Don't Leave Me Again

Κεφάλαιο 26

Η ώρα είναι 9:30 και όλοι ετοιμαζόμαστε για το ρεβεγιόν.

Είναι Παραμονή Πρωτοχρονιάς και οι γονείς μας αποφάσισαν να πάμε σε μια ταβέρνα της περιοχής για να την αλλαγή του χρόνου.

Βρίσκομαι στο δωμάτιο μαζί με την Πηνελόπη και ετοιμαζόμαστε.

"Πω πω Λυδία αυτό το φόρεμα σου πηγαίνει παρά πολύ. Είσαι μια κούκλα. Το κόκκινο σου ταιριάζει παρά πολύ"

Έχω φορέσει το κόκκινο φόρεμα που μου αγόρασε ο Αχιλλέας εκείνη την ημέρα στο εμπορικό κέντρο. Την ημέρα που με φίλησε. Πόσο μου έχουν λείψει τα χείλη του.

Λυδία συνελθε. Είναι ερωτευμένος με άλλη, εσύ είσαι κολλητή του. Μόνο κολλητή του. Πρέπει να τον ξεχάσεις.

"Ευχαριστώ πολύ. Και εσύ είσαι πανέμορφη"

"Ευχαριστώ"

"Λοιπόν είσαι έτοιμη? Πάμε κάτω μαζί με τους άλλους?"

"Ναι πάμε γιατί έχω αρχίσει να πεινάω κιόλας", έπιασε την κοιλιά της και ξεκινήσαμε να γελάμε.

Βγήκαμε από το δωμάτιο και κατευθυνθήκαμε προς το σαλόνι όπου ακούγοντας φωνές.

"Ήρθαμε και εμείς", είπε η Πηνελόπη και όλοι γυρισαν να μας κοιτάξουν.

"Πω πω κοιτάχτε πόσο κούκλες είναι. Χρήστο βγάλε τες μια φωτογραφία"

"Μαμά δεν χρειάζεται"

"Φυσικά και χρειάζεται αγάπη μου. Πρέπει να κρατάμε αναμνήσεις και από τα εφηβικά σας χρόνια, όχι μόνο από τότε που ήσασταν μωρά. Λοιπόν αγόρια πηγαίντε και εσείς", είπε ο μπαμπάς κρατώντας την φωτογραφική μηχανή στα χέρια του.

Τα αγόρια μας πλησίασαν και όλοι μαζί αγκαλιαστήκαμε όπως κάναμε όταν ήμασταν μικρά.

Ο Αχιλλέας βρισκόταν δίπλα μου και είχε περάσει τα χέρια μου γύρω από την μέση μου. Με το άγγιγμα του ζεστάθηκα αμέσως.

"Λοιπόν χαμογελάστε και κοιτάτε τη κάμερα"

Το φλας της μηχανής δεν άργησε να εμφανιστεί στα μάτια μου.

Μετά από μερικά κλικ ακόμη, τα παιδιά έφυγαν από κοντά μας.

"Είσαι πανέμορφη. Το φόρεμα σου πηγαίνει τέλεια", τα χέρια του βρισκόταν ακόμη τυλιγμένα γύρω από την μέση μου.

"Ευχαριστώ", μου χαμογέλασα.

"Όσο και να σου πηγαίνει όμως είναι αρκετά ανοιχτό και καλοκαιρινό, θα κρυώσεις σίγουρα"