"Λυδία, αγάπη μου, σήκω επιτέλους έχεις σχολείο", συνέχισε να μου φωνάζει η μαμά.
" Τώρα σηκώνομαι"
Σηκώθηκα από το κρεβάτι και κατευθύνθηκα προς το μπάνιο.
Μόλις βγήκα από το μπάνιο πήγα στο δωμάτιο μου να ντυθώ.
Κατέβηκα κάτω και πήγα στην κουζίνα όπου εκεί βρήκα την μαμά και τον αδερφό μου.
"Καλημέρα"
"Καλημέρα Λυδία"
"Καλημέρα μωρό μου. Έλα κάτσε κάτω να φάς"
Έκατσα σε μια καρέκλα απέναντι από τον αδερφό μου και η μαμά μου έδωσε ένα μπολ με δημητριακά.
"Θα έρθει η Άννα να πάτε σχολείο?", με ρώτησε η μαμά μετά από λίγος, μόλις τελειώσατε το πρωινό μου.
" Οχι, σήμερα θα την πάει ο μπαμπάς της σχολείο"
"Ωραία, τότε θα πάμε μαζί σχολείο"
"Οκ. Πάω να πάρω την τσάντα μου και φεύγουμε, μικρέ"
Πήγα στο δωμάτιο μου. Πήρα την τσάντα μου και κατευθύνθηκα προς την πόρτα που με περίμενε ο αδερφός μου.
"Πάμε?", μου απάντησε με ένα νευμα
"Μαμά εμείς φεύγουμε"
"Ντάξει μωρά μου"
Βγήκαμε απο σπίτι και αρχίσαμε να περπατάμε
"Μικρέ πάλι κοιμήθηκες αργά εχθές?", τον ρώτησα καθώς τους μαύρους κύκλους κάτω από τα μάτια του.
"Ναι, μίλαγα με την Πηνελόπη"
"Απορώ τι λέτε κάθε βράδυ", αυτός απλά μου χαμογέλασε και συνεχίσαμε να περπατάμε.
"Καλημέρα παιδιά"
"Καλημέρα"
Γυρίσαμε και είδαμε την Πηνελόπη και τον Αχιλλέα να μας πλησιάζουν.
Τους καλημερήσαμε και εμείς και ξεκινήσαμε να περπατάμε όλοι μαζί.
Η Πηνελόπη και ο Έκτορας πήγαν πιο μπροστά ώστε να μιλήσουν μόνοι τους έτσι εγώ έμεινα μόνη με τον Αχιλλέα.
"Ευχόμαι να μην είπες σε κανέναν για αυτό που είδες εχθές"
Γυρισα και τον κοίταξα φοβισμένη.
"Ο-Οχι"
"Χαίρομαι"
Συνεχίσαμε να περπαταμε σιωπηλά. Η καρδιά μου χτύπαγε σαν τρελή από τον φόβο.
"Εχθές αφήσαμε κάτι στην μέση φυτό"
"Τι ε-εννοεις?"
"Δεν σου έδειξα την τιμωρία σου. Μας διέκοψε η Πηνελόπη"
YOU ARE READING
Don't Leave Me Again
FanfictionΛυδία: 17 ετών, ντροπαλή μεν δυναμική δε. Είναι καλή μαθήτρια και αυτό έχει ως αποτέλεσμα να δέχεται bullying στο σχολείο από ένα άτομο, που στα παιδικά της χρόνια δεν θα περίμενε να της συμπεριφέρεται έτσι στο μέλλον. Αχιλλέας: 17 ετών, το bad boy...
