maniac : markhyuck

believe

20 temmuz

dün her şeyi yüzüne vurdum kanıtlarla. ne olduğunu anlamamış gibiydin. bağırdım, çağırdım yakana yapıştım. zaten ölecektim yaptım yapacağımı. şok olmuştun, ben ağlarken bana sarıldın. her şeyin yalan olduğunu bunu asla yapmadığını yapmayacağını söyledin.

inanmak istedim o an..

kollarımla sardım seni ağlamaya devam ettim. kalp atışlarım hızlıydı çok gerilmiştim, halsizdim, yorgundum.

beni asla bırakmayacağını söyledin bana. beni çok sevdiğini bensiz yapamayacağını söylediğinde sırıtarak fısıldadım.

"yapacaksın yapmak zorundasın." ne dediğimi anlamadığında ben zaten kendimden geçmiştim.

gözlerimi hastanede açtım. başımda doktorumu gördüğümde kaşlarımı çattım. altı üstü bayılmıştım burada ne işim vardı değil mi?

tanıdık doktorla göz göze geldiğimde doktor bana bakış atarak dışarı çıktı.

acaba sana bir şey söyledi mi?

umarım söylememiştir, söylemesin de.

içimden gelen sese güvenerek sana inandım. ya da sadece sana inanmak için inandım bilmiyorum. senin benim yanımda olmanı istediğim için yaptım bunu fakat hiç pişman değilim. aksine daha da mutluyum.

kapı çalınıp içeriye biri girdi. kim olduğuna bakmak istemedim. içimi bir korku kapladı.

adım sesleriyle gözlerimi kapatıp uyuyor gibi yaptım, kötü hissediyorum mark.

burun çekme sesi duyar gibi oldum başta ardından dudaklarımda hissettiğim ıslak dudaklarla gözlerimi yavaşça açtım. ağlıyordun, ağlama lütfen.

içimden bir şey koptu sandım. öpüyordun son defa öpüyor gibi delice.  kollarımı boynuna sardığımda ayrılıp başını göğsüme koydun.

neden söylemedin dedin bunu hıçkırarak. sesimi çıkarmadım sessizce ağlamaya başladım.

sardım kollarımı sımsıkı sana, saçlarını okşadım arkadan.

yapabileceğim ne vardı ki? söylersem üzülecektin, üzülecektim. hayatına devam edemeyecektin benim yüzümden. bunu istemedim.

o gün hiç ayrılmadık. beraber uyuduk her şeyi yaptık.

mutluydum işte şimdi.

bugünde yanımdasın, benimlesin.

birlikteyiz, beraberiz.

seni seviyorum.