Güzel Kızım|Texting

[final]

"Kazandın! Kazandık hatta! İnanamıyorum Yade, üçümüz de İzmir'de olacağız." Sevinçli sesi ile gözlerimi ekrandan çektim. İçim içime sığmıyordu. O sıra sesimize gelen Acar anlamayan bakışlarını üstümüzde gezdirdi. Artan heyecanımla kucağına koştum. Kolları beni karşılarken başımı göğsüne yasladım. "Ben de İzmir'i tutturduk! Acar'ım ayrılmayacağım ikinizden de!"

Gülüşünü duydum. İçimi sıcacık eden o gülüşü benim kahkahalarıma eşlik ediyordu. "O kadar mutluyum ki." Kahkahalarım dinerken mırıldanmıştım. "Tamamlandığımı hissediyorum Acar. Seninle tamamlandığımı," eşsiz gülümsemesini bahşetti bana. Gizel odadan usulca ayrılırken bizi yalnız bırakmak istediğini biliyordum. "Yade'm," benimkine benzer mırıltısı ile gözlerine baktım. "Sana aşığım." Yutkundum.

"Gülüşüne, bakışına, soluk alıp verişine bile aşığım güzel kızım." Kollarım boynuna dolandı daha sıkı bir şekilde. Dudaklarını araladı tekrar. Bana hiç unutmadığım o şarkının sözlerini fısıldadı.

"Seninle ilgili öyle güzel hayallerim var ki
Tüm İstanbul'u sarhoş eder
Tüm dünyayı güldürür
Kimsesiz çocukları, deli gibi mutlu eder"

Gözlerim doldu, başımı boynuna yakın bir yere yaslarken o da çenesini başıma yaslamıştı. "Benim güzelim. Hatalar yaptım, yaptık. Lakin bu yolun sonunda yine kollarımın arasında oluşuna değdi." Benden geri çekilip sol bileğimi tuttu. Dudakları kesik izleri ile buluşurken yutkundum derin derin. Üst üste bıraktığı iki öpücüğün ardından kaldırdı başını. "Ölene dek yanından ayrılmayacağım." Dediklerime gülümsedi. Tekrar sarıp sarmaladı bedenimi. Saçlarımdan öptü bu sefer de. "Bir daha saçlarını kesmene sebep olmayacağım." Halihazırda bekleyen dolu gözlerim onun tişörtüne taştı. Lakin o bana ağlama demedi, benimle ağladı. Sevinç dolu yaşlarımız aktı durmadan. Ardından durulduk. Çekildik birbirimizden ve gözlerimize bakarak gülümsedik.

Gülümseyişlerimiz mühürdü. Bir daha ölene dek ayrılmayacağımıza dair birer mühür.

.
.
.

Ruhunuzun gülümsediği yerde kalın.

Sevgiler (: