Εκείνα δεν κρύβονται: ο Ηλιος, το Φεγγάρι, η Αλήθεια

Τα 15 γενέθλια της Λάουρας

Ο χρόνος κυλούσε σαν ποτάμι ασταμάτητο, τα λιβάδια άνθιζαν και μαραινωνταν, όμως η Λάουρα που στα λατινικά προσδιορίζεται ως Δάφνη, δεν έβλεπε τίποτα να αλλάζει από την ζωή της. Τα ίδια κάθε μέρα!  Το πρωί σχολείο σε μια πόλη που δεν της άρεσε, με ανθρώπους που δεν μπορούσε να συμβιώσει και να κάνει φίλους. Το μεσημέρι δουλειά ως καθαρίστρια μαζί με την γιαγια της. Το απόγευμα διάβασμα για το σχολείο. Το σούρουπο πότισμα τα ζαρζαβατικά και τα ζα (ζώα), όπως τα έλεγε η γιαγιά και το βράδυ μπάνιο και ύπνο.  Μόνη της παρηγοριά  ήταν η γιαγιά Μαντραγώ.
Αυτή την μερα όμως θα έκανε κάτι ξεχωριστό, θα έσβηνε τα κεράκια για τα 15α γενέθλια της.
Τι χαρά!!
Κάθε χρόνο 7/9 η γιαγιά Μαντραγώ έκανε μια διώροφη παρακαλώ τούρτα για να γιορτάσει με το εγγόνι της αυτή την μεγάλη χαρά! Φέτος όμως τα πράγματα ήταν διαφορετικά η γιαγιά Μαντραγώ ήταν μέσα στα νεύρα σαν να μην ήθελε καθόλου αυτά τα γενέθλια! Η Λάουρα παρατηρούσε την γιαγιά της, η οποία ήταν σε πληρεί πανικό να παραληρεί.
Γ- λοιπόν πάμε άλλη μια  φορά μικρή μου πριγκίπισσα! Τώρα που μεγαλώνεις σου  εφιστώ την προσοχή, όταν βλέπεις άνθρωπο με κρυστάλλινα ψυχρά μάτια τι κάνεις;
Λ- δεν του μιλάω γιατι η γιαγιά μου στα 71 της παθαίνει σχιζοτυπες διαταραχές «αχχαχαχα» και νομίζει ότι από δύο γονείς ανθρώπους θα γυρίσει κανένα παιδί του φεγγαριού να με κοιτάξει!
Γ- και άμα ; Τι θα απογίνω εγώ σκέφτηκες ;; Που θα σε πάρει μακριά μου και δεν ξέρω και εγώ τι θα σε κάνει...
Λ- ας είναι κανένας ωραίος γιαγιάκο και μην λυπάσαι για εμένα θα τα βολεψω εγώ και μια φορά τον μήνα θα εχρομαι να σε βλέπω
Γ- εεε ξεροκέφαλο μικρό, να ακούσεις μια φορά έναν μεγαλύτερο και τι στον κόσμο
Λ- άιντε γιαγιά την τούρτα μου και το δώρο μου! Παρακαλωωωω
Γ- Φέτος δημιούργησα! Όπως την θέλετε πριγκίπισσα, διώροφη και σμαραγδένια!
Λ- αααα φέτος ξεπέρασες τον εαυτό σου και βλέπω είναι όλη σμαραγδί, πουθενά μαύρες πινελιές να μου θυμίζουν ότι μπορεί κάποια στιγμή να επιλέξω την σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού  και ότι όλα είναι στο χέρι μου «χαχαχα»
Γ- γιατί σε πιάνου το χέρι είναι; Αφού σου έχω εξηγήσει η Νιγκλετ το είπε ξεκάθαρα. Το φεγγάρι σε διαλέγει αλλά εσύ ανάλογα με την ψυχή σου διαλέγεις πλευρά. Κάθε χρώμα αν του βάλεις μαύρο μέσα γίνεται το ίδιο με δαύτο.
Λ- ναι ξέρω γιαγια ενώ αν του βάλεις λευκό ανοίγει γίνεται πιο γλυκό. Μην συζητάμε για κάτι όμως που δεν θα γίνει ....έλεος! Ο πατέρας μου ήταν καπνοκαθαριστης και η μάνα μου ράφτρα με μηδέν δυνάμεις και τύχη, αφού πέθαναν και οι δύο σε τροχαίο! ΕΝΤΑΞΕΙ ΤΩΡΑ ! Θα σταματήσεις μια φορά να μου τα πρίζες!
Γ- μικρή μου δεν ήθελα να στα θυμίσω με συγχωρείς .... Έχεις δίκιο όλα αυτά δεν ξέρουμε αν ισχύουν κιόλας. Άντε φυσά!
Λ- εύχομαι να κάνω φίλους φέτος!
Γ- κάθε χρόνο τα ίδια μωρ' συ
Λ- τα ίδια! Γιατί όλους τους διώχνεις
Γ- να μην ήταν όλα αγόρια, σουρτουκω!
Λ- ξέρω, ξέρω! όχι έρωτες
Γ- α να μπράβο, τώρα είπες κουβέντα σωστή! Πάρε και το δώρο σου!
Λ- τι ωραίο είναι αυτό.. σαν βιβλίο! Μα μέσα είναι κενό!
Γ- θα γράφεις κάθε βράδυ ότι γίνεται στην μερα σου και κάθε τέλος βδομάδας θα γράφεις ότι μαύρη σκέψη έκανες και θα την καις.
Λ- και έλεγα και εγώ μια μαγκανία δεν θα την κάνω και φέτος.; Άντε ενταξει χατίρι δεν σου χαλάω!
Γ- γιαβρακι μου μεγάλωσες και θα σε χάσω
Λ- μην φοβάσαι γιαγια κάθε μέρα μέχρι το κοτέτσι πάω χωρίς εσένα, ποιος να με πάρει;
Σε αυτά τα γενέθλια όλα ήταν ήρεμα, τίποτα δεν χάλασε την ησυχία εκείνου του σπιτιού.. όμως αυτό δεν θα κρατούσε και πολύ! Ξέρετε... πιο επικυνδυνο από το να είσαι μάγος είναι να είσαι θνητός που ξέρει πολλά για δάυτες τις μαγκανίες και η γιαγιά Μαντραγώ όχι απλά ήξερε, αλλά ήταν και το δεξί χέρι της Νιγκλετ, της μεγάλης Ιέρειας της κόκκινης φατρίας.