ԵՐԿԵՐԵՍԱՆԻՆԵՐԸ

•{10/?}•

-Հյոն,դու հարցիս չպատասխանեցիր!,-նեղացած շուրթերը առաջ տալով ասեց Չոնգուկը,-կա մեկը ում դու զուտ պատահմամբ սիրում ես?
-Չոնգուկ ինչ է նշանակում զուտ պատահմամբ սիրել?,-Փորձում էր ինքն իրեն հիմարի տեղ դնել Թեհյոնը,սակայն Չոնգուկի կամաց-կամաց նեղացող հայացքը ստիպեց Թեհյոնին լռել,-Լավ...հա,կա մեկը,ում ես զուտ պատահմամբ սիրում եմ....
-Եվ ինչպիսին է նա?,-Չոնգուկի ձայնը մի փոքր դողում էր,ցույց տալով նրա նեղվածությունը
-Դե նա բարձրահասակ է,գեղեցիկ,-Չոնգուկի դեմքը ամեն բառի հետ սկսեց մռայլվել,-մի քիչ տարօրինակ,չափից դուրս խելացի այս աշխարհի համար...հմմմմ,հա ու նաեւ մանուշակագույն մազեր ունի!
-Նա ինձ արդեն դուր չի գալիս,հյոն,-Դեմքը ծամառծելով ասում էր Չոնգուկը,բայց հետո նրա ուղեղի սպիտակուցները կարծես ռենատուրացիայի(առանձին քոմենթով կբացատրեմ բառի իմաստը) ենթարկվելով վերջապես հասկացան...,-Մանուշակագույն մազեր?!
Թեհյոնը անգամ ժպիտը չէր թաքցնում Չոնգուկի դեմքին նայելիս։Այդ երիտասարդը կարողանում էր մեկ րոպեում մի քանի էմոցիաներ փոխել։
Թեհյոնը այնքան էր շեղվել Չոնգուկի պահվածքով,որ անգամ չնկատեց նրա մոտ գալը,այլ արթնացավ միայն երբ նրանց երեսների միջև մնաց ընդհամենը  տաս-տասնհինգ սանտիմետր։Չոնգուկը հայացքը ուղղեց դեպի Թեհյոնի աչքերը զգալով նրա տաք շնչառությունը շուրթերի վրա,իսկ հետո հայացքը հանգիստ սահեց դեպի Թեհյոնի փափուկ շուրթերը,որոնք Չոնգուկի կարծիքով բալի համ պետք է ունենան,սակայն Չոնգուկը տատանվում էր իր մտադրությունների մեջ,հասկանալով,որ Թեհյոնը կարող է գոհ չմնալ համբյուրի մտքից։Սակայն Թեհյոնը դեմքի թեթև շարժեց ցույց տվեց իր համաձայնությունը և Չոնգուկը հաջորդ վայրկյանին արդեն ձեռքերի մեջ առեց Թեհյոնի դեմքը թեթև համբուրելով նրա ստորին շուրթը։
Սկիզբ տալուց հետո ընթացքը ավելի կրքոտ դարձավ,երբ միայն Չոնգուկը իրոք բալի համ զգաց Թեհյոնի փափուկ շուրթերից,նրա ենթագիտակցությունը ասես գեղեցիկ ու փայլերով լի կարմիր գծեր նկարեր նրա մտքի աչքի առաջ ստեղծելով անմոռանալի համադրություն հաճելի համի ու առաջին համբյուրի հետ։
Չոնգուկը Թեհյոնին ավելի վստահ սկսեց համբուրել,զգալով,որ Թեն նրան է տվել գործունեության լիարժեք ազատություն և սկսեց խորացնել համբույը։
Երկուսն էլ ծանր էին շնչում,երկուսի շուրթերն էլ անտանելի ցավում էին,երկուսն էլ թթվածնի պայաս ունեին,բայց երկուսի համար այսքանը չափից դուրս քիչ էր։Նրանք միայն միմյանցից պոկ էին գալիս,երբ թթվածինը թոքերում լրիվ էր ավարտվում,ու նորից շունչ քաշելով համբուրում էին միմյանց,մինչեւ.....
-Աչքերս կուրանային չտեսնեի!!!գնամ օճառով աչքերս լվանալու,-գոռալով տարօրինակ ձայնային երնագներով ասում էր ներս մտած Յունգին,իսկ Նամջունը տարբեր կողմերից փորձում էր նկարել նրանց,որպեսզի հետո հիշելու բան լինի։
Չոնգուկն ու Թեհյոնը վերջապես պոկ եկան միմյանցից ու շնչառությունը վերականգնելով սկսեցին նայել անկոչ հյուրերին։
-Գրողը տանի,ձեզ թակել չեն սովորեցրել?,-Թեհյոնը մի քիչ դժվար էր խոսում,քանի որ շուրթերը հոգնել էին։
-Դու դուռը բաց էիր թողել հիմար!,-Յունգին ըստ էության վերջին մի քանի րոպեներում հասցրեց երկու անգամ սրտի կաթված ստանալ,-Լավ,մենք եկել էինք Նամջունի խնդրանքով,նա երեկվանից իմ ուղեղը լվանում էր, որպեսզի մենք գանք քեզ մոտ և համոզենք Չոնգուկի ձեռքը խնդրել,բայց ոնց հասկացա դուք արդեն գտել էք ընդհանուր...լեզու։
Չոնգուկը ինչպես միշտ լուռ էր,նա ուղղակի հանդարտ ժպիտով նայում էր Թեհյոնին դեռևս չհավատալով,որ դա իր հետ է տեղի ունենում....
Այդ օրը Նամջունն ու Յունգին մի քիչ ավելի շուտ վերադարձան տուն,իսկ Չոնգուկն ու Թեհյոնը գեղեցիկ ու ռոմանտիկ երեկո անցկացրեցին տանիքին....Բաց երկինք,աստղերի մի մեծ կույտ,երկու  սիրահարված տղաներ և երկու շիշ սառը գարեջուր։
Նրանց երեկոն ամենահասարակն էր բոլոր հասարակների մեջ,սակայն ամենաթանկը Թեհյոնի համար,քանի որ դա այն եզակի երեկոն էր,երբ նա բացի Յունգիից ուրիշին ևս վստահեց,նրա հոգու գաղտնարանը լիացնելով։
Իսկ գիշերը խոստանում էր երկար ու բավականին տաք լինել,քանի որ այդ օրը նրանք միասին գիշերեցին։
Մինչեւ ննջարան ճանապարհը նրանք համբուրվում էին զուգահեռ հատակին գցելով ավելորդ հագուստը,իսկ արդեն մահճակալի մոտ երկուսն էլ մի քիչ վախեցած հայացք ընդունեցին։Երկուսի մոտ էլ դա պետք է տեղի ունենար առաջին անգամ,իսկ նրանք անգամ ակտիվի հարցում չէին կողմնորոշվել,սակայն Չոնգուկը ի վերջո թեթև հրեց Թեհյոնին,որպեսզի բարձրանա նրա վրա։
Չոնգուկը սկսեց նուրբ համբույրներից անցնելով ավելի ու ավելի ներքև,համբուրելով ամեն մի սպին,ամեն մի հետքը,ամեն մի խալը,մասնավորապես կենտրոնանալով քթի խալի վրա։Նա միայն իրեն հայտնի պատկերներ էր նկարում Թեհյոնի վզին ինչից Թեհյոնը նախ ծանր շնչում էր,իսկ հետո արտաշնչի հետ նաև հոգոց հանում։
Թեհյոնը մի քիչ իրեն մեղավոր էր զգում,քանի որ Չոնգուկը չարչարվում էր նրան հաճույք պատճառել,իսկ իրեն ոչինչ չէր հասնում,չնայած այդպես մտածում էր միայն Թեն,իսկ Չոնգուկը էսթետիկ հաճույք էր ստանում այդ աստղազարդ քարտեզը ստեղծելու ընթացքից։
Թեհյոնը թեթև ծալեց ծունկը դիպչելով Չոնգուկի արյամբ լի օրգանին,ինչից նա չդիմանալով տնքաց և սկսեց ինքնուրույն դիպչել Թեհյոնի ոտքին։
Ներքնազգեստը արդեն վաղուց անտանելի սեղմում էր երկուսին էլ,ու նրանք միասին ազատվեցին իրենց ծածկող վերջին հագուստի կտորից, գործողությունների ավելի մեծ տարածք ստանալով։
Չոնգուկը բռնեց Թեհյոնի օրգանը առաջին թեթև ձեռնաշարժությունն անելով,սակայն դա էլ հերիք էր Թեհյոնին բարձր ձայնով հոգոց հանելու համար,ու հենց այդ պահը օգտագործելով Չոնը համբուրեց նրան միանգամից համբույրը խորացնելով ու լեզուները գեղեցիկ ու կրքոտ պարի մեջ կապելով։Չոնգուկը մյուս ձեռքը տեղավորեց Թեհյոնի կրծքին այն շոշափելով ու թեթև ձգելով,իսկ հետո ընդհանրապես պոկ եկավ Թեի շուրթերից բերանն առնելով Թեի կուրծքը,իսկ հետո համբույրի տեղին թեթև փչելով։
Թեհյոնը ավելի լայն բացեց ոտքերը բացահայտ Չոնին ներս հրավիրելով,ու դա այն եզակի հրավերքներից էր,որը Չոնը կյանքում չէր մերժի։
Նա պահարանի դրված փափկեցնող քսուքը լցրեց մատներին և ցուցամատը դրեց սեղմված մուտքի մոտ թեթև հրելով։Չոնգուկը ամեն քայլից հետո նայում էր Թեհյոնի դեմքին,որպեսզի հանկարծ ցավ չպատճառի,սակայն Թեն դեռ միայն դիսկամֆորտ էր զգում,սակայն համբերատար սպասում էր գլխավոր էտապին։
Չոնգուկը քսուքը լցրեց օրգանին և նախքան շարժումները սկսելը ևս մեկ անգամ անձայն հարցով նայեց Թեի դեմքին ու ստանալով թույլտվությունը թեթև հրոցով ներս մտավ։
Ահա և վերջապես Թեհյոնին պատեց հաճույքը էլեկտրական հոսանքի նման։Նա ասես փոքրիկ մրջյուններ զգար մաշկի տակ,որոնք արագ-արագ վազում էին վեր ու վար տաք ու սառը հոսանքներ հաղորդելով։
Րոպեներ անց երկուսն էլ ավարտեցին,սակայն նրանք չափից դուրս հոգնած էին մաքրության մասին մտածելու համար,այդ իսկ պատճառով Չոնգուկը միայն ներքնակով ծածկեց նրանց և նրանք միանգամից քնեցին հանգիստ ու խորը քնով,որի ժամանակ լսվում էր միայն երկու անձանց կյանքից գոհացած շնչառությունը։
Սակայն ամեն իդեալական օր չի կարող հավերժ իդեալական շարունակվել,ուշ գիշերը ծարավից արթնանալով Թեհյոնը հազիվ վեր կացավ ու գնաց խոհանոց,սակայն նա սառնարանից ջուր վերցնելիս փոքրիկ կարագի տուփ գցեց գետնին,ու,երբ կռացավ այն վերցնելու համար պահարանների արանքում կարմիր թարթող լույս նկատեց....