☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆
'මම කිව්වා නේද නම්බර් එක ගත්තාට කෝල් කර කර වද දෙන්න ලෑස්ති වෙන්න එපා කියලා?'
පෙර දින ලැබුනු දුරකථන අංකයට කතා කරපු ජන්කුක්ට එදා අහපු ටකරම වෙනසක් නැතුවම අහගන්න පුළුවන් උනා.
'මම වැදගත් දෙයක් කියන්න ගත්තෙ?'
'ඒ පාර මොකද්ද?'
'ඔයා රඟපාන්න කැමතිද?'
'අපොයි නෑ. තෑන්ක්ස්.'
~ පුදුම කොච්චි කරලක්!
ඇච්චෙක්ගෙ පස්සෙන් යන්න තරම් පහතට වැටුනේ කවදාද කියලා කල්පනා කරපු ජන්කුක් ආයෙ වතාවක් උත්සාහ කලා. කොහොම උනත්, තමන් මේ උත්සාහ කරන්නෙ ජිමින්ව ඩ්රාමා එකට ගන්නද? නැත්නම් ගෙදරට ගන්නද? කියලා හිතන්න ජන්කුක්ට ඕන උනේ නෑ.
'ජෝන්!'
'ප්ලීස් එක පාරක්?'
'මොනවද ඕන?'
'මගේ ඩ්රාමා එකේ මේන් රෝල් එකට?'
'ඕක මොන ජරාවක්ද කවුද දන්නෙ?'
'සීරියස්ලි? ඒක ඇත්තටම හොඳ ඩ්රාමා එකක්.'
'මම තමුසෙව අඳුරන්නෙත් නෑ.'
'ඕකේ එහෙනම් අපි අඳුරගමු. හායි, මම ජෝන් ජන්කුක්. වයස අවුරුදු තිස් එකයි. ලාස්ට් ඉයර් බෙස්ට් ඩ්රාමා රයිටර්!'
'ඔහ්? මගෙ නම.. මොකටද? මම එන්නෙ නෑ. එච්චරයි!'
ආයෙමත් කෝල් එක කට් උනා.
අර්ර්ර්ර්ර්ර්ර්ර්!!
☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆
YOU ARE READING
ᴍɪᴋʀᴏᴋᴏsᴍᴏs • ᴍɪɴɢᴜᴋ [ᴄᴏᴍᴘʟᴇᴛᴇᴅ]
FanfictionIt's probably because of us, Not those stars nor the lights...