Herkes Biz'di

Sapık Çekici Miydim?

Öfkemden delirmek üzereydim. Tanımadığım numaradan birisi nasıl olurdu da bana yazmaya cürret edebilirdi ki!? Aklım almıyordu, tek yaşamanın verdiği korkuyla Furkan'a söylemeye karar verdim. Ortamdakilerin telaşlanmasını istemediğim için aynı ortamda olduğumuz halde mesaj attım, evet biraz aptalca ama başka çaremiz yoktu.
"Furkan sakin ol ve beni dinle söyleyeceklerime karşılık büyük bir tepki verme dikkat çekmemeliyiz."
Ellerim titriyordu neredeyse ölecektim korkudan.
Furkan:Neler oluyor?

"Birisi tanımadığım numaradan mesajlar atıyor ve korkuyorum çünkü beni görüyormuş gibi yazıyor."

Furkan:IŞIL SEN NE DEDİĞİNİN FARKINDA MISIN? KİMSE O O*OSPU ÇOCUĞU HEMEN  NUMARASINI ATIYOSUN BANA!

Gözlerine baktığımda sinirini tam anlamıyla görebiliyordum.. Ve tam o an hiç beklemediğim bişey yaptı. Kolumdan tuttu ve çekiştirerek kafeden çıkardı. Ne olduğunu anlamayadan gruba yazmaya başladı.

Furkan:Biraz işimiz var siz takılın geliriz 1-2 saate.
  Devamını beklemeden telefonu sinirle cebine koydu ve derin siyah gözlerini gözlerime dikti. Gözlerinin derinliğinde kaybolacak gibiydim kalbimse yerinden çıkmaya yalvarıyordu.
"Bak o şerefsiz kimse bilmiyoruz bilene kadar yapıcağımız tek şey var."
Dedikten sonra sırıtmaya başladı.
"Bu olayı çözene kadar evinde değil evimde kalıyorsun."

"-Furkan nerden çıktı şimdi bu?"

Furkan'a karşı olan hislerim fikrine karşı koyamıyordu düşünmeden -"EVET".Diye bağırmıştım sanki evlilik teklifi alırcasına.
Sırıtışı  yüzünde o kadar güzel duruyordu ki gülüşü şiir gibiydi.
"O halde alışverişe gidiyoruz aç kalmaman için ölü dolabımı doldurmamız lazım."

"-Pekii o halde hadi gidelim."
Arabasına bindiğimiz de müzik açmak için elimi teybe doğru ilerlettim. İlk çıkan şarkı bizim şarkımızdı.

"Geçmiş değil bugün gibi,
   Yaşıyorum hâlâ seni.."
Dedi Cem Adrian. Aynı anda gözlerimiz döndü birbirine yeşillerim takıldı siyahlığındaki derinliklere..
Direksiyonda ki hakimiyeti kaybedecekken önüne döndü. Ben ise hâlâ ona bakıyordum, kendimi alıkoyamıyordum. En yakındaki markete girdik. Yeni eve taşınmışcasına aldık, aldık ve aldık. Eve girince yerleştirmeme yardım etti. "-Kahveleri bulamadım da neredeydi?"
 
"Bunların yerini unutma bundan sonra lazım olucak;)"
   Cümlesinin etkisinden çıkamıcak olsam gerek ki uzattığı kahveyi görmedim bile kahveyi tezgaha koyup göz kırpıp içeriyi toplamaya gitti. Şapşal şapşal sırıtırken kahveyi yapıyordum. Bir insan nasıl olurda her dediğiyle etki yaratabilirdi? Furkan Akgül farkı diyelim geçelim.

    Aynı evde aynı kalpte ilk akşam. Son      olmaması dileğiyle..