Gözlerimi açtım, cama doğru kafamı çevirdim ve dışarı baktım etraf aydınlanmıştı..
Sabah olmuştu masadan telefonumu aldım ve saate baktım 7'ye geliyordu. Hemen kalktım ve hazırlandım.
Üstümü giyindikten sonra Emir'i çağırmak için kapısına tıkladım. Gelince beraber evden çıktık ve okula doğru yürüdük..
Okula geldiğimizde birbirimize görüşürüz diyerek ayrıldık.
Emiri seviyordum ama bu aralar biraz farklıydı, canı sıkkın gibiydi fazla üzerine gitmiyordum.
Sınıfa geldiğimde İlayda koşarak yanıma geldi ve bana sarıldı.
"Günaydın nasılsın?" dedi.
"İyiyim İlaydacım sen?"
"Biraz tedirginim." dedi ve o sırada ben cevap veremeden hoca geldi.
Ayağa kalktık ve hocanın otur demesini bekledik, oturduk dersi dinledik ve zamanın geçmesini bekledik..
Tenefüs zili çaldıktan sonra İlayda tedirgin bir şekilde bana baktı konuşmaya başladı.
"Dün gece iyi değildin nasıl oldun?"
"Sorun yok, iyiyim sen nasıl oldun?"
"Bende iyiyim de nedense her an birşeyler olacakmış gibi hissediyorum."
"Tamam ya sonuçta olay hastanede oldu burada değil." dedim rahat bir şekilde.
İlayda söze girdi. "Olay hastanede olmamış."
Nefes alışverişlerimin hızlandığını fark ettim.
"Ne.. nerede olmuş?" lafı kekeleyerek söylerken İlayda hala korkuyla bana bakıyordu.
"Okulda olmuş, bizim okulumuzda yani."
Ne diyeceğimi bilemez bir şekilde İlayda'nın yüzüne baktım. Korku tüm vücudumu sarmıştı, tek kelime edebilecek durumda değildim.
"İlayda bu olamaz, o hastanede iki doktor hastanede birinin öldürüldüğünden bahsediyordu."
"Bilmiyorum Kumsal, ama doğru olan buymuş."
Sadece baktım, konuşmadım ve bekledim.
Düşündüm, ne diyeceğimi ne konuşacağımı bilmiyordum. Çok tedirgindim.
Biz aramızda konuşurken koridordan bağırma seslerinin geldiğini duyduk, sanırım kavga çıkmıştı. Koşarak koridora sesin geldiği yere doğru ilerledik.
Kavga'nın olduğu yere geldiğimizde şok geçirmiştik. Hastanede olan çocuk müdürün oğluyum diyen resmen şuan buradaydı ve ağzı burnu kan içindeydi buda ne demek oluyordu şimdi?
"Ne oluyor burada ya ne oluyor delireceğim." İlayda bağırınca birden herkes bize döndü.
"Neden dövdünüz çocuğu ya kafayımı yediniz siz?"
"Herkese bağırıp çağırıyor, ne yapsaydık sussamıydık." dedi çocuklardan birisi.
İlayda ve ben ise kimseyi umursamayarak çocuğu tuttuk ve boş bir sınıfa götürdük.
Hemen biyere ottuturarak konuşmaya çalıştık.
''Ya senin ne işin var burada? bu halin ne?" dedim.
Çocuk İlayda ve bana bakarak sessizce bekledi.
Bana döndü ve konuşmaya başladı.
"Kumsal, babam bu okulda öldürülmüş."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Denizin Kumsalı
Aventura"İmkansızı başardık biz, hiç inanmadık ama başardık.. İnanmamak hata.. Acılarımı unutturdu bana, hayat'ın güzelliklerini öğretti.. Biz inandık sizde inanın.."
