Don't Leave Me Again

Κεφάλαιο 24

Πλέον είχε βραδιάσει και όλοι ετοιμαζόμασταν για την έξοδο μας σε ένα εστιατόριο της περιοχής.

Η Πηνελόπη είχε ετοιμαστεί εδώ και αρκετά λεπτά και επειδή βαριόταν εδώ μέσα είχε πάει κάτω στο σαλόνι, οπου βρίσκονταν και οι υπόλοιποι.

Κοιτάχτηκα για τελευταία φορά στον ολόσωμο καθρέφτη του δωματίου και χαμογέλασα στο θέαμα μπροστά μου. Είχα φορέσει μία ψηλόμεση λευκή παντελόνα, η οποία μαζί με τα λευκά τακουνια μου, μου αναδείκνυαν τα ποδια και τα έκαναν να φαίνονται πιο ψηλά, ένα χρυσό τοπακι και χρυσά κοσμήματα.

Πήρα το τσαντάκι μου και το κινητό μου και άνοιξα την πόρτα του δωματίου για να βγω έξω.

Εκείνη την στιγμή έβγαινε και ο Αχιλλέας από το δωματίου του.

Καθίσαμε να κοιτάμε ο ένας τον άλλον.

Ήταν πολυ όμορφος.

Είχε φορέσει ένα μαυρο τζιν παντελόνι και από πάνω ένα λευκό πουκάμισο, το οποίο ταίριαζε απόλυτα με το χρώμα της επιδερμίδας του και τα γαλανά μάτια του.

Με κοίταξε στα μάτια και μου χαμογέλασε γλυκά.

"Ουαου! Είσαι πανέμορφη", κοίταξα το πάτωμα και ένιωσα τα μάγουλα μου να καίνε.

Τον ένιωσα να με πλησιάζει.

Το χέρι του ακουμπησε το πηγούνι μου και σήκωσε το πρόσωπο μου προς το δικό του.

"Και γίνεσαι ακόμη πιο όμορφη όταν κοκκινιζεις", μου είπε και υστερα με φίλησε στο μάγουλο και αγκάλιασε.

Ένιωθα όλο μου το κορμί να καίγεται από το άγγιγμα του. Τα μάγουλα μου έκαιγαν πιο πολύ από πριν, και κυρίως το σημείο που με φίλησε προηγουμένως.

Με διστακτικές κινήσεις ανταπέδωσα στη αγκαλιά του.

"Έλα πάμε κάτω", μου είπε μόλις απομακρύνθηκε από την αγκαλιά μας και πιάνοντας μου το χέρι κατευθυνθηκαμε προς το σαλόνι.

"Ήρθαμε και εμείς", ανακοίνωσε στους υπόλοιπους.

Όλοι γυρισαν να μας κοιτάξουν.

Εντομεταξύ τόση ώρα δεν είχε αφήσει το χέρι μου, το οποίο το ένιωθα ιδρωμενο και αυτό με έκανε να νιώθω ακόμη πιο νευρικότητα.

Η σχέση μας πλέον δεν ήταν όπως παλιά, δηλαδή πριν την άλλη συμπεριφοράς του. Πάντα μου άρεσε. Από μικρή ήμουν ερωτευμένη μαζί του. Το γεγονός όμως ότι πλεον το έχω συνειδητοποιείσει μου προκαλεί νευρικότητα κάθε φορά που βρίσκεται κοντά μου. Κάθε φορά που με ακουμπά. Ελπίζω μόνο αυτή τη νευρικότητα να μην την καταλάβει.