Herkes Biz'di

Arafta Kalmaktansa Ara Rafa Alacağım..

...
Günlerdir konuşmamamızın ardından ilk yazan Furkan oldu.
Furkan:O herif hayatına bir anda girip herşeyi değiştiremez duydun mu? Seni benden bir anda alamaz. Almaya çalışırsa sonucundan ben sorumlu değilim şimdiden hazır ol.
Bu da neydi şimdi? Öfkesine hakim olamayıp beni tehdit etmişti. Bu kadar gözü dönmüş müydü sahiden..
  
Barış:Gençler ilk yaşam belirtisi benden hadi yine iyisiniz;)
Gözde:Ben yaşıyor sayılmam..
Barış:Gözde yine üzgün emoji mood on üqmxğwmzşw kızım noldu yine?
Gözde:Benimkinin sevgilisi varmış:(
Furkan:Hangisinin?
Gözde:Şu çocuğa söyler misiniz benimle uğraşmayı kessin yoksa şahsen ben kendisini keseceğim!
Barış:Furkan dur kanka haklı haklı konuşup beni de güldürme üqöcğwzöwşös

Elif:Yavru kuşumu tek buldunuz bakıyorum da! Hayrola beyler???
  Daha fazla kaldıramayıp çıktım mesajdan sonra Kerem'e bugün olanları anlatmak için bana davet ettim.
Kerem:Asla geri çeviremeyeceğim tekliflerde bulunuyorsunuz Hayat Işıltım.
Yutkundum. Kalbim artık fazla ağır geliyordu. Son kelimesi.. Öldüğünü sandığım geceden önceki gece söylediği son kelime "Hayat Işıltım" nefesim titrek çıkıyordu sebebi ise tüm yaşadıklarımın gözümde tekrar canlanmasıydı. Hayır şimdi değildi o enkazın altına tekrar giremezdim. Ben o enkazı toplamıştım ve kimse yeniden yıkamazdı.. Alacaklı gibi kapı çalmasına alışık olduğum da gelmişti.. Furkan'ın deyimiyle o herif.
"Ooo yine yüzünde güller açıyor hanımefendi. "
Ne demezsin.
"Yaa canım seni gördüm ya ondandır."
İmalı imalı baktıktan sonra salona buyur edecektim ki ukala işte en baş köşeye yayılmıştı bile. Fazla uzatmadan Furkan'ın yazdıklarını okutmaya başladım. Okudukça gözleri dönüyordu resmen. Sinirlerine hakim olamayıp deli gibi evden çıktı. Bağırarak peşine çıktım bende.. Çünkü emindim nereye gideceğini. Köşeden çevirdiği taksiye binerken yakalayamamıştım. Ardından gelen taksiye atladım ve filmlerdeki gibi öndeki aracı takip edebilir miyiz demiştim. Neden her şey bu kadar klişe olmalıydı?

İçimden dua ederken araba durdu. Korkudan ne an geldiğimizi bile anlayamadım. Kerem öfkeyle taksinin kapısını kapatıp inerken peşinden koşuyordum. Kolunu tuttum durması için.
"Sana yalvarıyorum deli bir iş yapma beni bir daha sensiz bırakma lütfen. "
Kurduğum cümle zihnime işlemişti ki gözlerimden yaşlar akıyordu. Dolu gözlerini gözlerime dikti ve "Özür dilerim hayat Işıltım." demesiyle Furkan'ın kapısını çalması bir oldu. Furkan kapıyı açar açmaz yumruğu indirmişti suratına. Acıyla yere düşen Furkan durur mu düştüğü yerden kalkıp Kerem'e çaktı bir tane. Çığlık çığlığa ağlıyordum resmen.. Kerem'in dudağı kanıyordu. Ona dokunacakken Furkan beni görmemiş olsa ki attığı yumruk tam alnımın ortasına gelmişti..

Gözümü açtığımda Kerem'in kollarındaydım. Durumu anlamak zor değildi aslında Furkan'ın bana vurması sonucu bayılmıştım Kerem de beni kaldırıp  yatağa yatırmıştı. Furkan başımda çaresiz çaresiz bekliyordu Kerem ise kıskançlığını kontrol edemiyor benden 10 metre uzak durmasını söylüyordu. "Sana mı sorucam lan ! " diye çıkıştı Furkan. Kerem'i kışkırtıyordu çünkü suçluyu Kerem olarak görmemi istiyordu..

            O benimdi.. Suçlu da olsa suçsuz da olsa gözümdeki gibi değil, kalbimdeki gibi sevecektim onu.