշեր մտածում էր Թեհյոնի մասին:Նա վախենում էր,որ արդյոք Թեն չի հավանի նրան,նա մտածում էր,որ պետք է հագուստի ոճը փոխի,նոր սանրվածք գտնի իր համար,քանի որ ուղեղում ուներ միայն մի միտք՝<Թեհյոնը պետք է հավանի ինձ>:Առավոտյան կողմ սեքսուալ ծանրաբեռնվածությունը հանելու համար նա գնաց լոգարան,և սառը ցնցուղի տակ կանգնելով մտովի սկսեց պատկերացնել Թեհյոնին:Նրա նուրբ կազմվածքը,որը Չոնի մկանների հետ համեմատել չի ստացվում,նրա փափուկ մազերը,նրա ծանր ձայնը,որից միայն արյունը լցվում էր օրգանում,իսկ աչքերը փակվում էին հաճույքից:
Ավարտելուց հետո նա արագ նախաճաշեց սիրելիի երաժշտության ներքո,հագնվեց սև երագների մեջ և ևս մեկ անգամ ստուգելով նրա ինստագրամը գնաց Նամջունի հետ հանդիպման:
-Հյոն,նա ասաց,որ ֆան հանդիպում է կազմակերպելու,ես պարտավոր եմ գնալ,դա իմ միակ շանսն է….
-Ու ի՞նչ ես նրան ասելու,<Բարև Թեհյոն,ես քո շեղված երկրպագուն եմ,ով ամեն առավոտ քո երկնային պատկերը մտքին է ավարտում?>օօօ,երևի կասես <խնդրում եմ շփվիր ինձ հետ,որովհետև ես գիտեմ անգամ օրը քանի անգամ ես զուգարանից օգտվում>:,-Չոնգուկին ընդհատեց դժգոհ Նամջունը,-ես արդեն հոգնել եմ,Չոնգուկ,սա նրմալ չի:Հասկանում ես ի՞նչ եմ ասոււմ,չփորձես ասել,որ նրան սիրում ես,չփորձես,լսու՞մ ես։Դու խելագարվել ես,ի՞նչ կանես,եթե նա չուզի շփվել քո հետ։
Չոնգուկը,ով մինչ այդ այս մասին չէր մտածել միանգամից խամրեց և ընկավ մտածմունքների մեջ,իսկ հետո թեթև ու անմեղ ժպիտով սկսեց խոսել.
-Նա այլ տարբերակ չի ունենալու,Հյոն։Ես նրան կստիպեմ լինել ինձ հետ,նա ինձ կսիրի, անպայման,-Նա սկսեց քթի տակ մոնոլոգ տանել,ինչը Նամջունը լսելու ուժ չուներ,և դրա համար հեռացավ խոհանոց սուրճ պատրաստելու։
Չոնգուկը դեռ կշարունակեր խոսել,եթե հեռուստացույցում չնկատեր Թեին։Գտնելով վահանակը նա բարձրացրեց հեռուստացույցի ձայնը։
"-...և վերջապես վերջին  հարցը,Պարոն Թեհյոն,դուք ասել էիք,որ Ֆանհանդիպում կլինի,արդեն որոշել էք օրը?...
-Այո,հաջորդ շաբաթ երեքշաբթի օրը,այդ օրը ես նաև դեբյուտ էի արել,այնպես որ ուզում եմ հատկանշական լինի...-"
Հետո-ն Չոնը չէր լսում։
-Ուրեմն երեքշաբթի...ինձ քիչ ժամանակ է մնում պատրաստվելու համար։Սպասիր ինձ,Թեհյոն~ա։
Նամջունը հենված խոհանոցի պատին ուշադիր լսում էր Չոնգուկի բառերը,ու ամեն հնչյունից հետո նրա ուսերը ավելի ներքև էին իջնում այն բեռից,որը լցվում էր դրանց վրա,չնայած դեռևս անտեսանելի,սակայն  շատ մեծ թվացող բեռից։