.
.
Hastalığım gittikçe ilerlemişti. Herkesten önce Kerem'e ihtiyacım vardı. İliklerime kadar hissediyordum yokluğunu.. Gözlerimden yaşlar süzülürken bildirimle telefonum titredi.
Kerem: Tek kalmak istediğini biliyorum ama benden uzakta o halde olmuyor be güzelim.
:Oldurmaya çalış.
Kerem:Denemediğimi mi düşünüyorsun?
:Düşünme yetkimi kaybetmişim kusura bakma😒
Kerem:Sen bu değilsin,sen benim güçlü kızımsın. Dağıldıysan toparlarız olmadı biz de parçalanırız?
:Ya kırıklarım seni de acıtırsa?
Kerem:Beni sensizlikten başka hiç bişey acıtamaz.
:Gelirken çekirdek al.
Gardımı düşürmüş ona yenilmiştim yine.. Olsundu aşkta yenilmekte güzeldi. Çok beklemeden kapı çaldı. Küçük çocuk heyecanıyla açtığım kapı açar açmaz şaşırmama neden olmuştu. Kollarını belime dolayan Kerem'in özlem gidermesini izledim. Küçük çocuğu sever gibi seviyordu, aynı zamanda incitmekten korktuğu bi kuş gibi narin davranıyordu. Aşk buydu.. Sevdiğine kıyamamak ona kızamamaktı.
Sensizlik ucu bucağı olmayan bir orman misali..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Herkes Biz'di
Teen Fiction𝙸şı𝚕 ışı𝚕 𝚘𝚕𝚊𝚗 𝚑𝚊𝚢𝚊𝚝ı𝚖𝚍𝚊 𝚝𝚎𝚔 ışı𝚕𝚍𝚊𝚖𝚊𝚢𝚊𝚗 𝚋𝚎𝚗𝚍𝚒𝚖 𝚂𝚎𝚗 𝚐𝚎𝚕𝚍𝚒𝚗, ışı𝚕𝚍𝚊𝚖𝚊𝚢𝚊 𝚢𝚎𝚖𝚒𝚗 𝚎𝚝𝚝𝚒𝚖 𝚜𝚊𝚗𝚔𝚒... •𝚂𝚎𝚗𝚒𝚗 𝚋𝚎𝚍𝚎𝚗𝚒𝚗 ö𝚕𝚍ü. . 𝚁𝚞𝚑𝚞𝚗 𝚑â𝚕â 𝚒ç𝚒𝚖𝚍𝚎 𝚢𝚊şı𝚢𝚘𝚛 𝚘𝚢𝚜𝚊 𝚔𝚒...
