"Bana söz ver çok mutlu olacaksın, seni kimsenin üzmesine izin vermeyeceksin. Güçlü olacaksın dik duracaksın, düşmeyeceksin, çabalayacaksın. Ben senin her zaman yanındayım yanı başında seni koruyacağım..""Yine mi ağlıyorsun sen?." dedi kızar gibi.
"Hayır ağlamıyorum abi."
İnanmadığı belliydi.
"Emin miyiz buna?."
"Evet bak gözlerim ıslak değil." dedim minik bir gülüş yaparak..
"Aşağı gelmek ister misin ailecek film izleyeceğiz."
"Ciddi misin?." dedim sertçe.
"Anlamadım?." dedi şaşırarak.
"Ciddi misin diyorum gerçekten geleceğimimi düşündün?."
"Tamam şansımı denemek istedim."
"Tamam şansını deneme bidahakine abi."
"Ya neden böyle yapıyorsun Kumsal birazcık ailede olduğunu hissettir."
"Abi dışarı çık lütfen kalbini kırmak istemiyorum." dedim sertçe.
"Tamam Kumsal, sustum ve çıkıyorum." dedi ve çıktı.
Böyle bi durum bana çok ağır geliyordu bazen gerçekten kaldıramıyordum..
Ağlıyordum hiç ağlamadığım kadar çok ağlıyordum.. Şans benden yana olmuyordu.. Olmak istemediğim yerdeydim kalmak istemediğim yerde sevmediğim insanların yanında..
Uykuya dalmak istedim derin bir uyku sadece uyumak ve birdaha hiç uyanmamak..
Gece 4 sularıydı.. telefonumun çalmasıyla uyuduğum uykudan sıçrayarak uyandım.
Ekrana baktığımda sadece numara yazıyordu ne isim nede başka bişey yoktu.
merakla açtım.
"Alo?"
"Kimsiniz? bu saate aradınız."
"Benim annen." cümlesini duydum ve yutkundum.
"sen.. sen neden aradın beni? " O kadar kötü olmuştum ki konuşacak durumda bile değildim.
"Ben ben.. çok özür dilerim nolur beni affet.. bunu ben istemedim birgün herşeyi öğreneceksin sabret kızım, seni çok seviyorum hoşçakal.."
"Alo! alo! neyi sen istemedin neyi öğreneceğim senden?." uzun bir sessizlik ve dııt! telefon kapandı.
Neydi bu şimdi anlam veremiyordum hiç birşeye, noluyordu annem neden böyle şeyler söylemişti. Çözücem ben çözücem hepsini öğreneceğim ve çok büyük hesap soracağım. Bunların hepsinde babamın parmağının olduğundan çok emindim ama herşeyin zamanı vardı, şimdilik sadece bekleyecektim..
Hiç iyi değildim hemen uyumak istiyordum hızlıca yastığıma kafamı koydum ve uykuya daldım..
-
Alarmın çalmasıyla uyanmam bir oldu saate baktığımda 7'ye geliyordu. Hızlıca kalktım ve hazırlanmaya başladım bugün yeni okulum ile tanışma günümdü yani ilk günüm.
Buraya yeni taşındığımız için okul değiştirmek zorunda kalmıştım.
Aşağı indiğimde kahvaltı çoktan hazırlanmış ve herkes kahvaltısını yapmıştı bile. Bense bunu umursamamazlıktan gelip kapıya doğru yöneldim ve tam çıkacakken abim arkamdan gelip kolumdan tuttu.
"Hey ufaklık nereye?." dedi gülümseyerek.
"Okula gidiyorum."
"Bu tavırlar kime bakiyim?."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Denizin Kumsalı
Adventure"İmkansızı başardık biz, hiç inanmadık ama başardık.. İnanmamak hata.. Acılarımı unutturdu bana, hayat'ın güzelliklerini öğretti.. Biz inandık sizde inanın.."