Don't Leave Me Again

Κεφάλαιο 22

Βγήκα από το αυτοκίνητο και περίμενα τον Αχιλλέα να έρθει δίπλα μου.

Μόλις με πλησίασε πέρασε το χέρι του γύρω από την μέση μου, φέρνοντας έτσι τα σώματα μας ακόμη πιο κοντά.

Έξω από την είσοδο του club βρισκόταν τα παιδιά.

Καθώς τους πλησιάζαμε κατάλαβα από τον τρόπο και μόνο που κινούσε η Άννα το σώμα της ότι τσακώνονταν.

"Γιατί μια φορά στην ζωή σου δεν με ακούς γαμώτο?"

"Αγόρι μου γιατί να σε ακούσω? Δεν μου είσαι τίποτα. Σταμάτα να ανακατεύεσαι στην ζωή μου και στο τι κάνω"

Ορισμένα άτομα είχαν στραμμένα τα βλέμματα τους επάνω τους.

"Ρε παιδιά πάλι τσακώνεστε έλεος πια. Μέχρι και σήμερα βρήκατε να τσακωθείτε?", είπα μόλις τους πλησιάσαμε αρκετά και γύρισαν να μας κοιτάξουν.

"Δεν φταίω εγώ, η Άννα ξεκίνησε"

"Τι λες μωρέ, πας καλά? Παιδιά μην τον πιστεύετε αυτός ξεκίνησε"

"Για ποιόν ηλίθιο λόγο τσακώνεστε σήμερα?", ο Αχιλλέας πήρε τον λόγο γελώντας.

"Δεν είναι ηλίθιος λόγος", ο Ορφέας κοίταξε τον κολλητό του.

"Φυσικά και είναι. Επεμβαίνει στην ζωή μου. Από την ώρα που με είδε ξεκίνησε να μου λέει να πάω να αλλάξω φόρεμα"

"Γιατί να αλλάξεις?"

"Τι γιατί ρε Λυδία. Κοίτα εδώ φόρεμα. Παρά είναι κοντό"

Το φόρεμα της Άννας ήταν στο ίδιο μήκος με το δικό μου. Δυο δάχτυλα πάνω από το γόνατο. Δεν ήταν αρκετά κοντό.

"Όλοι θα την κοιτάνε. Και μπορεί να της κάνουν κακό", συνέχισε.

"Δεν. Είναι. Κοντά. Και μην σε νοιάζει τι κάνω γαμώτο"

"Είναι. Και δεν θα μπεις έτσι εκεί μέσα", πλέον είχαν έρθει αρκετά κοντά. Ήταν έτοιμοι να σκοτώσουν ο ένας τον άλλον.

"Δεν σταματάτε λέω εγώ τώρα. Αρκετά πια με τους τσακωμούς σας βαρέθηκα. Ορφέα σταμάτα να ανακατεύεσαι στο τι θα φορέσει η Άννα", η κολλητή μου χαμογέλασε νικήτρια.

"Και Άννα", συνέχισε ο Αχιλλέας. "Σταμάτα κάθε φορά να ενόχλησε με οτιδήποτε λέει ο Ορφέας. Ούτε ζευγάρι να ήσασταν πια", στα τελευταία του λόγια οι δυο φίλοι μας κοιτάχτηκαν.

"Τώρα πάμε να διασκεδάσουμε", ο Αχιλλέας με τράβηξε και κατευθυνθήκαμε προς τα μέσα του μαγαζιού.