Don't Leave Me Again

Κεφάλαιο 8

Το κουδούνι χτυπησε για το διάλλειμα της τριτης ώρας.

Έκλεισα το βιβλίο των αρχαίων και γυρισα να κοιτάξω την Άννα, η οποία προσπαθούσε να βγάλει την μετάφραση ενός αγνώστου κειμένου στα αρχαία.

"Θα πάω στο κυλικείο να πάρω μια ζέστη σοκολάτα, θες τίποτα?"

"Όχι, ευχαριστώ"

Σηκώθηκα και κατευθυνθηκα προς το κυλικείο.

Μόλις έφτασα είδα ότι δεν είχε πολυ κόσμο. Ευτυχώς

"Καλημέρα κ.Καίτη, μια ζέστη σοκολάτα με γεύση φράουλα θα ήθελα"

"Σε λίγα λεπτά θα είναι έτοιμη κορίτσι μου. Καλημέρα", μου χαμογέλασε και ξεκίνησε να φτιάχνει το ρόφημα μου.

Όταν η σοκολάτα μου ήταν έτοιμη, της έδωσα τα χρήματα και έφυγα κρατώντας στα χέρια μου την ζέστη σοκολάτα.

Ο διάδρομος δεν είχε πολλα άτομα. Λογικό. Σήμερα οι περισσότεροι θα κάθονταν έξω στο προαυλιο εφόσον είχε λιακάδα.

Καθώς περπατουσα έπεσα πάνω σε κάποιος με αποτέλεσμα η ζέστη μου σοκολάτα να πεσει στο πάτωμα αλλά και πάνω στο άτομο που εμφανίστηκε ξαφνικά μπροστά μου.

"Γαμώτο"

Ωπ αυτή τη φωνή την ξέρω πολυ καλά.

Σήκωσα το κεφάλι μου και είδα έναν θυμωμένο Αχιλλέα.

"Γαμώτο, πρόσεχε που πας φυτό"

"Συγγνώμη, δεν το ήθελα"

"Ναι είμαι σίγουρος για αυτό", είπε με ειρωνεία.

"Είπα συγγνώμη δεν το ήθελα. Και εξάλλου εσυ εμφανιστηκες ξαφνικά μπροστά μου δεν φταίω εγώ."

Πήγα να φύγω αλλά το χέρι του έπιασε τον καρπό μου.

Με κοίταξε στα μάτια.

"Φυτό μην μου υψώνεις την φωνή εμένα γιατί θα το μετανιώσεις"

"Ναι φοβήθηκα τωρα"

Τώρα γιατί του πάω κόντρα? Παίζω με την ζωή μου?

Ξαφνικά η πλατη μου ακουμπησε στο τοίχο και ένιωσα την ανάσα του να πέφτει πάνω στο πρόσωπο μου.

Κράτησα την ανάσα μου.

Ένιωσα το χέρι του στο λαιμό μου να με σφίγγει.

"Αχ-Αχιλλέα με πο-πονας", προσπάθησα να μιλήσω.

"Σου ειπα να μην μου υψώνεις την φωνής, τώρα θα υποστείς τις συνέπειες", το χέρι του πίεσε πιο πολυ το λαιμό μου.