Don't Leave Me Again

Κεφάλαιο 31

5 χρόνια μετά

"Μωρό μου φτάσαμε, ξυπνά", άνοιξα τα μάτια μου και τον κοίταξα. "Πάμε το αεροπλάνο έχει αδειάσει σχεδόν", μου έπιασε το χέρι και βγήκαμε από το αεροπλάνο.

Γυρίσαμε Θεσσαλονίκη. Γυρίσαμε μόνιμα Θεσσαλονίκη.

Αυτά τα πέντε χρόνια ήμασταν συνέχεια μαζί. Η συγκατοίκηση με τον Αχιλλέα πλέον είναι καθημερινότητα μου. Δεν μπορώ να φανταστώ ούτε μια μέρα για την οποία θα γυρίσω σπίτι και δεν θα τον δω εκεί.

Πριν ένα χρόνο περίπου πήραμε και οι δυο τα πτυχία μας. Πρώτα εγώ και λίγους μήνες αργότερα ο Αχιλλέας. Η συγκατοίκηση και ο χρόνος που περνούσαμε μαζί δεν μας εμπόδισε από τον στόχο μας, να τελειώσουμε το Πανεπιστήμιο μέσα στα τέσσερα χρόνια.

Ο Αχιλλέας με το που πήρε το πτυχίο του έκανε αίτηση για μια κενή θέση εργασίας σε ένα λογιστικό γραφείο. Δεν περίμενα να τον δεχθούν καθώς είχε πάρει μόλις το πτυχίο του, όμως προς μεγάλη μας έκπληξη του έδωσαν την θέση εργασίας.

Εγώ ετοιμάζομαι για το μεταπτυχιακό μου, και πιο συγκεκριμένα στον τομέα της παιδοψυχολογίας. Ήθελα από μικρή μα ασχοληθώ με τα παιδιά, είτε ως δασκάλα, είτε όπως και στην προκειμένη περίπτωση ως ψυχολόγος.

Εξαιτίας της νέας δουλειάς του Αχιλλέα λοιπόν στην Θεσσαλονίκη αποφασίσαμε να γυρίσουμε μόνιμα. Πίσω στην παλιά μας ζωή, στις οικογένειες μας.

Βρήκαν και οι γονείς μας ένα διαμέρισμα, για να μείνουμε μόνοι μας, οι δυο μας, και πλέον η ζωή μας μπαίνει σε μια σειρά.

Πήραμε τις βαλίτσες μας και βγήκαμε από το κτήριο.

"Γυρίσαμε λοιπόν", κοίταξα τριγύρω.

"Γυρίσαμε μόνιμα", κοιταχτήκαμε και χαμογελάσαμε ο ένας στον άλλον. "Ωραία, τώρα όμως πρέπει να φύγουμε από εδώ αρκετά κάτσαμε", με έπιασε από το χέρι και μπήκαμε μέσα σε ένα ταξί με προορισμό το πατρικό μου.

{.....}

Έχουν περάσει δυο ώρες από την ώρα που το αεροπλάνο προσγειώθηκε στην Θεσσαλονίκη.

Αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε στο πατρικό μου.

Είναι όλοι εδώ. Οι οικογένειες μας και οι φίλοι μας.

Ο πατέρας μου και ο κ. Γιάννης κάθονται στο σαλόνι μαζί με τον Αχιλλέα, τον Πάτροκλο και τον Ορφέα και συζητάνε.

Ο Έκτορας και η Πηνελόπη κάθονται στη βεράντα, ενώ εγώ μαζί με τις υπόλοιπες γυναίκες της παρέας στην κουζίνα.